Wyrok z dnia 8 października 1998 r.
III RN 25/98

Grunty będące własnością Skarbu Państwa lub gmin, które w dniu 11
marca 1991 r., pozostawały w zarządzie jednostki badawczo-rozwojowej, stały
się z mocy ustawy przedmiotem użytkowania wieczystego tej jednostki (art. 64
ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych,
jednolity tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 ze zm.), gdy nie naruszało to
praw osób trzecich (art. 64 ust. 2 tej ustawy).


Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Andrzej
Wasilewski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Waldemara
Grudzieckiego, po rozpoznaniu w dniu 8 października 1998 r. sprawy ze skargi Ins-
tytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w R. na decyzję Wojewody P. z dnia 14 marca
1997 r. [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, na skutek rewizji
nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Adminis-
tracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 21 sierpnia 1997 r. [...]

o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.

U z a s a d ni e n i e


Kierownik Urzędu Rejonowego w P. decyzją z dnia 7 stycznia 1997 r. wydaną
na podstawie art. 104 KPA i art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.)
orzekł o zwrocie na rzecz Zygmunta Ł. części nieruchomości położonej w P. przy ul.
S., a objętej księgą wieczystą KW nr 10727, która w ewidencji gruntów oznaczona
została jako obręb P. arkusz mapy 8 działka nr 2/1 o pow. 13529 m2 oraz nie zobo-
wiązał Zygmunta Ł. do zwrotu zwaloryzowanej kwoty odszkodowania oraz kosztów
nakładów poniesionych na tej nieruchomości po wywłaszczeniu. W uzasadnieniu
decyzji wyjaśniono, że we wniosku o wszczęcie postępowania Zygmunt Ł. domagał
się zwrotu części nieruchomości położonej w P. przy ul. S., a objętej księgą wie-
czystą KW nr 79487 i stanowiącej część działek nr 774/5 i 774/8 oraz księgą wie-
czystą KW nr 37365 i stanowiącej część działki 774/8, z tym, że w wyniku odnowie-
nia ewidencji przedmiotowa część działek 774/5 i 774/8 stanowi aktualnie działkę nr
2/1 z arkusza mapy 8 obrębu P., a działka 774/6 oznaczona została jako działka nr
1/1/ z arkusza mapy 8 obrębu P. Kierownik Urzędu Rejonowego w P. decyzją z dnia
31 grudnia 1992 r. orzekł o zwrocie obu wymienionych części nieruchomości na
rzecz Zygmunta Ł. i zobowiązał Zygmunta Ł. do zwrotu na rzecz Skarbu Państwa
kwoty 48 302 000 starych złotych. Decyzja ta utrzymana została w mocy decyzją
Wojewody P. z dnia 3 marca 1993 r., a Zygmunt Ł. uiścił na rzecz Skarbu Państwa
oznaczoną w niej kwotę, ponieważ Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejs-
cowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 16 września 1993 r. oddalił skargę Instytutu Ho-
dowli i Aklimatyzacji Roślin w tej sprawie. Następnie na skutek rewizji nadzwyczajnej
Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 12 maja 1994 r. (III ARN 22/94) uchylił powyższy
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny-
Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 8 grudnia 1994 r. [...] uchylił de-
cyzję Wojewody P. z dnia 3 marca 1993 r., a Wojewoda P. decyzją z dnia 10 stycz-
nia 1995 r. uchylił decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w P. z dnia 31 grudnia
1992 r. W tej sytuacji Zygmunt Ł. wniósł o wydanie dwóch odrębnych decyzji w
sprawie zwrotu działek nr 1/1 i nr 2/1, w wyniku czego wydana została decyzja z dnia
9 maja 1996 r. orzekająca o zwrocie działki nr 1/1. Natomiast działki nr 2/1 dotyczyła
niniejsza decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego w P. z dnia 7 stycznia 1997 r. W
toku postępowania ustalono, że Sąd Wojewódzki w Poznaniu postanowieniem z dnia
29 marca 1996 r. uchylił postanowienie o wpisie w księdze wieczystej KW nr 79487
użytkowania wieczystego Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Oddziału G.-P., a w
tej sytuacji przyjęto, że Skarb Państwa włada nadal tą nieruchomością. Ustalono
także, że orzeczeniem byłego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia
9 czerwca 1962 r. [...], wydanym na wniosek Polskiej Akademii Nauk - Zakładu Ge-
netyki Roślin w P. wywłaszczono grunty o łącznej powierzchni 18 600 m2 , w tym
między innymi przedmiotową nieruchomość stanowiącą własność Zygmunta Ł. i jego
ojca Wincentego Ł., przy czym Zygmunt Ł. objął w całości spadek po swym ojcu.
