Postanowienie z dnia 9 czerwca 1999 r.
III RN 6/99

Naczelny Sąd Administracyjny nie może odrzucić skargi, jeżeli istnieje
wątpliwość co do prawidłowości wezwania o uzupełnienie jej braków.


Przewodniczący: SSN Andrzej Wasilewski, Sędziowie SN: Walerian Sanetra,
Andrzej Wróbel (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Włodzimierza
Skoniecznego, po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 1999 r. na rozprawie sprawy ze
skargi Haliny R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 8
maja 1998 r. [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego, na skutek re-
wizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od postanowienia
Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia
3 września 1998 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.

U z a s a d n i e n i e

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie-Ośrodek Zamiejscowy w
Białymstoku postanowieniem z dnia 3 września 1998 r. [...] odrzucił skargę Haliny R.
na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 8 maja 1998 r. w
przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego. W uzasadnieniu powyższego
postanowienia Sąd stwierdził, że skarżąca została wezwana do usunięcia braków
formalnych skargi, tj. do złożenia jej odpisu oraz wpłacenia wpisu w terminie siedmiu
dni po rygorem odrzucenia. Skarżąca pokwitowała wezwanie w dniu 2 czerwca 1998
r. W wyznaczonym terminie Halina R., według Sądu, uiściła jedynie wpis, natomiast
nie złożyła odpisu skargi. W związku z tym skarga podlegała odrzuceniu na podsta-
wie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sadzie Administracyj-
nym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżył powyższe postanowie-
nie rewizją nadzwyczajną, w której zarzucił rażące naruszenie art. 27 ust. 2 ustawy o
Naczelnym Sądzie Administracyjnym i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowie-
nia oraz przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Za-
miejscowemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania. W ocenie Prezesa NSA
przepis art. 52 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym wskazuje, że
Sąd orzeka na podstawie akt sprawy. Tymczasem w aktach sądowych Naczelnego
Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku jest wprawdzie za-
rządzenie Prezesa z dnia 22 maja 1998 r. o wezwaniu skarżącej do uiszczenia wpisu
oraz nadesłania odpisu skargi z adnotacją o wykonaniu tego zarządzenia, jednakże
w aktach sprawy nie ma odpisu pisma z dnia 1 czerwca 1998 r. zawierającego to
wezwanie. Skoro zatem skarżąca w zakreślonym terminie uiściła żądany wpis od
skargi, a nie złożyła odpisu skargi, to w ocenie Prezesa Naczelnego Sądu Adminis-
tracyjnego nie było wystarczającej przesłanki do przyjęcia, że nie uzupełniła tego
braku formalnego mimo doręczonego jej wezwania także w tym zakresie. Istniała co
do tego wątpliwość wymagająca wyjaśnienia, a zatem odrzucenie skargi było bez-
podstawne.
Prokurator Prokuratury Krajowej wniósł o uwzględnienie rewizji nadzwyczajnej.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 2 in fine ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Na-
czelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) Sąd odrzuca
skargę także wtedy, gdy w wyznaczonym terminie nie uzupełniono jej braków. W
rozpoznawanej sprawie jest bezsporne, że w aktach sprawy jest zarządzenie Preze-
sa Ośrodka Zamiejscowego Naczelnego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z
dnia 22 maja 1998 r. o wezwaniu skarżącej do uzupełnienia braków skargi, polegają-
cych na uiszczeniu wpisu w kwocie 10 zł oraz nadesłaniu odpisu skargi w terminie
siedmiu dni od otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Niesporne jest
także, że skarżąca pokwitowała odbiór wezwania w dniu 2 czerwca 1998 r. i w termi-
nie uiściła wpis sądowy. Sporne jest natomiast, czy skarżąca została prawidłowo
wezwana do złożenia odpisu skargi, skoro nie ma odpisu wezwania w aktach sądo-
wych. Należy przyjąć, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może odrzucić skargi na
tej podstawie, że w wyznaczonym terminie nie uzupełniono braków skargi, jeżeli w
aktach sprawy brak jest odpisu wezwania do uzupełnienia tych braków. Trafny jest
zatem zarzut Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, że w opisanym stanie
faktycznym brak było podstaw do odrzucenia skargi, skoro istniała wymagająca wy-
jaśnienia wątpliwość, czy wezwanie to było wystarczająco czytelne, jasne i zrozu-
miale dla strony, a nadto skarżąca uiściła w terminie wpis sądowy.
Biorąc powyższe pod rozwagę Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================