153

POSTANOWIENIE

z dnia 8 marca 2004 r.

Sygn. akt Ts 6/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jana Feliksa,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 9 stycznia 2004 r. (data nadania skargi w urzędzie pocztowym) skarżący wniósł o wydanie przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia nakazującego Ministrowi Infrastruktury udzielenie informacji wyjaśniającej, jakie decyzje podjęto w sprawie środków pieniężnych Skarbu Państwa przeznaczonych na wypłatę odszkodowań należnych właścicielom nieruchomości wywłaszczonych na cele budowlane w jednym z osiedli położonych w Trzebini. W szczególności skarżącego interesuje los środków dotyczących wywłaszczenia nieruchomości stanowiącej uprzednio własność rodziców skarżącego. Środki te nie zostały bowiem dotychczas przekazane byłym właścicielom.

Trybunał Konstytucyjne zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem skargi konstytucyjnej może być ustawa lub inny akt normatywny, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej wydał ostateczne orzeczenie o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych. W trybie skargi konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny orzeka zatem wyłącznie w sprawie zgodności z Konstytucją aktów normatywnych, zmierzając do wyeliminowania z systemu prawnego przepisów prawa z nią niezgodnych. Przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym nie są natomiast akty stosowania prawa, a Trybunał nie pełni funkcji kolejnej instancji odwoławczej. Chociaż więc warunkiem korzystania ze skargi konstytucyjnej jest doprowadzenie przez skarżącego do wydania w konkretnej sprawie ostatecznego orzeczenia sądu lub organu administracji publicznej, tym niemniej ocenie Trybunału Konstytucyjnego podlega wyłącznie problem zgodności z Konstytucją normy prawnej stanowiącej podstawę takiego orzeczenia. Poza zakresem tej kontroli znajduje się zaś tym bardziej zagadnienie działań faktycznych podejmowanych przez organy państwowe w związku z treścią wydanych rozstrzygnięć.

Z treści niniejszej skargi konstytucyjnej wynika, iż skarżący nie kwestionuje zgodności z Konstytucją jakichkolwiek przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego. Nie wskazuje też orzeczenia, które spełniałoby przesłanki wymienione w art. 79 ust. 1 Konstytucji. Skarżący oczekuje natomiast wydania orzeczenia, które nakazywałoby organowi administracji publicznej udzielenie wyjaśnień dotyczących problemu niewypłacenia środków pieniężnych. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego, wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, skarżący winien właściwie zinterpretować treść skierowanego do niego pisma Dyrektora Departamentu Kontroli Ministerstwa Infrastruktury z 6 listopada 2003 r., stanowiącego odpowiedź na wystąpienie skarżącego z 23 sierpnia 2003 r. W piśmie tym jednoznacznie wskazano na toczące się postępowanie sądowe, którego przedmiotem jest sprawa wypłaty odszkodowania z tytułu wywłaszczenia nieruchomości. Ponadto wyjaśniono również, iż odpowiedź na zarzuty zawarte w uprzednim wystąpieniu skarżącego z 22 kwietnia 2003 r., zawarta jest w decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z 30 kwietnia 2003 r., będącej z kolei przedmiotem kontroli w postępowaniu zainicjowanym skargą do Sądu Administracyjnego.

Trybunał Konstytucyjny zwraca ponadto uwagę skarżącego na treść przepisów art. 227 i nast. kodeksu postępowania administracyjnego, normujących tryb postępowania w sprawach skarg na sposób wykonywania zadań przez organy administracji publicznej.

Biorąc powyższe pod uwagę należało orzec, jak w sentencji.

2