Repertorium: | Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu. |
Sygnatura: | Ts 170/02 |
Tytuł: | Postanowienie-Zażalenie z dnia 2003-07-17 |
Publikacja w Z.U. | Z.U. 2003 / 3B / 183 |
183
POSTANOWIENIE
z dnia 17 lipca 2003 r.
Sygn. akt Ts 170/02
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz - przewodniczący
Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca
Marian Grzybowski,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 stycznia 2003 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Risto Filipowskiego,
p o s t a n a w i a:
uwzględnić zażalenie.
UZASADNIENIE:
W skardze konstytucyjnej złożonej 26 listopada 2002 r. zarzucono, że art. 199 § 1 pkt 2 i art. 4779 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) są niezgodne z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Niezgodność ta polega, zdaniem skarżącego, na tym, że art. 4779 k.p.c. nie przewiduje możliwości zaskarżenia bezczynności organu rentowego. Ponadto, zdaniem skarżącego, zastosowanie norm prawnych zawartych w zaskarżonych przepisach zamyka mu drogę do merytorycznego rozpatrzenia sprawy o wznowienie wypłaty renty inwalidzkiej przez niezawisły sąd.
Skarga została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Skarżący 20 czerwca 1996 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wznowienie postępowania dotyczącego wypłaty renty inwalidy wojennego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie nadał biegu sprawie, na co skarżący złożył odwołanie do sądu. Odwołanie to zostało odrzucone postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z 23 czerwca 1997 r. Zażalenie skarżącego na powyższe postanowienie zostało oddalone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 24 października 1997 r. Postanowienie to zostało skarżącemu doręczone 24 września 1999 r.
Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 20 stycznia 2003 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie zostało skarżącemu doręczone 24 września 1999 r., a skarga konstytucyjna została złożona 26 listopada 2002 r., czyli z przekroczeniem trzymiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
W zażaleniu skarżący wniósł o nadanie dalszego biegu skardze konstytucyjnej wskazując, iż w niniejszej sprawie trzymiesięczny bieg terminu do złożenia skargi konstytucyjnej uległ zawieszeniu ze względu na konieczność wyznaczenia z urzędu pełnomocnika do sporządzenia skargi konstytucyjnej. Skarżący wskazał, iż postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 24 października 1997 r. zostało mu doręczone dopiero 24 września 1999 r. Tymczasem 26 kwietnia 1999 r. skarżący wystąpił do Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy o ustanowienie pełnomocnika celem sporządzenia skargi konstytucyjnej. Sąd Rejonowy dopiero 13 sierpnia 2002 r. wydał postanowienie o ustanowieniu pełnomocnika, które zostało doręczone pełnomocnikowi 26 sierpnia 2002 r. Ponieważ skarga konstytucyjna została złożona 26 listopada 2002 r. zachowany został trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Należy podzielić pogląd sformułowany w zażaleniu, iż w niniejszej sprawie skarga konstytucyjna została złożona z zachowaniem trzymiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Ze względu na wystąpienie przez skarżącego o wyznaczenie pełnomocnika do sporządzenia skargi konstytucyjnej jeszcze przed doręczeniem mu postanowienia Sądu Apelacyjnego, termin do złożenia skargi konstytucyjnej rozpoczął bieg dopiero 26 sierpnia 2002 r. W tym dniu pełnomocnik skarżącego otrzymał zawiadomienie z Okręgowej Rady Radców Prawnych o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu. Ponieważ skarga konstytucyjna została złożona 26 listopada 2002 r., wskazana w zaskarżonym postanowieniu przyczyna odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w niniejszej sprawie nie zachodzi.
W tym stanie rzeczy zażalenie należy uznać za zasadne.
2
dokument | publikacja | Ts 93/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02 |
Z.U. 2012 / 1B / 132 | Ts 93/11 Postanowienie z dnia 2011-07-04 |
Z.U. 2012 / 1B / 131 | Ts 9/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15 |
Z.U. 2012 / 1B / 107 | Ts 9/11 Postanowienie z dnia 2011-04-14 |
Z.U. 2012 / 1B / 106 | Ts 85/11 Postanowienie z dnia 2011-12-05 |
Z.U. 2012 / 1B / 130 |