POSTANOWIENIE

z dnia 12 marca 2008 r.

Sygn. akt Tw 21/07

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Bohdan Zdziennicki - przewodniczący

Adam Jamróz - sprawozdawca

Marek Mazurkiewicz,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 listopada 2007 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Zarządu Głównego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z 6 czerwca 2007 r. Zarząd Główny Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego (Dz. U. Nr 70, poz. 633; dalej: rozporządzenie z kwietnia 2005 r.) z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67, ze zm.; dalej: ustawa emerytalna) w związku z art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, ze zm.; dalej: ustawa o Policji) oraz z art. 2 i art. 92 ust. 1 Konstytucji, a także zgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 grudnia 2005 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego (Dz. U. Nr 266, poz. 2246; dalej: rozporządzenie z grudnia 2005 r.) z art. 29 ust. 1 ustawy emerytalnej w związku z art. 91 ust. 1 ustawy o Policji oraz z art. 2, art. 32 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 3 września 2007 r. wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia braków formalnych wniosku przez: powołanie przepisu prawa lub statutu wskazującego, iż kwestionowany akt normatywny dotyczy spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy; uzasadnienie zarzutu niezgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia z kwietnia 2005 r. z art. 29 ust. 1 ustawy emerytalnej oraz uzasadnienie zarzutu niezgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia z grudnia 2005 r. z art. 29 ust. 1 ustawy emerytalnej.

W piśmie z 15 września 2007 r. Zarząd Główny NSZZ Policjantów odniósł się do stwierdzonych braków formalnych wniosku.

Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 22 listopada 2007 r. odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi w zakresie badania zgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia z grudnia 2005 r. z art. 29 ust. 1 ustawy emerytalnej w związku z art. 91 ust. 1 ustawy o Policji oraz z art. 2, art. 32 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji. Z uzasadnienia wniosku wynikało, że Zarząd Główny kwestionuje wyeliminowanie z porządku prawnego zarówno przepisów materialnych, jak i proceduralnych, dotyczących przyznawania emerytom i rencistom policyjnym równoważnika za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego. Tymczasem przedmiotem zaskarżenia uczyniono jedynie uchylenie przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z grudnia 2005 r. ust. 2 w § 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego (Dz. U. Nr 100, poz. 919; dalej: rozporządzenie z czerwca 2002 r.), który określał organy właściwe do wydawania decyzji w sprawie równoważnika za remont. W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny uznał, że ewentualne orzeczenie o niezgodności derogacji przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z grudnia 2005 r. ust. 2 w § 9 rozporządzenia z czerwca 2002 r. i tak skutkowałoby brakiem podstawy materialnej do wydania - wobec emerytów i rencistów policyjnych - decyzji w sprawie równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego. Podstawę materialną tego prawa stanowił bowiem § 8 rozporządzenia z czerwca 2002 r. (uchylony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z grudnia 2005 r.), który expressis verbis rozstrzygał, że „przepisy rozporządzenia stosuje się do emeryta, rencisty policyjnego oraz osób uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym policjancie oraz po zmarłym emerycie lub renciście [...]”. We wniosku złożonym do Trybunału Konstytucyjnego Zarząd Główny NSSZ Policjantów nie wystąpił jednak o kontrolę zgodności § 1 pkt 1 rozporządzenia z grudnia 2005 r. derogującego § 8 rozporządzenia z czerwca 2002 r.

W zażaleniu z 9 grudnia 2007 r. pełnomocnik wnioskodawcy zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) przez przyjęcie, że „przedmiotem zaskarżenia jest norma proceduralna zawarta w przepisie § 1 pkt 2 rozporządzenia” oraz błąd w ustaleniach faktycznych przez „przyjęcie, że ewentualne uchylenie zaskarżonego przepisu § 1 pkt 2 rozporządzenia skutkuje brakiem podstawy materialnej do wydawania wobec emerytów decyzji w sprawie przyznania, odmowy przyznania, cofania lub zwrotu równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego”.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Trybunał Konstytucyjny w obecnym składzie w pełni podtrzymuje stanowisko przedstawione w zaskarżonym postanowieniu, podzielając stwierdzenie, iż wniosek Zarządu Głównego NSZZ Policjantów w zakresie zbadania zgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia z grudnia 2005 r. jest oczywiście bezzasadny.

Pełnomocnik wnioskodawcy podnosi w zażaleniu, że „ogólna norma materialna, uprawniająca emerytów i rencistów policyjnych do uzyskania równoważnika pieniężnego za remont mieszkania zawarta jest w art. 29 ust. 1 ustawy emerytalnej”. Jednocześnie dowodzi także, że „przepisem materialnym jest norma zawarta w art. 14 ust. 1 ustawy emerytalnej, która w chwili obecnej ma charakter normy pustej”.

W kontekście powyższych zarzutów Trybunał Konstytucyjny zwraca uwagę na treść przepisów przywołanych przez pełnomocnika wnioskodawcy. Art. 14 ust. 1 ustawy emerytalnej stanowi, że „emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby: 1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy; 2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia”. Cytowany przepis - co oczywiste - reguluje zasady doliczania do wysługi emerytalnej ustalonych okresów zatrudnienia oraz okresów składkowych. Wbrew twierdzeniu pełnomocnika wnioskodawcy, unormowanie art. 14 ust. 1 ustawy emerytalnej nie stwarza jakiejkolwiek podstawy materialnej do przyznawania emerytowi i renciście policyjnemu równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy emerytalnej „funkcjonariusze zwolnieni ze służby, uprawnieni do policyjnej emerytury lub renty, mają prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub podległych im organów, albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szefa Służby Wywiadu Wojskowego w rozmiarze przysługującym im w dniu zwolnienia ze służby. Do mieszkań tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące lokali mieszkalnych dla funkcjonariuszy”. Trybunał Konstytucyjny nie kwestionuje, iż prawo emeryta i rencisty policyjnego do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego kształtował - pośrednio - powołany przepis ustawy emerytalnej. Trybunał zwraca jednak uwagę, iż zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o Policji, to „policjantowi przysługuje równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego [...]”, natomiast rozporządzenie wydane na podstawie art. 91 ust. 2 tejże ustawy miało uwzględniać podmioty uprawnione do otrzymania równoważnika. Należy zatem ponownie podkreślić, że wyłącznie § 8 rozporządzenia z czerwca 2002 r., adresowany do „emeryta i rencisty policyjnego oraz osób uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym policjancie oraz po zmarłym emerycie lub renciście [...]”, stanowił - bezpośrednio - podstawę materialną otrzymania (przez podmioty w nim wskazane) równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego. Przepis ten został uchylony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z grudnia 2005 r., a nie - jak przekonuje pełnomocnik wnioskodawcy - przez § 1 pkt 2 tego rozporządzenia.

Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że derogacja przepisu, który pozbawił podmioty w nim wymienione prawa do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego nie była przedmiotem wniosku Zarządu Głównego NSZZ Policjantów. Okoliczność powyższa przesądza o oczywistej bezzasadności wniosku w zakresie badania zgodności § 1 pkt 2 rozporządzenia z grudnia 2005 r. z art. 29 ust. 1 ustawy emerytalnej w związku z art. 91 ust. 1 ustawy o Policji oraz art. 2, art. 32 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

3