Postanowienie z dnia 10 stycznia 1997 r.
III RN 54/96

Art. 37 pkt 2 ustawy z 11 maja 1995 r.o Naczelnym Sądzie Adminis-
tracyjnym (Dz. U. Nr 74 poz. 368 ze zm.) wymaga od wnoszącego skargę jedynie
wskazania zaskarżonej decyzji (innego aktu) nie zaś doręczenia jej oryginału lub
odpisu.

Przewodniczący SSN: Adam Józefowicz, Sędziowie SN: Janusz Łętowski
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 1997 r. sprawy ze skargi
Czesława M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 29
listopada 1995 r. [...] w przedmiocie przyznania zasiłku z pomocy społecznej, na skutek
rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie [...]
od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w
Szczecinie z dnia 5 czerwca 1996 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.


U z a s a d n i e n i e

Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł w dniu 13 listopada 1996 r.
rewizję nadzwyczajną od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka
Zamiejscowego w Szczecinie z dnia 5 czerwca 1996 r. [...] wydanego w sprawie ze
skargi Czesława M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia
29 listopada 1995 r.[...] w przedmiocie "przyznania zasiłku z pomocy społecznej".
Postanowieniu temu zarzucił rażące naruszenie art. 27 ust. 2 w zw. z art. 37 pkt
2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74,
poz. 368 ze zm.) i na podstawie art. 57 ust. 2 i 3 tej ustawy wniósł o jego uchylenie.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
W dniu 5 stycznia 1995 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka
Zamiejscowego w Szczecinie wpłynęła skarga Czesława M. na decyzję Samorządowe-
go Kolegium Odwoławczego w S. [...] z dnia 29 listopada 1995 r. odmawiającą przyz-
nania mu świadczeń z pomocy społecznej.
Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji skarżący zwrócił się ponadto do Sądu
o zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania i ustanowienie
pełnomocnika z urzędu.
Zarządzeniem z dnia 13 marca 1996 r. skarżący został zobowiązany do na-
desłania w terminie 7 dni zaskarżonej decyzji oraz do podania źródeł utrzymania oraz
oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym - pod rygorem odrzucenia skargi i od-
dalenia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. Ponieważ skarżący czynności tych
nie dopełnił, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 5 czerwca 1996 r.
odrzucił jego skargę. W uzasadnieniu postanowienia podniósł, że pismem "z dnia 13
marca 1996 r., doręczonym mu w dniu 15 maja 1996 r. Czesław M. wezwany został do
uzupełnienia braku formalnego skargi przez nadesłanie odpisu zaskarżonej decyzji i to
w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Mimo upływu zakreślonego terminu
skarżący nie uzupełnił braku i odpisu zaskarżonej decyzji nie nadesłał". W tej sytuacji
Sąd uznał, że skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z poglądem rewidującego postanowienie to narusza prawo, a ponadto
jego uzasadnienie pozostaje w sprzeczności z treścią zarządzenia skierowanego do
skarżącego. Wbrew stwierdzeniu zawartemu w uzasadnieniu skarżący został wezwany
do nadesłania zaskarżonej decyzji, a nie jej odpisu. Nałożenie na skarżącego
obowiązku uzupełnienia skargi przez zażądanie dołączenia do niej zaskarżonej decyzji
(tak samo należałoby ocenić wezwanie do dołączenia odpisu decyzji) nie ma - zdaniem
rewidującego - uzasadnienia w przepisach. Dlatego też jej niedołączenie nie może być
uznane za nieuzupełnienie braku formalnego skargi. Warunki formalne pisma
procesowego wszczynającego postępowanie sądowoadministracyjne, jakim jest skarga,
określone zostały w art. 37 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Wedle tego
przepisu skarga powinna zawierać: oznaczenie skarżącego, jego miejsca zamieszkania
lub siedziby, wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności,
oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, określenie
naruszenia prawa bądź interesu prawnego oraz podpis osoby wnoszącej skargę. Ani w
tym, ani w innych przepisach ustawy nie wprowadzono wymagania, aby skarżący
dołączał do skargi związane z nią dokumenty.
Skarga wniesiona przez Czesława M. spełnia wszystkie wymienione wyżej
wymagania. W szczególności dokładnie określa decyzję, którą zaskarża, podając jej
numer, datę wydania i organ, który ją wydał. W tej sytuacji żądanie przez Sąd uzu-
pełnienia skargi w sposób wskazany w zarządzeniu z dnia 13 marca 1996 r. stanowi
bezpodstawne i bezzasadne obciążanie skarżącego dodatkowymi obowiązkami
procesowymi. Odrzucenie zaś skargi z powodu ich niedopełnienia rażąco narusza
przepisy prawa powołane na wstępie rewizji nadzwyczajnej. Postanowienie to ponadto
narusza art. 56 ust. 1 przepisów konstytucyjnych, gdyż pozbawiło skarżącego prawa do
rozpatrzenia jego sprawy przez niezawisły sąd.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona, a argumenty w niej zawarte są prze-
konujące. Rzeczywiście, domaganie się od skarżącego dołączenia do skargi zas-
karżonej decyzji nakłada na niego obowiązki nieprzewidziane przez prawo (art. 37
cytowanej wyżej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym). Powyższy przepis
wymaga aby skarżący mędzy innymi wskazał zaskarżoną decyzję (lub inny akt) oraz
oznaczenie organu, którego działania skarga dotyczy. Przepis ten nie ustanawia
obowiązku skarżącego by do skargi dołączył oryginał decyzji (lub nawet jej odpis) ani
też by dołączał do skargi jakieś inne związane z nią dokumenty. W tej sytuacji należy
uznać, że skarga wniesiona przez Czesława M. spełnia wszelkie wymagania określone
przez prawo. Dlatego też zaskarżone postanowienie NSA-Ośrodka Zamiejscowego w
Szczecinie narusza prawo (art. 37 cytowanej ustawy o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym), w konsekwencji postanowienie to podlega uchyleniu.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy w oparciu o art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o
zmianie KPC (Dz. U. Nr 43, poz. 189) postanowił jak w sentencji.

========================================