42

POSTANOWIENIE

z dnia 28 czerwca 2003 r.

Sygn. akt Ts 69/03

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Mazurkiewicz

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Krystyny Woś w sprawie zgodności:

art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) z art. 45 ust. 1 w związku z art. 65 ust. 1 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej pani Krystyny Woś z 16 kwietnia 2003 r. zarzucono, iż art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) z art. 45 ust. 1 w związku z art. 65 ust. 1 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 13 maja 2003 r. pełnomocnik skarżącej, będący radcą prawnym, został wezwany do usunięcia braku formalnego skargi konstytucyjnej w postaci złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 89 § 3 kodeksu postępowania cywilnego.

Pismem z 27 maja 2003 r. pełnomocnik skarżącej poinformował Trybunał Konstytucyjny, iż jest zstępnym skarżącej, zaś obecnie wykonuje zawód w ramach stosunku pracy w Kancelarii Sejmu oraz Urzędzie Służby Cywilnej i w związku z powyższym nie składa oświadczenia określonego w art. 89 § 3 k.p.c.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 89 § 3 k.p.c, pełnomocnictwo udzielone przez osobę fizyczną składane przez radcę prawnego powinno zawierać oświadczenie pełnomocnika, że nie pozostaje on w stosunku pracy. Przepis ten na mocy art. 20 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Brak oświadczenia, o którym mowa w art. 89 § 3 stanowi więc brak formalny udzielonego pełnomocnictwa, a tym samym także wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego skargi konstytucyjnej. Jego nieusunięcie w wyznaczonym terminie prowadzi do konsekwencji określonych w art. 36 ust. 3 w związku z art. 49 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, a więc do wydania postanowienia o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Nie ma znaczenia w tym kontekście okoliczność, iż pełnomocnik skarżącej jest jej zstępnym. Zgodnie z art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym w postępowaniu dotyczącym skargi konstytucyjnej, skarżący musi być reprezentowany przez radcę prawnego lub adwokata. Wymienione w tym przepisie wyjątki od powyższej zasady nie dotyczą sytuacji skarżącej.

W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji.

2