317

POSTANOWIENIE

z dnia 14 września 2004 r.

Sygn. akt Ts 84/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marian Grzybowski - przewodniczący

Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca

Adam Jamróz,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 lipca 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Wacława Kanczura,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej Wacława Kanczura z 8 kwietnia 2004 r. zarzucono, iż art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321) jest niezgodny z art. 2, art. 21, art. 32 oraz art. 64 Konstytucji.

Skarżący zarzucił, iż zakwestionowana regulacja prawna, prowadzi do naruszenia konstytucyjnego prawa do ochrony własności (art. 64 oraz art. 21 ust. 1 Konstytucji) poprzez wykluczenie możliwości sądowej waloryzacji lokat bankowych. Zdaniem skarżącego powierzenie bankowi pieniędzy, w przypadku istotnego spadku siły nabywczej powierzonych pieniędzy, może doprowadzić do utraty wartości zgromadzonego składu, bowiem zakwestionowana regulacja, w sposób naruszający zasadę równości (art. 32 Konstytucji) i zasadę państwa prawnego (art. 2), wyklucza w takim przypadku ochronę, jaką zapewnia art. 358¹ § 3 k.c., w postaci dopuszczalności powództwa o sądową waloryzację owej lokaty bankowej. Skarżący zarzucił, że takie uregulowanie sprzeczne jest z zasadą równej ochrony prawa własności, ogranicza bowiem tę ochronę w stosunku do klientów banków.

Skarżący wskazał, iż wyrokiem z 22 września 2003 r. (sygn. akt I C 598/03) Sąd Rejonowy w Częstochowie oddalił powództwo skarżącego przeciwko bankowi o zapłatę kwoty stanowiącej równowartość waloryzacji lokaty bankowej. Następnie wyrokiem z 30 grudnia 2003 r. (sygn. akt VI Ca 834/03) Sąd Okręgowy w Częstochowie oddalił apelację skarżącego od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z 22 września 2003 r.

Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 6 lipca 2004 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej, wskazując, iż skarżący zrezygnował z wnoszenia kasacji do Sądu Najwyższego od wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie z 22 września 2003 r., jakkolwiek zgodnie z obowiązującymi przepisami kodeksu postępowania cywilnego kasacja taka, z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, przysługiwała skarżącemu jako środek odwoławczy od orzeczenia sądu drugiej instancji. Trybunał Konstytucyjny podkreślił, iż skarga konstytucyjna ma charakter akcesoryjnego środka ochrony praw i wolności o charakterze konstytucyjnym. Nie może więc w żadnym wypadku zastępować tych środków, które przysługują skarżącemu w zwykłym toku instancji. Rezygnując z możliwości wniesienia kasacji, skarżący nie spełnił jednej z przesłanek dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej, określonych w art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.).

Na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego pełnomocnik skarżącego złożył zażalenie, w którym wyjaśnił, iż skarżący nie składał kasacji, albowiem w postępowaniu sądowym nie korzystał on z pomocy prawnej i nie wiedział, iż stanowi to warunek wystąpienia ze skargą konstytucyjną. Natomiast znane mu były wyroki Sądu Najwyższego zapadające w innych sprawach, w których przyjęto stanowisko niekorzystne dla klientów banku.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Brak wiedzy o warunkach dopuszczalności złożenia skargi konstytucyjnej nie usprawiedliwia niedochowania tych warunków przez skarżącego. Informację taką skarżący powinien uzyskać od swojego pełnomocnika, który podjął się sporządzenia skargi konstytucyjnej. Ustawowy warunek wyczerpania przysługującej skarżącemu drogi prawnej ma charakter bezwzględny, a jego niespełnienie wyklucza możliwość merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej.

W tym stanie rzeczy należało orzec, jak w sentencji.

2