Wyrok z dnia 6 stycznia 1999 r.
III RN 87/98

Środki finansowe przydzielone jednostce publicznej radiofonii przez
Krajową Radę Radiofonii i Telewizji z uzyskanych przez nią wpływów pozaabo-
namentowych na podstawie art. 49 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o
radiofonii i telewizji (Dz.U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 ze zm.) nie stanowią subwencji
(art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.).


Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Walerian Sanetra, Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 stycznia 1999 r. sprawy ze skargi
Polskiego Radia Regionalnego Rozgłośni ,,R.W." S.A. w W. na decyzję Izby Skarbo-
wej w W. z dnia 20 czerwca 1997 r. [...] w przedmiocie określenia podatku dochodo-
wego od osób prawnych za 1996 r., na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Spra-
wiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie-Ośro-
dka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 6 stycznia 1998 r. [...]

o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.

U z a s a d n i e n i e


Minister Sprawiedliwości wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego
Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 6 stycznia
1998 r. [...] w sprawie ze skargi Polskiego Radia Regionalnej Rozgłośni ,,R.W." S.A.
w W. z dnia 20 czerwca 1997 r. w przedmiocie określenia podatku dochodowego od
osób prawnych za 1996 r. Zaskarżonym wyrokiem oddalono skargę podatnika na
decyzję utrzymującą w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji okreś-
lającą podatek dochodowy za 1996 r. o 401.209,20 zł wyższy od zadeklarowanego
przez podatnika. W rewizji nadzwyczajnej podniesiono zarzuty rażącego naruszenia
art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (Dz.U. Nr 106, poz. 482 ze zm.) oraz art. 80 KPA. W sprawie są dwie
kwestie wymagające wyjaśnienia. Twierdzi się w rewizji nadzwyczajnej, iż kwota
1.162.380 zł przeznaczona (z wpływów pozaabonamentowych) uchwałą Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 16 października 1996 r. na finansowanie przedsię-
wzięć inwestycyjnych podatnika, jest dopłatą do jego działalności, która została
przeznaczona na cel określony w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodo-
wym od osób prawnych i z tego względu była wolna od podatku. Według wnoszą-
cego rewizję nadzwyczajną, z przepisów podatkowych wynika, że dochody wydatko-
wane na inwestycje są zwolnione od podatków, a organy podatkowe i NSA dokonały
zwężającej wykładni art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych, co stanowi rażące naruszenie tego przepisu. Rażące naruszenie art. 80
KPA uzasadniono twierdzeniem, iż udzielono podatnikowi informacji, że wykorzysta-
nie otrzymanych środków na cel inwestycyjny spowoduje zwolnienie od podatku do-
chodowego od osób prawnych, a następnie obciążono go tym podatkiem, co jest
niezgodne z zasadą zaufania do państwa i prawa.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje.


Rewizja nadzwyczajna nie jest uzasadniona.

Według art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób praw-
nych wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadcze-
nia (z zastrzeżeniem pkt 14 - co nie ma zastosowania w sprawie) otrzymane na po-
krycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo
wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i
prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 15 ust. 5. Jest zatem kwestią prawną, czy środki finan-
sowe przekazane podatnikowi przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji uchwałą z
dnia 16 października 1996 r. (wydane na cele inwestycyjne) mogą być traktowane
jako subwencja, dopłata lub inne nieodpłatne świadczenie, a zatem czy podlegają
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Uchwała KRRiT z dnia
16 października 1996 r. w sprawie ustalenia podziału pozaplanowych wpływów uzys-
kanych poza opłatami abonamentowymi w okresie od dnia 1 sierpnia do 30 listopada
1996 r. powołała się na art. 9 ust. 1 i art. 50 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992
r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 ze zm.). Art. 9 ust. 1 tej ustawy
stanowi, że na podstawie ustaw i w celu ich wykonania Krajowa Rada wydaje rozpo-
rządzenia i uchwały, zaś z art. 50 ust. 1 i 3 wynika, iż wpływy, o których mowa w art.
48 ust. 1 (czyli z opłat abonamentowych) i w art. 49 ust. 2 i 4 (opłaty sankcyjne za
używanie nie zarejestrowanego odbiornika i odsetki za zwłokę w uiszczeniu opłaty
abonamentowej), z wyłączeniem przewidzianych w art. 49 ust. 5 i art. 51 ust. 5, są w
całości przeznaczone na działalność jednostek publicznej radiofonii i telewizji. Wy-
mienione wyżej wpływy ustawa o radiofonii i telewizji wprost określa jako przychód
(art. 31 ust. 1 pkt. 1) i dlatego NSA trafnie przyjął, iż jest to przychód w rozumieniu
art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast
jako dotacje, subwencje, dopłaty lub inne nieodpłatne świadczenia w rozumieniu art.
17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą być trakto-
wane dotacje z budżetu państwa (art. 31 ust. 2 ustawy o radiofonii i telewizji).

Także bezzasadny jest zarzut naruszenia art. 80 KPA. Przepis ten dotyczy
oceny dowodów (,,organ administracji państwowej ocenia na podstawie całokształtu
materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona"). Dla uzasad-
nienia tego zarzutu powołano się w rewizji nadzwyczajnej na korzystne dla podatnika
informacje Izby Skarbowej w W. oraz Izby Skarbowej w P. (udzieloną innemu po-
datnikowi). Jest to uzasadnienie wadliwe z dwóch względów. Po pierwsze te infor-
macje dotyczą wykładni prawa, a nie ustalenia okoliczności sprawy (faktów). Działa-
nie organu sprzeczne z udzieloną informacją mogłoby co najwyżej być podstawą za-
rzutu z art. 8 KPA (naruszenia zasady pogłębienia zaufania obywateli do organów
Państwa). Zarzut naruszenia art. 8 KPA nie został jednak postawiony w rewizji nadz-
wyczajnej i Sąd Najwyższy nie może stosować tego przepisu. Zgodnie bowiem z art.
10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego...
(Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.) w postępowaniu z rewizji nadzwyczajnej Sąd Najwyż-
szy stosuje odpowiednio przepisy o postępowaniu kasacyjnym. Te zaś przewidują
(art. 39311 KPC), że Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach kasacji, a z
urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Po wtóre, informacja
udzielona podatnikowi - jak to słusznie przyjęto w zaskarżonym wyroku - w istocie
rzeczy jedynie powtarzała treść art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych.

Z tych względów na podstawie art. 39312 KPC w związku z art. 10 ustawy z
dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego... orzeczono jak w
sentencji.
========================================