37

POSTANOWIENIE

z dnia 23 lutego1998 r.

Sygn. Ts 8/98

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Dębowska-Romanowska

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu na mocy art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargi konstytucyjnej Walentego S. w sprawie:

zgodności art. 117 ust. 1 w związku z art. 94 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo wynalazcze (Dz.U. Nr 33, poz. 156) z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 w związku z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)

p o s t a n o w i ł:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej z 22 stycznia 1998 r., uzupełnionej pismem procesowym skarżącego z 16 lutego 1998 r. zarzucono niezgodność art. 117 ust. 1 w związku z art. 94 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo wynalazcze (Dz.U. Nr 33, poz. 156) z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. W skardze konstytucyjnej podniesiono, iż stosowanie wyżej wymienionych przepisów prawa wynalazczego przez sądy powszechne doprowadziło do zawężenia przysługującego skarżącemu prawa do wynagrodzenia za efekty ekonomiczne z tytułu stosowania jego wynalazku, a nadto iż naruszone zostało prawo skarżącego do pełnego rozpatrzenia sprawy przez sąd.

Skarżący dochodził swoich praw do wynagrodzenia z tytułu wynalazku w postępowaniu przed Sądem Wojewódzkim w W., który w wyroku z 28 września 1995 r. oddalił powództwo. Od orzeczenia tego skarżący wniósł rewizję, która wyrokiem Sądu Apelacyjnego z 12 marca 1996 r. także została oddalona.

Skarżący wniósł następnie podanie do Ministra Sprawiedliwości o złożenie rewizji nadzwyczajnej. Podanie to zostało rozpatrzone negatywnie, podobnie jak złożone przez skarżącego odwołanie od tego rozstrzygnięcia. W związku z powyższym skarżący wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na ponowną odmowę złożenia przez Ministra Sprawiedliwości rewizji nadzwyczajnej (kasacji). Postanowieniem z 28 października 1997 r. Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę skarżącego uznając ją za niedopuszczalną z tego powodu, iż odmowa wniesienia przez Ministra Sprawiedliwości kasacji do Sądu Najwyższego nie ma charakteru decyzji administracyjnej, podlegającej kontroli sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o TK warunkiem merytorycznego rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny skargi konstytucyjnej jest jej złożenie w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia mu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Treść tego przepisu musi być interpretowana w świetle art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, zgodnie z którym przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie akt normatywny, na podstawie którego organ władzy publicznej ostatecznie orzekł o przysługujących skarżącemu prawach, wolnościach lub obowiązkach określonych w konstytucji. W tym kontekście dwumiesięczny termin, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, biegnie od daty doręczenia tego prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia, które przesądziło o ostateczności orzeczenia naruszającego, zdaniem skarżącego, jego prawa.

W przedstawionej przez skarżącego sprawie takim prawomocnym wyrokiem był wyrok Sądu Apelacyjnego z 12 marca 1996 r. Z uwagi na to, iż wartość przedmiotu sporu wykluczała złożenie przez skarżącego od niniejszego wyroku kasacji, posiadał on walor prawomocności. Jednocześnie wydanie tego wyroku przesądziło o ostatecznym charakterze orzeczenia, które zdaniem skarżącego naruszyło jego konstytucyjne prawa. Skarżącemu nie przysługiwały już bowiem środki prawne, które mogły prowadzić do jego zmiany.

Nie można natomiast uznać, iż taki charakter miało postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 października 1997 r. Postanowienie to przesądzało wyłącznie, iż skarżącemu nie przysługiwała skarga do tego sądu na odmowę złożenia przez Ministra Sprawiedliwości rewizji nadzwyczajnej (kasacji) od wyroków sądowych zapadłych w sprawie skarżącego, z uwagi na to, iż odmowa nie nosiła cech decyzji administracyjnej. Od tego postanowienia NSA w żaden sposób nie zależał więc ostateczny charakter orzeczeń Sądu Wojewódzkiego w W. z 28 września 1995 r. oraz Sądu Apelacyjnego w W. z 12 marca 1996 roku.

Ponieważ według oświadczeń skarżącego wyrok Sądu Apelacyjnego w W. z 12 marca 1996 r. został mu doręczony około 15 kwietnia 1996 r., dawno już minął dwumiesięczny termin do złożenia skargi konstytucyjnej określony w art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym. Z tego powodu merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej przez Trybunał Konstytucyjny stało się niedopuszczalne, a złożonej skardze należało odmówić nadania dalszego biegu.