21/1B/2005

POSTANOWIENIE

z dnia 31 marca 2004 r.

Sygn. akt Ts 24/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Adam Jamróz,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Zygmunta Kurpa,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej Zygmunta Kurpa, stwierdzono, iż został on pokrzywdzony wyrokami Sądu Okręgowego - VI Wydział Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach (sygn. akt VI U 3498/02) i Sądu Apelacyjnego - I Wydział Cywilny w Krakowie, które to sądy w swych orzeczeniach uznały częściowe inwalidztwo skarżącego. W dniu 12 kwietnia 2002 r. skarżący otrzymał orzeczenie lekarskie określające 50% uszczerbek zdrowia wynikający z choroby zawodowej. „Skarżący czuje się pokrzywdzony i dlatego wnosi skargę do Trybunału Konstytucyjnego, ponieważ jego stan zdrowia ciągle się pogarsza, a nie może się doczekać prawidłowego orzeczenia stanu jego zdrowia i wymierzenia mu odpowiedniego zadośćuczynienia w postaci przyznania mu całkowitego inwalidztwa z powodu choroby zawodowej”. Zdaniem pełnomocnika skarżącego wniesiona skarga konstytucyjna jest uzasadniona.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie zarzut niezgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją. W skardze konstytucyjnej Zygmunta Kurpa nie sformułowano wszakże takiego zarzutu, co więcej nie jest możliwe ustalenie jakiego rodzaju roszczenie legło u podstaw skierowanej do Trybunału Konstytucyjnego skargi. Z treści pisma zatytułowanego „skarga konstytucyjna” wynika, iż pełnomocnik skarżącego zdaje się oczekiwać od Trybunału Konstytucyjnego przyznania zadośćuczynienia. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres kognicji Trybunału Konstytucyjnego.

Biorąc po uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

3