194/5B/2005

POSTANOWIENIE

z dnia 14 września 2005 r.

Sygn. akt Ts 171/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Bohdan Zdziennicki - przewodniczący

Marian Zdyb - sprawozdawca

Wiesław Johann,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 grudnia 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Edwardy Gałgus,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 13 września 2004 r. pełnomocnik skarżącej zarzucił art. 29 ust. 2 oraz art. 27 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.) sprzeczność z art. 24, art. 32 i art. 67 ust. 2 Konstytucji, wskazując dodatkowo, iż przepisy te naruszają zasady państwa prawnego w zakresie konstytucyjnego prawa obywateli do równego dostępu do świadczeń ze środków publicznych oraz zasadę ochrony zaufania obywateli do prawa. Ponadto pełnomocnik skarżącej zarzucił art. 30 przytoczonej ustawy sprzeczność z art. 88 ust. 2 Konstytucji, polegającą na ograniczeniu okresu vacatio legis do 7 dni.

Ponieważ w ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącej nie usunął wskazanych zarządzeniem sędziego TK z 18 października 2004 r. braków skargi, Trybunał Konstytucyjny na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

W zażaleniu złożonym na powyższe postanowienie skarżąca wskazała, iż wniesiona przez nią skarga konstytucyjna spełniała wszystkie przewidziane prawem wymogi. Brak jest zatem, jej zdaniem, „ustawowego obowiązku po stronie skarżącej wnoszenia jakiegoś pisma w sytuacji, gdy skarżący nie podziela poglądu zawartego w zarządzeniu o wezwaniu do usunięcia braków, albo stoi na stanowisku, że zarządzenie nie zostało uwierzytelnione z oryginałem”. W ocenie bowiem skarżącej zarówno zarządzenie sędziego TK, jak i wydane postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu nie zostały odpowiednio uwierzytelnione.

Rozpatrując wniesione zażalenie Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie jest prawidłowe, zaś zarzuty zażalenia nie zasługują na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż obowiązek uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej, do którego to Trybunał wzywa skarżącego na podstawie art. 36 ust. 2 w zw. z art. 49 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, ciąży na skarżącym niezależnie od tego czy, w jego opinii, uzupełnienie braków jest zasadne, czy też nie. Skutki niezastosowania się do zarządzenia sędziego TK określa art. 36 ust. 3 powołanej powyżej ustawy, który na podstawie art. 49 znajduje zastosowanie w sprawach skarg konstytucyjnych. Zgodnie z treścią tego przepisu, w przypadku nieuzupełnienia w terminie wskazanych w zarządzeniu braków skargi, Trybunał Konstytucyjny odmawia nadania jej dalszego biegu.

W ocenie Trybunału zarówno zarządzenie sędziego TK wzywające do uzupełnienia braków, jak i postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej zostało skarżącej doręczone z pismami przewodnimi spełniającymi wymogi wynikające z § 22 uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 1997 r. w sprawie regulaminu Trybunału Konstytucyjnego (M. P. z 2001, Nr 41, poz. 668).

Mając powyższe na względzie Trybunał Konstytucyjny uznał za w pełni uzasadnione postanowienie z 27 grudnia 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu niniejszej skardze ze względu na nieuzupełnienie w terminie jej braków wskazanych zarządzeniem sędziego TK z 18 października 2004 r. i nie uwzględnił zażalenia złożonego na to postanowienie.

2