Wyrok z dnia 8 maja 1998 r.
III RN 24/98

Rewizja nadzwyczajna od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w
sprawie podatkowej podlega oddaleniu, jeżeli w toku postępowania ustalono,
że pomimo stwierdzonego naruszenia obowiązujących przepisów prawa, po-
datnik skorzystał z przysługujących mu uprawnień, a Skarb Państwa (fiskus)
nie został narażony na szkodę.


Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Kazimierz
Jaśkowski, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 8 maja 1998 r. sprawy ze skargi
Janusza S. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 7 września 1995 r. [...] w przed-
miocie wymiaru podatku dochodowego z tytułu udziału w zyskach osoby prawnej, na
skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego
Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 27 czerwca
1997 r. [...]

o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.

U z a s a d n i e n i e


Urząd Skarbowy w B. decyzją z dnia 13 grudnia 1993 r. [...] wymierzył
Januszowi Andrzejowi S. podatek dochodowy w kwocie 4.608.153.000 zł (przed de-
nominacją) od faktycznie uzyskanych pożytków z tytułu udziału w zyskach osoby
prawnej. W uzasadnieniu tej decyzji podano, że w dniu 7 października 1991 r.
wspólnicy Wielobranżowego Przedsiębiorstwa ,,P." w P. - Spółki z o.o. podjęli
uchwałę o przekształceniu tej Spółki w spółkę akcyjną, podwyższając równocześnie
kapitał zakładowy Spółki z o.o. do kwoty 45.000.000.000 zł (przed denominacją).
Jednocześnie wspólnicy objęli całość akcji powstałej w wyniku przekształcenia spółki
akcyjnej. Postanowieniem z dnia 31 grudnia 1991 r. Sąd Rejonowy w P. wykreślił z
rejestru sądowego Wielobranżowe Przedsiębiorstwo ,,P." w P. - Spółkę z o.o. [...] i
postanowieniem z tej samej daty dokonał wpisu do rejestru sądowego Wielobranżo-
wego Przedsiębiorstwa ,,P." w P. - Spółki Akcyjnej [...]. Przy czym z aktu notarialnego
z dnia 7 października 1991 r. o przekształceniu Wielobranżowego Przedsiębiorstwa
,,P." w P. - Spółki z o.o. w Spółkę Akcyjną wynika, że Janusz Andrzej S. w powstałej
Spółce Akcyjnej objął 2.670 akcji o łącznej wartości 12.015.000.000 zł (przed deno-
minacją). W świetle art. 15 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym
(jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 27, poz. 147 ze zm.) objęcie udziałów lub akcji z
majątku spółki, którego źródłem był zysk, jest faktycznym pożytkiem i stanowi oko-
liczność powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym. W tej sytuacji
Urząd Podatkowy przyjął, że Janusz Andrzej S. otrzymał faktyczne pożytki w postaci
objętych akcji w wysokości różnicy pomiędzy podwyższonym kapitałem a kapitałem
poprzednim w kwocie 4.608.153.000 zł (przed denominacją), czyli w kwocie
460.815,30 zł (po denominacji) i naliczył stosowny podatek dochodowy. Od tej decy-
zji Janusz Andrzej S. złożył odwołanie, w którego uzasadnieniu wywodził między in-
nymi, że w 1991 r. nie prowadził jakiejkolwiek działalności gospodarczej, zatem nie
był obowiązany do złożenia zeznania podatkowego i deklaracji podatkowych comie-
sięcznych, do składania których zobowiązane są osoby fizyczne prowadzące dzia-
łalność gospodarczą. Podnosił jednocześnie, że obowiązujący urzędowy wzór dekla-
racji podatkowej nie stwarzał możliwości złożenia zeznania podatkowego na okolicz-
ność uzyskania dochodu z tytułu tzw. ,,przyrostu wartości majątkowej akcji lub
udziałów" bez uprzedniego wezwania przez organ podatkowy. Dlatego, zdaniem od-
wołującego się, organ podatkowy nie mógł wydać decyzji ustalającej zobowiązanie
podatkowe, jeżeli od końca roku podatkowego, w którym powstał obowiązek podat-
kowy, dnia 31 grudnia 1994 roku upłynęły trzy lata. Ponadto, biorąc pod uwagę, że
decyzja obowiązuje od dnia doręczenia, a doręczona została ona odwołującemu się
podatnikowi po upływie okresu przedawnienia, nie mogła ona wywołać skutków
prawnych. Decyzję tę utrzymała w mocy Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia 7 wrześ-
nia 1995 r. [...], przyjmując że okoliczności faktyczne jej wydania, tzn. uzyskanie
przez podatnika pożytków z tytułu udziału w zyskach osoby prawnej są w pełni uza-
sadnione. Natomiast w kwestii zarzutu przedawnienia Izba Skarbowa wywodziła, że
w tym wypadku zobowiązanie podatkowe powstawało z mocy prawa (art. 5 ust. 2
ustawy o zobowiązaniach podatkowych), a w takiej sytuacji, stosownie do postano-
wienia art. 21c ustawy o podatku dochodowym, podatnicy obowiązani są złożyć zez-

