5

POSTANOWIENIE^*

z dnia 17 grudnia 1997 r.

Sygn. Ts 19/97

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Janusz Trzciński

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu na mocy art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargi konstytucyjnej Wiesławy M. i Anny G., w sprawie:

zgodności art. 6 ust. 3 - 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.) z konstytucją, na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 oraz art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)

p o s t a n o w i ł:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), skarga konstytucyjna może być wniesiona wyłącznie po wyczerpaniu przez skarżącego przysługujących mu środków prawnych w toku instancji. Nie dochowanie tego warunku powoduje, iż rozpoznanie przez Trybunał Konstytucyjny skargi konstytucyjnej staje się niedopuszczalne.

Z przedstawionego przez skarżące wyroku Sądu Rejonowego w C. Wydziału VII Pracy z 6 lutego 1997 r. wynika, że powództwo skarżących przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zostało oddalone. Wyrok ten uprawomocnił się 14 marca 1997 r., jak zaznaczono w skardze, i nie wniesiono od niego apelacji.

W tym stanie rzeczy należy uznać, iż skarga konstytucyjna została złożona, mimo iż skarżący nie skorzystał z przysługujących mu środków prawnych w ramach toku instancji, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy i w związku z tym, na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 oraz art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.