Postanowienie z dnia 7 lipca 1999 r.
III RN 27/99

Odrzucenie przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi po upływie ter-
minu wyznaczonego do uzupełnienia jej braków, gdy nie zostały zachowane
warunki postępowania w przypadku niemożności doręczenia pisma, stanowi
rażące naruszenie art. 44 KPA i art. 27 ust. 2 w związku z art. 59 ustawy z dnia
11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze
zm.), a w konsekwencji również konstytucyjnie gwarantowanego prawa strony
do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP).


Przewodniczący: SSN Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 1999 r. sprawy ze skargi Zbig-
niewa K. na Przewodniczącego Okręgowej Izby Lekarskiej w B. w przedmiocie prawa
wykonywania zawodu lekarza, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego
Sądu Administracyjnego w Warszawie [...] na postanowienia Naczelnego Sądu Ad-
ministracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 11 lutego 1999 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

U z a s a d n i e n i e


Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku postano-
wieniem z dnia 11 lutego 1999 r. [...] wydanym na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z
dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368
ze zm.) odrzucił skargę Zygmunta K. wobec niewykonania przez niego zarządzenia
Sądu z dnia 19 listopada 1998 r., w wykonaniu którego pismem z dnia 19 listopada
1998 r. Sąd wezwał skarżącego do uzupełnienia skargi w ciągu siedmiu dni, pod
rygorem jej odrzucenia, poprzez wskazanie: organu, który wydał zaskarżone orze-
czenie, a także numeru i daty tego orzeczenia oraz określenie naruszenia prawa lub
obowiązku (art. 130 KPC w związku z art. 59 ustawy o NSA). Tymczasem Urząd
Pocztowy zwrócił Sądowi wysłane pismo z dokonaną na kopercie listu adnotacją
,,mieszkanie zamknięte, awizowano, nie podjęto w terminie", jakkolwiek przyjąć na-
leżało, że pismo to nie zostało doręczone skarżącemu w sposób odpowiadający
wymaganiom określonym w art. 43 i art. 44 KPA, skoro doręczyciel nie wypełnił załą-
czonego do tego listu urzędowego druku potwierdzenia doręczenia wezwania. Po-
mimo to Sąd uznał, że zostało one skarżącemu doręczone prawidłowo i odrzucił
skargę. W rewizji nadzwyczajnej zarzuca się, że powyższe postanowienie Sądu wy-
dane zostało z rażącym naruszeniem art. 27 ust. 2 ustawy o NSA oraz art. 43 i art.
44 KPA, a tym samym narusza ono również art. 45 Konstytucji RP, który gwarantuje
każdemu prawo do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki
przez niezawisły Sąd.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zgodnie z dyspozycją art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Są-
dzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) w postępowaniu przed Na-
czelnym Sądem Administracyjnym stosuje się odpowiednio przepisy art. 39 - art. 49
KPA o doręczeniach, przy czym w art. 46 KPA określone zostały szczegółowo wy-
magania prawne, jakim należy uczynić zadość w razie niemożności doręczenia pis-
ma, po spełnieniu których Sąd może przyjąć domniemanie, że pismo to zostało do-
ręczone. Tymczasem z akt rozpoznawanej sprawy jednoznacznie wynika, że w da-
nym wypadku doręczyciel w ogóle nie wypełnił urzędowego druku potwierdzenia
doręczenia, który załączony był do skierowanego do strony pisma, zawierającego
wezwanie do uzupełnienia skargi, a jedynie na kopercie przesłanego wezwania od-
notowano, że przesyłka ta była awizowana i nie została podjęta w terminie. Jeżeli
więc w tej sytuacji, pomimo niezachowania bezwzględnych rygorów prawnych doty-
czących trybu postępowania w wypadku niemożności doręczenia pisma, Naczelny
Sąd Administracyjny przyjął wynikające z art. 44 in fine KPA domniemanie prawidło-
wego doręczenia stronie tego wezwania i wobec nieuzupełnienia przez stronę skargi
w zakreślonym terminie, skargę tę odrzucił na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy o NSA,
to stwierdzić należy, że tym samym doszło w niniejszej sprawie do rażącego
naruszenia art. 27 ust. 2 ustawy o NSA w związku z art. 44 KPA i art. 59 ustawy o
NSA, a w konsekwencji również konstytucyjnie gwarantowanego prawa strony do
sądu (art. 45 ust. 1 i art. 78 Konstytucji RP).
Biorąc powyższe pod uwagę, stosownie do wniosku rewizji nadzwyczajnej,
Sąd Najwyższy na podstawie art. 236 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z
dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483) oraz art. 39313 § 1 KPC w związku z
art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego,
rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postę-
powaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz.
189 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.
========================================