Pytanie: Żona udowadniając mi winę w rozprawie rozwodowej posługiwać się będzie argumentem znęcania się psychicznego i fizycznego. Sprawa wytoczona przeciwko mnie zakończyła się ugodą i warunkowym umorzeniem postępowania. Przez około rok byliśmy dobrym małżeństwem i wydawało się, że wszystko będzie dobrze. Po tym okresie powstał problem, który miał nowe podłoże, ale podobną \"formę wyrazu\" co poprzednio. Tym razem postarałem się już o zdobycie dowodów, które stwierdzają, że to ja z synem jesteśmy ofiarami przemocy (wywiad kuratora ma to też wykazać bo syn o tym cały czas mówił). Zgodnie z żoną stwierdzamy, że od tego właśnie momentu nastąpił całkowity i trwały rozkład pożycia małżeńskiego. Czy przyjmując na potrzebę analizy, że nie można domniemywać mojej niewinności co do 1-go kryzysu, to można twierdzić, że to żona winna jest całkowitego i trwałego rozkładu pożycia po 2-gim kryzysie?
Odpowiedź: Całkowity rozkład pożycia małżeńskiego stwierdza sąd na podstawie przedstawionych w procesie dowodów. Sąd nie jest zobowiązany uznać na zgodny wniosek...