Nieruchomości te przeznaczone były pod budowę Instytutu Genetyki i Hodowli Roś-
lin. Na części wywłaszczonego terenu Polska Akademia Nauk wybudowała obiekty
Instytutu Genetyki Roślin, natomiast część tego terenu o powierzchni 5,5 ha, która
położona jest obecnie przy ul.. S., Polska Akademia Nauk przekazała Instytutowi
Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Ministerstwa Rolnictwa z przeznaczeniem na cele bu-
dowy ośrodka badawczego, zaś reszta terenu pozostała nie zagospodarowana. W
związku z tym, decyzjami z dnia 14 maja 1973 r. oraz z dnia 25 sierpnia 1983 r. wy-
gaszono prawo użytkowania przez Polską Akademię Nauk działek gruntu nr 774/5 i
774/8, a teren ten przekazano w użytkowanie na czas nieokreślony Instytutowi Ho-
dowli i Aklimatyzacji Roślin, który na części tego terenu wybudował Ośrodek Badaw-
czo-Rozwojowy. Natomiast pozostała część terenu przewidziana została pod budowę
obiektów przemysłowych, baz i składów oraz na inne cele. Biorąc powyższe pod
uwagę organ orzekający stanął na stanowisku, że na przedmiotowych nieruchomo-
ściach nie zrealizowano celów, dla których zostały one wywłaszczone. Równocze-
śnie organ orzekający przyjął, że już w chwili rezygnacji Polskiej Akademii Nauk z
realizacji planowanej wcześniej inwestycji i przekazania gruntu Instytutowi Hodowli i
Aklimatyzacji Roślin wywłaszczona nieruchomość okazała się zbędna. Natomiast
samo przekazanie gruntów w użytkowanie Instytutowi Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
nie pozwala na przyjęcie, że Instytut ten jest następcą prawnym Polskiej Akademii
Nauk. Fakt, że sporna nieruchomość pozostaje aktualnie w zarządzie Instytutu Ho-
dowli i Aklimatyzacji Roślin nie stanowi przeszkody dla zwrotu nieruchomości. Nato-
miast zgłoszony w toku postępowania wniosek Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roś-
lin o jego zawieszenie do czasu zakończenia toczącego się postępowania o wpis do
księgi wieczystej prawa użytkowania wieczystego na rzecz Instytutu Hodowli i Akli-
matyzacji Roślin nie został uwzględniony wobec stwierdzenia, że wniosek o zwrot
nieruchomości złożony został przed wejściem w życie ustawy zmieniającej ustawę o
jednostkach badawczo-rozwojowych, tj. przed dniem 11 marca 1991 roku.