nanie podatkowe w określonym w ustawie terminie i wpłacić należny podatek. W
konsekwencji, w tym wypadku nie ma też zastosowania trzyletni termin przedawnie-
nia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, ale pię-
cioletni termin przedawnienia przewidziany w art. 30 tej ustawy, co oznacza, że w
danej sprawie termin ten upływałby z dniem 31 grudnia 1996 r.
W skardze na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka
Zamiejscowego w Gdańsku Janusz Andrzej S. zarzucił, że obie wymienione wyżej
decyzje wydane zostały z naruszeniem art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o zobo-
wiązaniach podatkowych oraz art. 21 § 1 pkt 3 w związku z art. 164 KPA i na pods-
tawie art. 156 § 1 pkt 1 i pkt 2 KPA wniósł o stwierdzenie ich nieważności, powta-
rzając w jej uzasadnieniu argumentację podnoszoną uprzednio w odwołaniu od de-
cyzji. W piśmie z dnia 18 marca 1997 r. skarżący w uzupełnieniu skargi dodatkowo
zarzucił, że wysokość należnego podatku dochodowego została przez organy po-
datkowe obliczona nieprawidłowo, bowiem Spółka Akcyjna została wpisana do rejes-
tru w dniu 31 grudnia 1991 r., a wpis ten stał się prawomocny w styczniu 1992 r.,
kiedy obowiązywały już inne przepisy o podatku dochodowym. Ponadto skarżący
podniósł także, że przysługiwała mu ulga w podatku z uwagi na to, że ma na utrzy-
maniu małoletnie dziecko (art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o
zmianie ustawy o podatku dochodowym - Dz.U. z 1989 r. Nr 74, poz. 443). Natomiast
Izba Skarbowa pismem z dnia 10 kwietnia 1997 r. w odpowiedzi na skargę
podtrzymała swe dotychczasowe stanowisko podnosząc równocześnie, że skarżący
uprzednio nie kwestionował wysokości należnego podatku, a ulga w podatku docho-
dowym z tytułu posiadania małoletniego dziecka przysługuje mu, jednak okoliczność
ta nie była znana organom podatkowym orzekającym w sprawie. Następnie, kolej-
nym pismem z dnia 11 czerwca 1997 r. Izba Skarbowa poinformowała Naczelny Sąd
Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku o wydanej przez Urząd Skarbowy
w B. decyzji z dnia 13 maja 1997 r. [...] w przedmiocie umorzenia w części zaległości
podatkowej w podatku dochodowym za rok 1991 w kwocie 963,02 zł wraz z odset-
kami za zwłokę w kwocie 4.192,72 zł, którą doręczono skarżącemu w dniu 2 czerwca
1997 r..

Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku wyrokiem z
dnia 27 czerwca 1997 r. [...] umorzył postępowanie w części dotyczącej zobowiąza-
nia skarżącego w podatku dochodowym w kwocie 963,02 zł z tytułu faktycznie uzys-
kanych pożytków z udziału w zyskach osoby prawnej, a w pozostałej części skargę

oddalił. W uzasadnieniu tego wyroku wywiedziono w szczególności, że nie są za-
sadne zarzuty skargi dotyczące wydania decyzji wymiarowej pomimo upływu terminu
okresu przedawnienia do jej wydania, bowiem organy podatkowe trafnie przyjęły, że
w niniejszej sprawie obowiązywał pięcioletni termin przedawnienia, o którym mowa w
art. 30 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Natomiast w kwestii podstawy
obliczenia podatku dochodowego od dochodu uzyskanego przez skarżącego Na-
czelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, że skarżący uzyskał faktyczne
pożytki z tytułu udziału w zyskach osoby prawnej w wysokości różnicy pomiędzy ob-
jętym przez niego (z datą wpisania spółki akcyjnej do rejestru) kapitałem akcyjnym w
nowej spółce, a przypadającą na niego częścią kapitału zakładowego w spółce z
ograniczoną odpowiedzialnością. Ponieważ skarżący z dniem 31 grudnia 1991 r.
powiększył swój majątek obejmując, w miejsce dotychczasowych udziałów, akcje o
określonej wartości, przyrost ten należało (zgodnie z art. 15 ustawy o podatku do-
chodowym) uznać za dochód podlegający opodatkowaniu na podstawie przepisów
obowiązującej wówczas ustawy o podatku dochodowym.

