Postanowienie z dnia 20 września 2002 r.
III RN 140/01

Złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wpisu sądowe-
go od skargi na decyzję, bez równoczesnego uiszczenia tego wpisu, nie ozna-
cza niedopuszczalności wniosku, lecz jego wadliwość podlegającą usunięciu w
trybie art. 130 KPC.


Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski. Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2002 r.
sprawy ze skargi Bożeny T. na decyzję Izby Skarbowej w K. w przedmiocie nałoże-
nia kary porządkowej, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu
Administracyjnego od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w War-
szawie-Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 5 marca 2001 r. [...]


u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.

U z a s a d n i e n i e


Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2000 r. Naczelny Sąd Administracyjny-
Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach odrzucił skargę Bożeny T. na postanowienie
Izby Skarbowej w K. z dnia 2 lipca 2000 r. w przedmiocie nałożenia kary porządko-
wej na skutek nieuiszczenia przez skarżącą wpisu od wniesionej skargi we wskaza-
nym terminie.

W związku z powyższym skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do
uiszczenia wpisu sądowego, ze względu - jak twierdziła - na nieotrzymanie wezwania
w przedmiocie wpisu na skutek pomyłki pracownika urzędu poczty. Twierdzenie to
wnioskodawczyni ,,udokumentowała" przez złożenie pisma Zastępcy Dyrektora Rejo-
nowego Urzędu Poczty dotyczącego złożonej przez nią reklamacji.

Postanowieniem z dnia 5 marca 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny odrzu-
cił wniosek o przywrócenie terminu, uznając, że nie zostały spełnione przesłanki z
art. 58 § 2 KPA, skoro skarżąca nie uiściła wpisu od skargi, to znaczy nie dopełniła
czynności, dla której termin był określony. Ponadto Sąd stwierdził, że z przedstawio-
nych przez stronę skarżącą dokumentów nie wynika, aby postępowanie wyjaśniające
zawierało jakiekolwiek rozstrzygnięcie przemawiające za uznaniem winy jednej ze
stron.

Powyższe postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Za-
miejscowy w Katowicach zaskarżył rewizją nadzwyczajną Prezes Naczelnego Sądu
Administracyjnego, zarzucając rażące naruszenie art. 130 § 1 i art. 171 KPC w
związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyj-
nym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), oraz art. 58 § 1 KPA w związku z art. 59 ustawy
o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Na tych podstawach wniósł o uchylenie za-
skarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyj-
nemu - Ośrodkowi Zamiejscowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Stosownie do art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym do postę-
powania przed tym sądem w sprawach nieunormowanych w tej ustawie stosuje się
określone przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (w tym art. 57-60), a w
pozostałym zakresie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywil-
nego. Na tej podstawie odpowiedniemu zastosowaniu w postępowaniu sądowoadmi-
nistracyjnym podlega między innymi art. 171 KPC określający odrzucenie przez sąd
na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu, który jest spóźniony lub
z mocy ustawy niedopuszczalny.

Możliwość odrzucenia przez NSA spóźnionego lub niedopuszczalnego wnio-
sku o przywrócenie terminu w trybie określonym w art. 171 KPC nie jest kwestiono-
wana w rewizji nadzwyczajnej i nie nasuwa zastrzeżeń. Wynikający natomiast z rewi-
zji nadzwyczajnej problem dotyczy podstaw do zastosowania powyższego przepisu
w sytuacji, gdy z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia wpisu sądowego
od skargi nie zostało połączone uiszczenie tego wpisu, wymagane według przepisu
określającego warunki wniosku (por. art. 58 § 2 zdanie drugie KPA).

W rewizji nadzwyczajnej zarzucono, iż stanowisko zaskarżonego postanowie-
nia pozostaje w sprzeczności z przyjętym w sądowym postępowaniu cywilnym rozu-
mieniem wadliwości wniosku o przywrócenie terminu, niespełniającego warunku
równoczesnego dokonania czynności procesowej (określonego w art. 169 § 3 KPC
analogicznie jak w art. 58 § 2 zdanie drugie KPA). Mianowicie przyjmuje się, (por.
postanowienie SN z 18 października 1954 r., I CZ 238/54 - OSN 1954 nr 2, poz. 44),
że niedopełnienie przez składającego wniosek o przywrócenie terminu obowiązku
przewidzianego w art. 169 § 3 KPC stanowi brak formalny wniosku, który podlega
usunięciu w trybie art. 130 KPC. Rozpoznający sprawę skład Sądu Najwyższego po-
dzielił stanowisko rewidującego. Zaskarżone orzeczenie jest sprzeczne ze wskaza-
nymi przepisami, gdyż sytuację wadliwego pod względem formalnym przedstawienia
wniosku o przywrócenie terminu (bez wymaganego uiszczenia wpisu) oceniono nie-
słusznie jako sytuację niedopuszczalności wniosku. Ponadto przesłanką odrzucenia
wniosku w trybie art. 171 KPC nie mogła być merytoryczna ocena zasadności wnio-
sku, która jednakże - jak to wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia -
stanowi podstawę tego postanowienia.

Z powyższych przyczyn uznając, że rewizja nadzwyczajna miała usprawiedli-
wione podstawy Sąd Najwyższy orzekł w myśl art. 39313 § 1 KPC.
========================================