169

POSTANOWIENIE

z dnia 13 lipca 2004 r.

Sygn. akt Tw 41/03

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Adam Jamróz - przewodniczący

Marian Grzybowski - sprawozdawca

Mirosław Wyrzykowski,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 marca 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Miejskiej w Trzebnicy,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE:

W dniu 12 grudnia 2003 r. do Trybunału Konstytucyjnego wpłynął wniosek Rady Miejskiej w Trzebnicy o stwierdzenie zgodności § 1 pkt 5 lit. a w zw. z § 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 3 grudnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 210, poz. 1784) oraz § 3 pkt 3 w zw. z § 23 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 33, poz. 264) z art. 2, art. 16 ust. 2 i art. 165 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 4 ust. 1 i 2, art. 5 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718 ze zm.).

Postanowieniem z 22 marca 2004 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Miejskiej w Trzebnicy w zakresie: § 1 pkt 5 lit. a w zw. z § 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 210, poz. 1784) - ze względu na utratę mocy obowiązującej aktu normatywnego; w jakim wnioskodawca wnosi o zbadanie zgodności kwestionowanych rozporządzeń z wyrażonymi w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasadami ochrony zaufania obywateli do państwa oraz stanowionego przez nie prawa i ochrony praw słusznie nabytych - ze względu na brak legitymacji organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego do kwestionowania zgodności aktu normatywnego z tymi normami oraz w jakim wnioskodawca wnosi o zbadanie zgodności kwestionowanych rozporządzeń z art. 16 ust. 2 i art. 165 ust. 2 Konstytucji RP - ze względu na ich nieadekwatność w niniejszej sprawie.

W dniu 7 kwietnia 2004 r. wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego zażalenie wnioskodawcy na postanowienie TK z 22 marca 2004 r. Rada Miejska w Trzebnicy zarzuca zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.).

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Na wnioskodawcach występujących do Trybunału Konstytucyjnego o dokonanie abstrakcyjnej kontroli norm na podstawie legitymacji szczególnej ciąży obowiązek wykazania, że wniosek pochodzi od jednego z grupy podmiotów wymienionych w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji, a ponadto, że kwestionowany akt prawny dotyczy ich zakresu działania (art. 191 ust. 2 Konstytucji). Składający wniosek musi posiadać legitymację procesową na każdym etapie postępowania. Z punktu widzenia procesowego wnioskodawca jest obowiązany wykazać swoją legitymację nie później niż do momentu wydania postanowienia Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania biegu wnioskowi (por.: postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 27 listopada 2002 r., Tw 25/02, OTK ZU nr 3/B/2002, poz. 190). Rozpatrując zażalenie na postanowienie wydane w składzie jednego sędziego Trybunał Konstytucyjny bada, czy w chwili wydawania tegoż postanowienia zaszły przesłanki odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi. Przy rozpatrywaniu zażalenia wnioskodawcy Trybunał koncentruje się przede wszystkim na zarzutach w nim podniesionych.

2. W zażaleniu na postanowienie Trybunału z dnia 22 marca 2004 r. wnioskodawca zarzuca, iż Trybunał powinien nadać dalszy bieg wnioskowi w zakresie w jakim kwestionuje on przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r., mimo że utraciło ono moc obowiązującą. Rada Miejska w Trzebnicy kwestionuje zatem jedynie tiret pierwszy sentencji postanowienia Trybunału. Zdaniem wnioskodawcy zastosowanie powinien tutaj znaleźć art. 39 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Rada Miejska w Trzebnicy jako wolność konstytucyjną, ze względu na którą konieczne jest orzeczenie o zgodność przepisów nieobowiązującego rozporządzenia z przepisami aktów wyższego rzędu, wskazuje w zażaleniu art. 165 Konstytucji.

3. Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że brak jest powodów, dla których wydanie orzeczenia w sprawie kwestionowanego przepisu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. należałoby uznać za konieczne dla ochrony konstytucyjnych wolności i praw w rozumieniu art. 39 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Trybunał nie odmówił bowiem nadania biegu wnioskowi w zakresie, w jakim Rada skarży § 3 pkt 3 w zw. z § 23 rozporządzenia Rady Ministrów z 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich, które to przepisy ustanawiają normę tej samej treści, co kwestionowany przepis rozporządzenia z 3 grudnia 2002 r., w zakresie którego odmówiono nadania dalszego biegu wnioskowi. Gwarantuje to zdaniem Trybunału wystarczającą ochronę wolnościom i prawom konstytucyjnym, które mogłyby być naruszone przez tę regulację.

Z tych względów Trybunał uznaje, że w zakresie, w jakim Rada Miejska w Trzebnicy kwestionowała § 1 pkt 5 lit. a w zw. z § 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 3 grudnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich, należało odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.

Biorąc pod uwagę wszystkie przytoczone wyżej argumenty, Trybunał postanowił jak w sentencji.