Minister Sprawiedliwości pismem z dnia 10 marca 1998 r. [...] złożył rewizję
nadzwyczajną od powyższego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka
Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 27 czerwca 1997 r. [...], w której zarzuca rażące
naruszenie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Admini-
stracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) w związku z art. 2 ust. 2 ustawy o zobo-
wiązaniach podatkowych i art. 15 ustawy o podatku dochodowym oraz art. 16 KPA i
na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym wniósł o
uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjne-
mu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania. W uzasad-
nieniu rewizji nadzwyczajnej podniesiono w szczególności, że dla oceny daty pow-
stania Przedsiębiorstwa Wielobranżowego ,,P." Spółki Akcyjnej i ewentualnego uzys-
kania przez podatnika pożytków z tytułu udziału w zyskach tej osoby prawnej istotne
jest to, że stosownie do postanowienia art. 335 § 1 KH spółka nabywa wprawdzie
osobowość prawną przez zarejestrowanie, ale dopiero po uprawomocnieniu się
wpisu do rejestru handlowego można stwierdzić prawnie skuteczne objęcie akcji,
czyli uzyskanie pożytków, a więc i powstanie obowiązku podatkowego. Wynika stąd,
że do czasu objęcia akcji skarżący był udziałowcem Przedsiębiorstwa Wielobranżo-
wego ,,P." Spółki z o.o., która osiągała dochody z tytułu prowadzonej działalności.
Równocześnie, skoro rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy (art. 6 ustawy o

zobowiązaniach podatkowych), to w rozpoznawanej sprawie organy podatkowe nie
miały podstaw, aby przyjąć, że skarżący uzyskał pożytki w postaci objęcia akcji
Przedsiębiorstwa Wielobranżowego ,,P." Spółki Akcyjnej już w 1991 r. i aby z tego
tytułu wymierzyć mu podatek dochodowy na podstawie art. 15 ustawy o podatku do-
chodowym. Tym bardziej, że w dacie wydania zaskarżonych decyzji podatkowych, w
obowiązującym wówczas stanie prawnym nie było wyraźnego przepisu prawnego
stwierdzającego, że dochodem osoby fizycznej z udziału w zyskach osób prawnych
jest nie tylko ,,dochód uzyskany faktycznie z tytułu tego udziału, ale także dochód
przeznaczony na powiększenie kapitału zakładowego lub akcyjnego"; takie posta-
nowienie zostało wprowadzone do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycz-
nych dopiero w wyniku nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o po-
datku dochodowym od osób fizycznych (art. 54 ust. 2, Dz.U. Nr 80, poz. 350), która
weszła w życie z dniem 1 stycznia 1992 r. Tymczasem, wedle art. 2 ust. 2 ustawy o
zobowiązaniach podatkowych, obowiązek podatkowy określają tylko ustawy, a za-
kres przedmiotu opodatkowania w państwie prawnym nie może być interpretowany
rozszerzająco, na co wielokrotnie zwracał uwagę w swym orzecznictwie Trybunał
Konstytucyjny (por. orzeczenie z dnia 28 maja 1986 r. - 41/86, orzeczenie z dnia 5
listopada 1986 r. - 45/86 oraz orzeczenie z dnia 14 grudnia 1993 r. - K 8/93, OTK
1993 część II, poz. 43). Okoliczności tej nie uwzględnił jednak Naczelny Sąd Admi-
nistracyjny, czym rażąco naruszył prawo. Równocześnie Naczelny Sąd Administra-
cyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku orzekając w niniejszej sprawie w przedmio-
cie umorzenia postępowania w stosunku do części zaległości podatkowej z tytułu
podatku dochodowego od faktycznie uzyskanych pożytków z tytułu udziału w zys-
kach osoby prawnej za rok 1991 w kwocie 9.630.200 zł (po denominacji: 963,02 zł)
wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 4.192,72 zł (po denominacji) wyszedł poza
granice skargi, a tym samym naruszył art. 51 ustawy o Naczelnym Sądzie Adminis-
tracyjnym. Ponadto w rewizji nadzwyczajnej zarzucono także, że uwzględniając w
wyroku decyzję z dnia 13 maja 1997 r. [...] w sprawie umorzenia w części zaległości
podatkowej wraz z należnymi odsetkami Naczelny Sąd Administracyjny nie tylko nie
wiedział wówczas czy jest ona ostateczna, ale nie wziął także pod uwagę, że w dacie
jej wydania znana była okoliczność uzasadniająca wznowienie postępowania po-
datkowego zakończonego decyzją Urzędu Skarbowego w B. z dnia 13 grudnia 1993
r. [...], która następnie została utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją Izby Skarbo-
wej w B. z dnia 7 września 1995 r. [...]. Chodzi tu w szczególności o nieznaną