Od powyższej decyzji wniósł odwołanie Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
w R. powołując się w szczególności na nabycie prawa użytkowania wieczystego tego
gruntu na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach ba-
dawczo-rozwojowych (Dz.U. z 1991 r. nr 44, poz. 194 ze zm.). Wojewoda P. działa-
jąc na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 KPA decyzją z dnia 14 marca 1997 r. utrzymał w
mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego zwrócono
uwagę w szczególności, że wedle art. 64 ust. 2 ustawy o jednostkach badawczo-
rozwojowych nabycie prawa użytkowania wieczystego przez Instytut Hodowli i Akli-
matyzacji Roślin nie mogło nastąpić z naruszeniem praw osób trzecich oraz podnie-
siono brak wpisu prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości do księgi wie-
czystej. Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w R. wniósł skargę na powyższą de-
cyzję Wojewody P., wnosząc o jej uchylenie oraz o uchylenie poprzedzającej jej
decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w P. z dnia 7 lipca 1997 r. W uzasadnieniu
tej skargi podniesiono, że w trybie art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wy-
właszczaniu nieruchomości podlegają zwrotowi tylko te nieruchomości, które okazały
się zbędne dla celu określonego w decyzji wywłaszczeniowej i nadal znajdują się w
dyspozycji organu orzekającego o zwrocie. Tymczasem, w opinii strony skarżącej,
obie wymienione przesłanki w danym wypadku nie zostały spełnione. W
szczególności w skardze podniesiono, że sposób korzystania z wywłaszczonej nie-
ruchomości od chwili orzeczenia o jej wywłaszczeniu nie uległ zmianie, a przy prze-
kazaniu tej nieruchomości w użytkowanie stronie skarżącej wskazano przepis § 13
pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 maja 1992 r. w sprawie przekazywa-
nia terenów w miastach i osiedlach, co dowodzi, że przyczyną przekazania była
zmiana w planie zagospodarowania przestrzennego terenu jaka nastąpiła w wyniku
porozumienia pomiędzy Ministrem Rolnictwa a Sekretarzem Naukowym Polskiej
Akademii Nauk, a nie okoliczność, że teren ten stał się zbędny. Poza tym w skardze
podniesiono, że użytkowanie wieczyste na rzecz strony skarżącej powstało z mocy
samego prawa na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o jednostkach badawczo-rozwojo-
wych i nie ma tu żadnego znaczenia okoliczność, że wniosek o zwrot nieruchomości
złożony został przed wejściem w życie tego przepisu ustawowego.

Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu wyrokiem z
dnia 21 sierpnia 1997 r. [...] oddalił skargę. W uzasadnieniu tego wyroku podniesio-
no, że istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy
spełnione zostały dwie przesłanki stosowania art. 69 ustawy o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości. Pierwsza z tych przesłanek dotyczy zbędności nieru-
chomości na cel określony w decyzji o jej wywłaszczeniu. W rozpoznawanej sprawie
wywłaszczenie nastąpiło na rzecz Zakładu Genetyki Roślin Polskiej Akademii Nauk,
a jego celem była budowa konkretnie oznaczonego obiektu, tzn. budynku dla Insty-
tutu Genetyki i Hodowli Roślin. Tymczasem stronie skarżącej, to jest Instytutowi Ho-
dowli i Aklimatyzacji Roślin nie przysługują uprawnienia ani sukcesora uniwersalne-
go, ani też syngularnego w stosunku do tego podmiotu, na rzecz którego nastąpiło
wywłaszczenie. Zmiana użytkownika gruntu wiązała się bowiem ze zmianami w pla-
nie zagospodarowania przestrzennego, co świadczyło o niemożności realizacji celu
wywłaszczenia przez podmiot wskazany w decyzji o wywłaszczeniu. Dlatego Na-
czelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko organów orzekających w sprawie,
wedle którego zbędność nieruchomości na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu
zaistniała już z chwilą wygaszenia prawa jej użytkowania przez wymienioną jednost-
kę organizacyjną Polskiej Akademii Nauk. Z tą chwilą nie mógł być już osiągnięty cel
określony w decyzji wywłaszczeniowej, skoro ustała możliwość wzniesienia obiektów
dla Instytutu Genetyki i Hodowli Roślin Polskiej Akademii Nauk. Natomiast nie ma
znaczenia dla rozpoznawanej sprawy okoliczność, że strona skarżąca prowadzi
działalność o charakterze zbliżonym do tej jaką zamierzała prowadzić na wywłasz-
czonej nieruchomości jednostka organizacyjna Polskiej Akademii Nauk. Z kolei speł-
nienie drugiej przesłanki wynikać powinno z oceny, czy w chwili wydawania decyzji
kończącej postępowanie w sprawie zwrotu nieruchomości nieruchomość ta pozosta-
wała we władaniu Skarbu Państwa lub gminy. Naczelny Sąd Administracyjny podzie-
lił pogląd prawny organów orzekających, że stosownie do postanowienia art. 64 ust.
