Pytanie: W 1998 r. inwestor dokonał samowolnej zmiany sposobu użytkowania budynku gospodarczego. Zmiana sposobu użytkowania nie wymagała dokonywania robót budowlanych wymagających zgłoszenia lub pozwolenia na budowę. PINB w 1999 r. wyraził zgodę na zmianę sposobu użytkowania obiektu a tym samym zalegalizował samowolę. W 2004 r. w wyniku skargi sąsiada, GINB stwierdził nieważność decyzji PINB. Z analizy Prawa budowlanego według stanu prawnego w 1999 r. wynika, że w sprawie ma zastosowanie art. 71 ust. 3, który stwierdza, że do rozpoznania i załatwienia sprawy samowolnej zmiany sposobu użytkowania odpowiednio stosuje się art. 50 i 51. Z zestawienia art. 71 ust. 1 z art. 32 (tutaj również mamy do czynienia z odpowiednim stosowaniem przepisów) oraz art. 71 ust. 3 z art. 50 i 51 można wnioskować, że ustawodawca przyrównuje zmianę sposobu użytkowania obiektu do robót budowlanych. W pierwszym wypadku do budowy - wydanie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania jak pozwolenia na budowę, a w drugim (samowolna
zmiana) do robót budowlanych nie będących budową, legalizacja samowolnej zmiany sposobu użytkowania jak pozwolenia na wznowienie robót (użytkowania) po uprzednim wstrzymaniu użytkowania w trybie art. 50. Nadmienia się, że przed legalizacją dokonaną w 1999 r. samowolne użytkowanie obiektu zostało wstrzymane na podstawie art. 50 Prawa budowlanego. Ze względu na to, że w obiekcie nie były prowadzone prace budowlane wymagające pozwolenia na budowę bądź zgłoszenia (art. 55 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 51 ust. 1 pkt 2) legalizacja nie mogła nastąpić w trybie wydania pozwolenia na użytkowanie. W związku z tym pytanie na podstawie jakiego przepisu (jaka winna była być prawidłowa podstawa prawna) legalizacji samowolnie dokonanej zmiany sposobu użytkowania obiektu dokonanej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w 1999 r.?
Odpowiedź: Należy się odwołać do przepisów w wersji z 1999 r. One bowiem są właściwe dla rozpatrzenia ewentualnej legalizacji zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego....