uprzednio organowi podatkowemu okoliczność faktyczną, uzasadniającą przysłu-
gującą skarżącemu - podatnikowi (na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku
dochodowym) ulgę w podatku dochodowym za 1991 r. z uwagi na posiadanie prze-
zeń małoletniego dziecka. Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w
Gdańsku wydając wyrok w sprawie nie wziął przy tym pod uwagę, że wspomniana
decyzja Urzędu Skarbowego w B. z dnia 13 maja 1997 r. [...] dotknięta jest wadą
nieważności, ponieważ dotyczy sprawy już uprzednio rozstrzygniętej decyzją z dnia
13 grudnia 1993 r. [...].


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Rewizja nadzwyczajna nie jest uzasadniona.

W rewizji nadzwyczajnej podniesiony został zarzut, że organy podatkowe ra-
żąco naruszyły prawo wymierzając Janowi S. podatek dochodowy za rok kalenda-
rzowy 1991 (art. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych,
jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.), przyjmując na podstawie art.
15 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym (jednolity tekst: Dz.U. z
1989 r. Nr 27, poz. 147 ze zm.), że jego dochodem z udziału w zyskach Wielobran-
żowego Przedsiębiorstwa ,,P." Spółki z o.o. w P. są pożytki faktyczne w postaci ob-
jęcia akcji w tym samym przedsiębiorstwie, które zostało jednak przekształcone, a
następnie dopiero w dniu 31 grudnia 1991 r. wpisane do rejestru handlowego jako
Wielobranżowe Przedsiębiorstwo ,,P." Spółka Akcyjna w P. (art. 335 § 1 KH). Należy
mieć na uwadze, jak wywodzi się w rewizji nadzwyczajnej, że wielkość dochodów
tego Przedsiębiorstwa działającego w 1991 r. jako Spółka z o.o. nie była znana: ,,po-
nieważ z akt sprawy nie wynika, aby spółka ta sporządziła bilans za okres od 1
września 1991 r. do 31 grudnia 1991 r., kiedy to postanowieniem Sądu (...) została
wykreślona z rejestru handlowego. Ostatni bilans tej Spółki sporządzony został bo-
wiem na dzień 31 sierpnia 1991 r.". Z kolei to samo Przedsiębiorstwo wpisane do
rejestru w dniu 31 grudnia 1991 r. jako Spółka Akcyjna nie prowadziło jeszcze w
1991 r. działalności gospodarczej, a więc nie wypracowało w tym roku żadnych do-
chodów. Zarzut ten jednak nie jest trafny. Bowiem słusznie wywiódł w uzasadnieniu
zaskarżonego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny, że podstawą dla obliczenia
podatku dochodowego i wydania decyzji organów podatkowych określającej wyso-
kość zobowiązania podatkowego Janusza S. było przyjęcie, iż uzyskał on faktyczne