1 ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych użytkowanie wieczyste nieruchomo-
ści powstawało z mocy prawa z dniem 11 marca 1991 r., a wpis użytkowania
wieczystego do księgi wieczystej miał jedynie znaczenie deklaratoryjne, a nie kons-
tytutywne. Skoro zatem art. 64 ust. 2 ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych
stanowi, że nabycie użytkowania wieczystego na podstawie art. 64 ust. 1 tej ustawy
nie narusza praw osób trzecich, a pozostaje poza sporem, że w rozpoznawanej
sprawie podanie o zwrot nieruchomości złożono jeszcze w dniu 3 kwietnia 1990 r.,
podczas gdy uwłaszczenie na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o jednostkach badaw-
czo-rozwojowych następowało z mocy prawa wedle stanu prawnego na dzień 11
marca 1991 r., to wynika stąd, że toczące się w odniesieniu do spornej nieruchomo-
ści postępowanie wieczystoksięgowe nie miało znaczenia prejudycjalnego dla me-
rytorycznego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Tym bardziej, że Naczelny Sąd
Administracyjny stanął na stanowisku, iż ani zarząd ani też użytkowanie nierucho-
mości nie stanowią przeszkody dla jej zwrotu w trybie art. 69 ustawy o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości.

Minister Sprawiedliwości pismem z dnia 12 marca 1998 r. [...] wniósł rewizję
nadzwyczajną od powyższego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia
21 sierpnia 1997 r. [...], zarzucając mu rażące naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia
11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze
zm.), art. 7 i art. 77 § 1 KPA oraz art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wyw-
łaszczaniu nieruchomości (jednolity tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.) i
art. 64 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (jedno-
lity tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 ze zm.), a w konsekwencji na podstawie art.
57 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym wniósł o uchylenie zas-
karżonego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-
Ośrodkowi Zamiejscowemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania. W uzasadnie-
niu rewizji nadzwyczajnej podniesiono w szczególności, że nie jest dopuszczalne
wydawanie decyzji o zwrocie nieruchomości zbędnej na cel określony w decyzji o jej
wywłaszczeniu, jeżeli Skarb Państwa lub gmina nie władają taką nieruchomością, a
w szczególności wówczas, gdy na nieruchomości zostało ustanowione użytkowanie
wieczyste (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 1993 r., III AZP 24/93).
Tymczasem, w opinii wnoszącego rewizję nadzwyczajną, w rozpoznawanej sprawie
nie dokonano dostatecznych ustaleń w kwestii statusu prawnego spornej
nieruchomości w dacie orzekania, a w szczególności nie ustalono, czy Instytut Ho-
dowli i Aklimatyzacji Roślin w R. nabył prawo jej użytkowania wieczystego, chociaż
na istnienie tego prawa po stronie Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w R., jak
podniesiono w rewizji nadzwyczajnej, wskazuje dokonany w Państwowym Biurze
Notarialnym w P. wpis w księdze wieczystej KW nr 79487, który dokonany został na
podstawie postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z dnia 27 czerwca 1997
r. [...]. W odpowiedzi na rewizję nadzwyczajną Zygmunt Ł. wniósł o jej oddalenie,
zarzucając, że została ona wniesiona dopiero w dniu 12 marca 1998 r., tj. po upływie
sześciu miesięcy od daty wydania zaskarżonego wyroku przez Naczelny Sąd Admi-
nistracyjny, czyli od dnia 21 sierpnia 1997 r. Ponadto w odpowiedzi na rewizję nadz-
wyczajną podniesiono, że skoro w sprawie niniejszej chodzi o zwrot nieruchomości
na rzecz właściciela, to oczywiste jest, że nie może to naruszać interesu Rzeczypos-
politej Polskiej i to tym bardziej, że w dacie wydania zaskarżonego wyroku przez Na-
czelny Sąd Administracyjny właścicielem nieruchomości był nadal Skarb Państwa.
