POSTANOWIENIE

z dnia 28 grudnia 2004 r.

Sygn. akt Tw 50/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jerzy Ciemniewski,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Zarządu Głównego Polskiej Unii Lokatorów o stwierdzenie zgodności:

- ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm.);

- ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 ze zm.);

- ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24 ze zm.);

- ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych (Dz. U. Nr 44, poz. 255 ze zm.)

z art. 30, art. 31 ust. 1-3, art. 32 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1-3, art. 75 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z Europejską Konwencją Praw Człowieka,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.

UZASADNIENIE:

W dniu 15 listopada 2004 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Zarządu Głównego Polskiej Unii Lokatorów o stwierdzenie niezgodności: ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm.), ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 ze zm.), ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24 ze zm.), ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych (Dz. U. Nr 44, poz. 255 ze zm.) z art. 30, art. 31 ust. 1-3, art. 32 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1-3, art. 75 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z Europejską Konwencją Praw Człowieka.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) wniosek złożony przez uprawniony podmiot podlega wstępnemu rozpoznaniu przez jednego sędziego na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał bada m.in. czy wniosek odpowiada warunkom formalnym oraz czy nie jest on oczywiście bezzasadny. Również okoliczność czy wnioskodawca jest podmiotem legitymowanym do wniesienia wniosku podlega badaniu w ramach wstępnego rozpoznania.

Artykuł 31 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym stanowi, iż wszczęcie postępowania przed Trybunałem następuje na podstawie wniosku pochodzącego od uprawnionego podmiotu. Z akt sprawy, jednoznacznie wynika, iż wnioskodawca jest osobą prawną działającą w formie stowarzyszenia. Art. 191 ust. 1 Konstytucji zawiera enumeratywne wyliczenie podmiotów uprawnionych do składania wniosków o zbadanie hierarchicznej zgodności norm. W zestawieniu tym ustrojodawca nie wymienia osób prawnych działających w formie stowarzyszenia. Polskie prawo nie przewiduje zatem możliwości występowania przez tego rodzaju zrzeszenia z wnioskiem w sprawie abstrakcyjnej kontroli norm.

W świetle powyższych ustaleń Trybunał Konstytucyjny stwierdza, iż wniosek w niniejszej sprawie pochodzi od podmiotu nieuprawnionego do żądania wszczęcia abstrakcyjnej kontroli konstytucyjności przepisów prawa. Stanowi to podstawową przesłankę odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu.

Mając na uwadze powyższe, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.