pożytki z tytułu udziału w zyskach działającego w 1991 r. Wielobranżowego Przed-
siębiorstwa ,,P." Spółka z o.o. w P. w każdym razie w wysokości różnicy pomiędzy
wartością objętego przez niego kapitału akcyjnego w powstałego z datą wpisania
Wielobranżowego Przedsiębiorstwa ,,P." Spółki Akcyjnej w P. do rejestru handlowego
(tj. z dniem 31 grudnia 1991 r.), a przypadającą na niego częścią kapitału zakłado-
wego istniejącego do tej daty Wielobranżowego Przedsiębiorstwa ,,P." Spółki z o.o. w
P. Tym bardziej, że z materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania
w rozpoznawanej sprawie bezspornie wynika, iż w podjętej w dniu 7 października
1991 r. uchwale w sprawie przekształcenia istniejącej ,,spółki z o.o." w ,,spółkę akcyj-
ną" wspólnicy Wielobranżowego Przedsiębiorstwa ,,P." Spółka z o.o. w P. postanowili
pokryć w całości podwyższony kapitał zakładowy tworzonego Wielobranżowego
Przedsiębiorstwa ,,P." Spółki Akcyjnej w P. z dotychczasowego majątku spółki z o.o.,
łącznie z nie podzielonym zyskiem za 1990 rok. Oznacza to, jak trafnie przyjęły or-
gany podatkowe, że w danym wypadku Januszowi S. wprawdzie nie wypłacono pie-
niędzy z tytułu faktycznie uzyskanych pożytków z tytułu udziału w zyskach Wielo-
branżowego Przedsiębiorstwa ,,P." Spółki z o.o. w P. w 1991 r., ale pożytki te pobrał
on w formie swego podwyższonego udziału w kapitale akcyjnym nowopowstałego w
wyniku przekształcenia prawnego Wielobranżowego Przedsiębiorstwa ,,P." Spółki
Akcyjnej w P. Tym samym Janusz S. powiększył z dniem 31 grudnia 1991 r. swój
majątek o kwotę, która uznana została prawidłowo za dochód uzyskany w 1991 r. i
podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym w
związku z art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350 ze zm.). W tej sytuacji za nietrafny uznać
należy również zarzut rewizji nadzwyczajnej, jakoby pojęcie dochodu w ujęciu art. 15
ustawy o podatku dochodowym, która obowiązywała jeszcze w 1991 r., nie
obejmowało dochodów przeznaczonych na powiększenie kapitału zakładowego lub
akcyjnego. Przeciwnie, ustawa ta wyraźnie przesądzała, że ,,dochodem z udziału w
zyskach osób prawnych są pożytki faktycznie uzyskane z tytułu tego udziału", a więc
nie uzależniała zaliczenia określonych dochodów z tego typu zysków do pożytków
faktycznych od sposobu ich wykorzystania przez podatnika. Dodatkowo trzeba
nadmienić, że porównywanie w tym względzie przepisów tej ustawy z przepisami
obowiązującej następnie od 1 stycznia 1992 r. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu ustalenia znaczenia prawnego art.
15 ustawy o podatku dochodowym, na co powołuje się rewizja nadzwyczajna, nie jest

dopuszczalne, bowiem wspomniana ustawa o podatku dochodowym od osób
fizycznych nie miała na celu znowelizowania uprzednio obowiązującej ustawy, ale -
łącznie z analogiczną ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych - wprowa-
dzała nowe rozwiązania prawne w tym zakresie i równocześnie uchylała ustawę o
podatku dochodowym z 1991 r. (art. 54 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto w rewizji nadzwyczajnej słusznie zarzucono, że Naczelny Sąd Admi-
nistracyjny orzekając w przedmiocie umorzenia w części zaległości podatkowej na-
leżnej od Janusza S. z tytułu podatku dochodowego, a to wobec wydania przez or-
gan podatkowy decyzji z dnia 13 maja 1997 r. w sprawie uznania przysługującej po-
datnikowi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym ulgi w
podatku dochodowym za 1991 r., naruszył obowiązujące przepisy prawa. Po pierw-
sze dlatego, że w dacie wyrokowania Naczelny Sąd Administracyjny nie wiedział
jeszcze czy decyzja ta jest ostateczna. A po wtóre z tej przyczyny, że decyzja ta wy-
dana została z naruszeniem zasady trwałości postępowania (art. 16 KPA) oraz zasad
dotyczących wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 5 KPA), a
przy tym organ podatkowy jako podstawę prawną jej wydania powołał nieprawidłowo
art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Tym niemniej nie ulega
wątpliwości, że mimo wspomnianego naruszenia obowiązujących przepisów prawa,
w danym wypadku podatnik skorzystał z przysługujących mu w tym zakresie
uprawnień, a Skarb Państwa (fiskus) nie został narażony na szkodę.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy na podstawie art. 236 ust. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz.
483) oraz art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania
cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo
o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o
kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr
43, poz. 189 ze zm.) w związku z art. 39312 KPC orzekł, jak w sentencji.
========================================