Natomiast wpis hipoteczny na rzecz Instytutu Aklimatyzacji i Hodowli Roślin, o którym
mowa w rewizji nadzwyczajnej, dokonany został w księdze wieczystej na podstawie
postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z dnia 27 czerwca 1997 r. [...] i
dotyczył nieruchomości objętej KW 79487, a nie KW 110727, którą objęta jest sporna
działka 2/1 w obrębie P. Zresztą, jak podniesiono w odpowiedzi na rewizję
nadzwyczajną, Instytut Aklimatyzacji i Hodowli Roślin przedstawił Ministrowi Spra-
wiedliwości nieaktualny wypis z księgi wieczystej KW 110727, który dotyczy spornej
działki, ponieważ Wojewoda P. decyzją z dnia 23 grudnia 1997 r. [...] stwierdził nie-
ważność decyzji Zarządu Geodezji i Gospodarki Terenami miasta P. z dnia 14 maja
1973 r. [...], zmienionej decyzją z dnia 25 sierpnia 1983 r. [...] w części dotyczącej
przekazania w użytkowanie na czas nieokreślony Instytutowi Hodowli i Aklimatyzacji
Roślin - Oddział I P.-G. nieruchomości, obecnie oznaczonej geodezyjnie - obręb P.,
działka 2/1 objęta KW 110727, choć wynikającej z tej decyzji zmiany, wyłącznie z
przyczyn czasowych, nie zdołano jeszcze wprowadzić do ksiąg wieczystych.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Rewizja nadzwyczajna nie jest uzasadniona.

Rewizja została wniesiona w przepisanym terminie, jeżeli zważyć, że sześcio-
miesięczny termin do jej wniesienia liczyć należy nie od dnia wydania, ale od dnia
doręczenia zaskarżonego wyroku (art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie
Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej -
Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania
administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektó-
rych innych ustaw - Dz.U. Nr 43, poz. 189 z uwzględnieniem zmiany wprowadzonej
art. 98 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji - Dz.U.
Nr 133, poz. 882, która weszła w życie z dniem 29 listopada 1997 r.).

Stosownie do postanowienia art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o
gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jednolity tekst: Dz.U. z 1991 r.
Nr 30, poz. 127 ze zm. - nadal powoływanej jako: ustawa o gospodarce gruntami)
nieruchomość wywłaszczona lub jej część podlega zwrotowi na rzecz poprzedniego
właściciela lub jego następcy prawnego na jego wniosek, jeżeli stała się ona zbędna
na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Przy czym, zwrot nieruchomości na
podstawie art. 69 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami jest możliwy w wypadku, gdy
spełnione zostaną równocześnie dwie przesłanki prawne: po pierwsze - nierucho-
mość okazała się zbędna na cel określony w decyzji o jej wywłaszczeniu oraz po
drugie - aktualny w chwili orzekania stan prawny nieruchomości nie stanowi przesz-
kody dla jej zwrotu poprzedniemu właścicielowi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
12 maja 1994 r., III ARN 22/94 - OSNAPIUS z 1994 r. Nr 7 poz. 108).
