111/1/B/2012

POSTANOWIENIE

z dnia 11 stycznia 2012 r.

Sygn. akt Ts 21/11

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Piotr Tuleja - przewodniczący

Zbigniew Cieślak - sprawozdawca

Andrzej Rzepliński,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 października 2011 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej MKS Tychy Sp. z o.o.,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej z 12 stycznia 2011 r. MKS Sp. z o.o. (dalej: skarżąca) zarzuciła niezgodność art. 68¹ § 1 i art. 77¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.c.) z art. 2 Konstytucji.

Postanowieniem z 13 października 2011 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Podstawę odmowy stanowiło ustalenie, że ostateczne orzeczenie w sprawie skarżącej wydane zostało w oparciu o następujące przepisy: art. 70 k.c. oraz art. 774 k.c., natomiast ani art. 68¹ § 1 k.c., ani art. 77¹ k.c. nie były podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia. Ponadto Trybunał stwierdził, że zarzuty, w myśl których zawarty w zaskarżonych przepisach zwrot „niezmieniające istotnie”, „wprowadza stan niepewności i niejasności dla stron zawierających umowy w trybie art. 68¹ § 1 k.c., co skutkować może nieodwracalnymi szkodami lub naruszeniem równości stron przy zawieraniu umów”, mają charakter potencjalny i nie są powiązane bezpośrednio z wywodzonymi z Konstytucji zasadami przyzwoitej legislacji.

Powyższe postanowienie w zakresie dotyczącym odmowy nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu zostało zaskarżone zażaleniem z 27 października 2011 r. W ocenie skarżącej kwestionowane postanowienie zostało wydane w niewłaściwym składzie jednoosobowym, podczas gdy „formalne rozpoznanie skargi konstytucyjnej winno nastąpić w pięcioosobowym składzie”. Nadto, zdaniem skarżącej, art. 68¹ § 1 i art. 77¹ k.c. „nie zostały przez Sąd Rejonowy właściwie użyte dlatego, iż znajdujący się w ich treści zwrot >>niezmieniających istotnie<< skutkuje nieuwzględnieniem tej normy prawnej w przypadkach podlegających zbyt dowolnej ocenie składu orzekającego”.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie jest prawidłowe, a argumenty podniesione w zażaleniu nie podważają przedstawionych w tym orzeczeniu podstaw odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej i dlatego nie zasługują na uwzględnienie. Przedmiotem kontroli dokonywanej przez Trybunał Konstytucyjny w wyniku wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej jest jedynie prawidłowość dokonanego w nim rozstrzygnięcia.

Trybunał Konstytucyjny ustalił, że skarżąca w zażaleniu nie podważyła zawartego w zakwestionowanym postanowieniu stwierdzenia, iż art. 68¹ § 1 k.c. i art. 77¹ k.c. nie były podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie.

W zażaleniu skarżąca twierdzi, że postanowienie Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu zostało wydane w nieprawidłowym składzie. Zarzuty te są oczywiście bezzasadne. Powoływany przez skarżącą art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) dotyczy etapu merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej w składzie pięciu sędziów. Zagadnienie składu Trybunału Konstytucyjnego na etapie wstępnej kontroli zostało uregulowane w art. 36 ust. 1 w zw. z art. 49 ustawy o TK oraz art. 25 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o TK; ponadto również w § 16 ust. 1 i § 19 ust. 1 Regulaminu Trybunału Konstytucyjnego (uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 października 2006 r. w sprawie Regulaminu Trybunału Konstytucyjnego, M. P. Nr 72, poz. 720; dalej: Regulamin), wydanego na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16 ust. 1 i art. 40 ustawy o TK. Zgodnie z art. 36 ust. 1 w zw. z art. 49 ustawy o TK (oraz w myśl § 16 ust. 1 Regulaminu) skargę konstytucyjną, z uwzględnieniem kolejności jej wpływu, Prezes Trybunału kieruje do wyznaczonego sędziego Trybunału w celu wstępnego rozpoznania. Postanowienie z 13 października 2011 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej zostało zatem wydane we właściwym składzie - jednego sędziego.

W pozostałym zakresie skarżąca jedynie powtórzyła twierdzenia o niekonstytucyjności kwestionowanych przepisów, które - jej zdaniem - naruszają zasady prawidłowej legislacji. Ponowne przywołanie zarzutów zawartych w skardze konstytucyjnej i nieodniesienie się do zaskarżonego postanowienia zwalnia Trybunał z kontroli zażalenia w tej części.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, Trybunał Konstytucyjny na podstawie art. 49 w zw. z art. 36 ust. 7 ustawy o TK nie uwzględnił zażalenia wniesionego na postanowienie o odmowie nadania niniejszej skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

2