62/1/B/2012

POSTANOWIENIE

z dnia 15 lutego 2012 r.

Sygn. akt Ts 31/10

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Małgorzata Pyziak-Szafnicka - przewodnicząca

Zbigniew Cieślak - sprawozdawca

Adam Jamróz,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 kwietnia 2010 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Małgorzaty i Piotra S.,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 2 lutego 2010 r. Małgorzata i Piotr S. (dalej: skarżący) żądali zbadania zgodności art. 417 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.; dalej: k.c.) w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 162, poz. 1692) z art. 77 ust. 1 w zw. z art. 2, art. 5 i art. 30 Konstytucji oraz art. 361 § 2 k.c. z art. 77 ust. 1 w zw. z art. 2 i art. 5 Konstytucji.

Postanowieniem z 30 kwietnia 2010 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze (art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK). W ocenie Trybunału skarżący nie wykazali naruszenia przysługujących im konstytucyjnych praw podmiotowych, w szczególności zaś naruszenie takie nie wynikało z przedstawionych przez nich orzeczeń wydanych na podstawie zaskarżonych przepisów. Trybunał zaznaczył też, że dopuszczalność dokonywania przez sąd cywilny kontroli treści i zgodności z prawem decyzji administracyjnych oraz zasady rozkładu ciężaru dowodu i ukształtowanie środków dowodowych w procedurze cywilnej są regulowane w innych przepisach aniżeli wskazane w skardze konstytucyjnej.

Na powyższe postanowienie skarżący złożyli zażalenie, w którym podnoszą, że Trybunał dokonał błędnej oceny istoty skargi. W ich przekonaniu kwestionowane normy nakładają na obywatela obowiązki wykazywania przesłanek odpowiedzialności w pełnym zakresie, co praktycznie uniemożliwia wywiedzenie szkody wyrządzonej w wyniku działań podejmowanych w imieniu Skarbu Państwa. Co więcej, to właśnie z uwagi na treść zaskarżonych przepisów powództwo skarżących o odszkodowanie skierowane wobec Skarbu Państwa nie zostało uwzględnione.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 36 ust. 4 w zw. z art. 49 ustawy o TK skarżącemu przysługuje prawo wniesienia zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Trybunał, w składzie trzech sędziów, rozpatruje zażalenie na posiedzeniu niejawnym (art. 25 ust. 1 pkt 3 lit. b in fine w zw. z art. 36 ust. 6 i 7 ustawy o TK). Na etapie rozpoznania zażalenia Trybunał Konstytucyjny bada przede wszystkim, czy wydając zaskarżone postanowienie, prawidłowo stwierdził istnienie przesłanek odmowy nadania skardze dalszego biegu.

W niniejszej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznaje, że kwestionowane postanowienie jest prawidłowe, a argumenty przytoczone w zażaleniu nie podważają ustaleń przedstawionych w tym orzeczeniu i dlatego nie zasługują na uwzględnienie.

Skarżący podnoszą w złożonym zażaleniu, że kwestionowane przepisy naruszają ich prawo do wynagrodzenia szkody wyrządzonej bezprawnym działaniem organu władzy publicznej (art. 77 ust. 1 Konstytucji). Przepisy te nakładają bowiem obowiązki wykazywania przesłanek odpowiedzialności w pełnym zakresie, co praktycznie uniemożliwia - zdaniem skarżących - wywiedzenie szkody (w szczególności w postaci utraconych korzyści).

Trybunał stwierdza, że skarżący nie odnieśli się w zażaleniu do podstaw postanowienia o odmowie nadania ich skardze dalszego biegu. Nie podali żadnego argumentu, który przemawiałby za przyjęciem, że to właśnie zaskarżone przepisy determinują zasady rozkładu ciężaru dowodu lub kształtują w jakikolwiek sposób postępowanie dowodowe w sprawach dotyczących odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną przez bezprawne działanie funkcjonariusza państwowego. Tym samym nie podważyli skutecznie przyczyn odmowy nadania dalszego biegu ich skardze.

W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny nie uwzględnił zażalenia.

2