Na podstawie zebranego w rozpoznawanej sprawie materiału dowodowego
Naczelny Sąd Administracyjny trafnie ustalił, że stanowiąca przedmiot sporu nieru-
chomość stała się zbędna dla realizacji pierwotnie planowanego budynku dla Insty-
tutu Genetyki i Hodowli Roślin Polskiej Akademii Nauk, co spowodowało, że decy-
zjami z dnia 14 maja 1973 r. oraz z dnia 25 sierpnia 1983 r. wygaszono prawo użyt-
kowania przez Polską Akademię Nauk zbędnych działek gruntu. Wprawdzie teren ten
przekazany został równocześnie w użytkowanie na czas nieokreślony Instytutowi
Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Ministerstwa Rolnictwa, ale samo przekazanie gruntu
w użytkowanie nie może stanowić podstawy dla przyjęcia, że zachowana została
prawna ciągłość użytkowania przedmiotowej nieruchomości, a resortowy Instytut
Hodowli i Aklimatyzacji Roślin stał się następcą prawnym Polskiej Akademii Nauk.
Z kolei, gdy chodzi o spełnienie drugiej z wymienionych wyżej przesłanek
prawnych, to należy mieć na uwadze, że stosownie do postanowienia art. 64 ust. 1 i
ust. 2 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (jednolity
tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 ze zm.), grunty będące własnością Skarbu
Państwa lub gmin, które w dniu 11 marca 1991 roku (por. art. 1 pkt 37 ustawy z dnia
22 lutego 1991 r. zmieniającej ustawę o jednostkach badawczo-rozwojowych - Dz.U.
z 1991 r. Nr 19, poz. 81) pozostawały w zarządzie jednostki badawczo-rozwojowej, z
tym dniem stawały się z mocy ustawy (ex lege) przedmiotem użytkowania wieczyste-
go danej jednostki badawczo-rozwojowej, ale tylko o tyle, o ile nie naruszało to praw
osób trzecich. Dlatego trafnie przyjął Naczelny Sąd Administracyjny, że skoro w roz-
poznawanej sprawie podanie o zwrot nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 ustawy o
gospodarce gruntami zostało złożone w dniu 3 kwietnia 1990 r., podczas gdy
uwłaszczenie jednostek badawczo-rozwojowych na mocy art. 64 ust. 1 ustawy nas-
tąpiło dopiero z dniem 11 marca 1991 roku i to przy wyraźnym zastrzeżeniu ustawo-
wym, że nie może ono naruszać praw osób trzecich (art. 64 ust. 2 ustawy o jednost-
kach badawczo-rozwojowych), to postępowanie wieczystoksięgowe mające na celu
dokonanie wpisu wieczystego użytkowania na spornej nieruchomości na rzecz Ins-
tytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, które toczyło się jeszcze w czasie trwającego
już przed Naczelnym Sądem Administracyjnym postępowania w niniejszej sprawie,
nie miało znaczenia prejudycjalnego dla rozstrzygnięcia tego Sądu. Tym bardziej, że
pozostaje poza sporem, iż zarówno w dacie podejmowania decyzji przez Kierownika
Urzędu Rejonowego w P., czyli w dniu 7 stycznia 1997 r. [...], jak i decyzji Wojewody
P. w dniu 14 marca 1997 r. [...], które poddane zostały następnie kontroli sądowej,
przedmiotowa nieruchomość pozostawała we władaniu Skarbu Państwa. Dlatego
zarzut rewizji nadzwyczajnej jakoby Naczelny Sąd Administracyjny wydając wyrok w
niniejszej sprawie naruszył postanowienia art. 7 oraz art. 77 § 1 KPA nie zasługuje
na uwzględnienie. Zarzut ten okazał się niesłuszny także i z tej przyczyny, że pod-
niesiony został w nawiązaniu do wydanego przez Sąd Wojewódzki w Poznaniu pos-
tanowienia z dnia 27 czerwca 1997 roku, które nakazywało dokonanie wpisu w księ-
dze wieczystej KW nr 79487 prawa użytkowania wieczystego na rzecz Instytutu Ho-
dowli i Aklimatyzacji Roślin w R., a tymczasem nieruchomość będąca przedmiotem
niniejszego postępowania objęta jest inną księgą wieczystą, a mianowicie księgą o
numerze KW 110727.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy na podstawie art. 236 ust. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz.
483) oraz art. 39312 KPC w związku art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie
Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej -
Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania
administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektó-
rych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.
========================================