193/5B/2005

POSTANOWIENIE

z dnia 27 grudnia 2004 r.

Sygn. akt Ts 171/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jerzy Stępień,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Edwardy Gałgus w sprawie zgodności:

1) art. 29 ust. 2 i art. 27 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.) z art. 24, art. 32 i art. 67 ust. 2 w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

2) art. 30 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.) z art. 88 ust. 2 Konstytucji,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 13 września 2004 r. pełnomocnik skarżącej zarzucił art. 29 ust. 2 oraz art. 27 pkt 1 lit a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.) sprzeczność z art. 24, art. 32 i art. 67 ust. 2 Konstytucji, wskazując dodatkowo, iż przepisy te naruszają zasady państwa prawnego w zakresie konstytucyjnego prawa obywateli do równego dostępu do świadczeń ze środków publicznych oraz zasadę ochrony zaufania obywateli do prawa. Ponadto pełnomocnik skarżącej zarzucił art. 30 przytoczonej ustawy sprzeczność z art. 88 ust. 2 Konstytucji, polegającą na ograniczeniu okresu vacatio legis do 7 dni.

Działając w oparciu o zaskarżone przepisy Sąd Okręgowy w Krakowie - Wydział VI Pracy wyrokiem z 5 sierpnia 2004 r. (sygn. akt VI Pa 1240/03) zmienił wyrok sądu I instancji i oddalił powództwo o zapłatę odprawy pieniężnej z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, stwierdzając, iż sprawa skarżącej nie mieści się w zakresie przedmiotowym spraw, co do których znajdują jeszcze zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r., nr 9, poz. 85 ze zm.).

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 18 października 2004 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do uzupełnienia w terminie 7 dni braków skargi konstytucyjnej poprzez wskazanie, które z przysługujących skarżącej konstytucyjnych wolności i praw, o charakterze podmiotowym zostało naruszone oraz określenie sposobu tego naruszenia.

W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącej nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, iż do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącej 27 października 2004 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 18 października 2004 r., żadne pismo pełnomocnika.

W tym stanie rzeczy jest oczywiste, że w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki formalne skargi konstytucyjnej o sygn. Ts 171/04 i z tego względu na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.