Wyrok z dnia 6 sierpnia 1999 r.
III RN 36/99

Zarzut rewizji nadzwyczajnej od wyroku Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego dotyczący tylko rażącego naruszenia przepisów postępowania nie
upoważnia Sądu Najwyższego do oceny zgodności zaskarżonego wyroku z
prawem materialnym (art. 39311 KPC w związku z art. 10 ustawy z dnia 1 marca
1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta
Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym,
Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze
zm.).


Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie: SN
Andrzej Wasilewski, NSA Bogusław Gruszczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 1999 r. sprawy ze skargi
Prokuratora Rejonowego Dzielnicy W.-M. na decyzję Burmistrza Dzielnicy Gminy W.-
M. z dnia 23 grudnia 1993 r. [...] w przedmiocie odmowy nakazu rozbiórki budynku
mieszkalnego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Adminis-
tracyjnego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia
27 sierpnia 1998 r. [...]

o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.

U z a s a d n i e n i e


Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, w sprawie ze skargi Prokuratora
Rejonowego Dzielnicy W.-M. na decyzję Burmistrza Dzielnicy Gminy W.-M. z dnia 23
grudnia 1993 r. w przedmiocie odmowy wydania nakazu rozbiórki budynku mieszkal-
nego, wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego
w Warszawie z dnia 27 sierpnia 1998 r. [...]. Zaskarżonym wyrokiem uchylono decy-
zję Burmistrza, odmawiającą wydania decyzji o przymusowej rozbiórce domu miesz-
kalnego wybudowanego przez Andrzeja S. przy ul. P. w W. W rewizji nadzwyczajnej
zarzucono temu wyrokowi rażące naruszenie przepisów art. 7, art. 116 § 1 oraz art.
77 KPA i wniesiono o jego uchylenie i przekazanie sprawy NSA w Warszawie do po-
nownego rozpoznania.

Zdaniem wnoszącego rewizję nadzwyczajną, te przepisy zostały naruszone
ustaleniem przez NSA, iż budynek mieszkalny został zbudowany na terenie, na któ-
rym plan zagospodarowania przestrzennego wykluczał budownictwo mieszkaniowe.
Zawarto w rewizji nadzwyczajnej także rozważania dotyczące interpretacji art. 37 ust.
1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38, poz.
229 ze zm.), który to przepis jest materialnoprawną podstawą orzeczenia o przymu-
sowej rozbiórce obiektu budowlanego. Nie postawiono w tym zakresie zarzutu rażą-
cego naruszenia prawa lub interesu Rzeczypospolitej Polskiej.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Rewizja nadzwyczajna nie jest uzasadniona.

Sąd Najwyższy rozpoznaje rewizje nadzwyczajne od orzeczeń NSA stosując
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu kasacyjnym
(art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego...
- Dz.U. Nr 43, poz., 189 ze zm.). Wynika stąd, iż w postępowaniu z rewizji nadzwy-
czajnej ma zastosowanie art. 39311 KPC. Zgodnie z tym przepisem Sąd Najwyższy
rozpoznaje sprawę w granicach kasacji, a z urzędu bierze pod rozwagę jedynie nie-
ważność postępowania. Granice kasacji wyznaczają - między innymi - podstawy
kasacyjne, a więc przepisy, których naruszenie zarzuca wnoszący kasację. Przes-
łanką wniesienia rewizji nadzwyczajnej od orzeczenia NSA jest rażące naruszenie
prawa lub interesu Rzeczypospolitej Polskiej (art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja
1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.). Od-
powiednie stosowanie art. 39311 KPC do postępowania z rewizji nadzwyczajnej
oznacza zatem, iż Sąd Najwyższy ocenia zaskarżony wyrok tylko w odniesieniu do
tych przepisów, których zastosowanie lub pominięcie - zdaniem wnoszącego rewizję
nadzwyczajną - jest rażącym naruszeniem prawa lub interesu Rzeczypospolitej Pols-
kiej. Innego rodzaju naruszenie prawa nie może bowiem uzasadniać wzruszenia wy-
roku NSA. Dla niniejszej sprawy oznacza to, iż Sąd Najwyższy jest uprawniony jedy-
nie do rozpoznawania zarzutów rażącego naruszenia przepisów postępowania.

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego w postępowaniu przed
NSA mają zastosowanie w zakresie określonym w art. 59 ustawy o NSA. Przepis art.
16 § 1 KPA nie jest tam wymieniony, stąd zarzut jego naruszenia jest niezrozumiały i
oczywiście nie może być uwzględniony. Powołane w rewizji nadzwyczajnej przepisy
art. 7 i art. 77 mają odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed NSA. Nie są
one jednak podstawą do uwzględniania zarzutu bezpodstawnego ustalenia w zas-
karżonym wyroku, iż plan zagospodarowania przestrzennego wykluczał budownictwo
mieszkaniowe na spornym terenie. Wnoszący rewizję nadzwyczajną stawia ten za-
rzut traktując plan zagospodarowania przestrzennego jako zdarzenie faktyczne, któ-
rego zaistnienie wymaga przeprowadzenia stosownego postępowania dowodowego,
zgodnie z art. 7 i art. 77 KPA. Nie jest to pogląd trafny. Plan zagospodarowania
przestrzennego jest prawem lokalnym (miejscowym), a w postępowaniu dowodowym
nie ustala się prawa, ale fakty. Sporna budowa została rozpoczęta w 1989 r. Obo-
wiązywał wówczas art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przes-
trzennym (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99 ze zm.), z którego wynika, iż
uchwałę rady narodowej o planie miejscowym ogłasza się w wojewódzkim dzienniku
urzędowym oraz zamieszcza się na tablicy w siedzibie terenowego organu adminis-
tracji państwowej odpowiedniego stopnia. Charakter miejscowego planu zagospoda-
rowania przestrzennego jeszcze wyraźniej określiła ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 89, poz. 415 ze zm.). Stanowi ona w art.
7, iż ten plan jest przepisem gminnym. Bezzasadność zarzutu naruszenia art. 7 i art.
77 KPA wynika także stąd, iż w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 maja 1991 r. [...] do-
tyczącego tej samej nieruchomości, NSA stwierdził, iż ,,bezsporne jest, że teren, na
którym wzniesione zostały przedmiotowe obiekty, położony jest w otulinie rezerwatu
,,L.K." i w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego W. przeznaczony jest
pod uprawy rolniczo-polowe, bez prawa zabudowy....".

Z tych względów, na podstawie art. 39312 KPC w związku z art. 10 ustawy o
zmianie Kodeksu postępowania cywilnego.... orzeczono jak w sentencji.
========================================