Postanowienie z dnia 5 lutego 1998 r.
I PZ 75/97


Ograniczenie dopuszczalności wniesienia kasacji w sprawach o świad-
czenie ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC) do-
tyczy również postanowień kończących postępowanie w takiej sprawie.

Przewodniczący SSN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Józef Iwulski, Roman Kuczyński.


Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 lutego
1998 r. sprawy z powództwa Lucyny C. przeciwko Skarbowi Państwa-Sądowi Woje-
wódzkiemu w S. i Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w K.P. o zapłatę wyna-
grodzenia, na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Wojewódzkiego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie z dnia 5 listopada 1997 r. [...]


p o s t a n o w i ł:


o d d a l i ć zażalenie.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie pos-
tanowieniem z dnia 5 listopada 1997 r. odrzucił kasację pozwanego Skarbu Państwa-
Sądu Rejonowego w K.P. od postanowienia tego Sądu Wojewódzkiego z dnia 11
sierpnia 1997 r., oddalającego zażalenie pozwanego od postanowienia Sądu
Rejonowego z dnia 10 lipca 1997 r., oddalającego wniosek pełnomocnika pozwane-
go o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od wyroku Sądu Rejonowego w
Świnoujściu z dnia 16 kwietnia 1997 r.

Odrzucając kasację Sąd Wojewódzki, po ustaleniu, że kasacja została
wniesiona w kodeksowym terminie (art. 3934 KPC), wskazał, iż w sprawie zasądzono
na rzecz powódki kwotę 3.654,85 zł tytułem wynagrodzenia za pracę, a w konse-
kwencji z uwagi na taką wartość przedmiotu zaskarżenia, która nie może przewyż-

- 2 -

szać wartości przedmiotu sporu i jest niższa niż pięć tysięcy złotych, kasacja nie
przysługuje zgodnie z art. 393 pkt 1 KPC.

W zażaleniu pozwany domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia,
argumentując, że ograniczenie dopuszczalności kasacji ze względu na wartość
przedmiotu zaskarżenia, nie przekraczającą pięciu tysięcy złotych, może odnosić się
tylko do roszczenia głównego i nie obejmuje niedopuszczalności kasacji od posta-
nowienia toczącego się wprawdzie w związku z takim roszczeniem, które jednakże
jest postępowaniem o charakterze subsydiarnym, zmierzającym do umożliwienia Są-
dowi drugiej instancji merytorycznej kontroli orzeczenia Sądu pierwszej instancji, za-
sądzającego na rzecz powódki określoną kwotę. Skarżący powołał się na wieloletnią
praktykę w stosowaniu instytucji kasacji pod rządami dawnego KPC i poglądy dok-
tryny, wskazujące na dopuszczalność kasacji od postanowień oddalających wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje.


Twierdzenia zażalenia są bezpodstawne. Założeniem dopuszczalności ka-
sacji, która przysługuje stronie od wyroku lub postanowienia, wydanych przez sąd
drugiej instancji i kończących postępowanie w sprawie jest przynależność rozpoz-
nawanej sprawy do kategorii spraw, w których kasacja nie jest ex lege wyłączona
według dyspozycji art. 393 KPC. Postępowanie kasacyjne toczy się w sprawie, a
zatem zaskarżeniu kasacyjnemu nie podlegają orzeczenia, wydane przez sąd drugiej
instancji, które wprawdzie kończą postępowanie w sprawie o świadczenie, w której
jednak kasacja jest przedmiotowo wyłączona z uwagi na wartość przedmiotu
zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC). Powoływane przez skarżącego poglądy doktryny
trafnie wskazują na dopuszczalność zaskarżenia kasacją postanowień oddalających
wnioski o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji, które kwalifikują się jako pos-
tanowienia kończące postępowanie w sprawie, tyle że kasacja w sprawach o świad-
czenie jest zawsze uzależniona od wyższej niż pięć tysięcy złotych, a w sprawach
gospodarczych - wyższej niż dziesięć tysięcy złotych wartości przedmiotu zaskarże-
nia (art. 393 pkt 1 KPC), bez względu na rodzaj zaskarżanego orzeczenia.

Mając powyższe na uwadze zażalenie należało oddalić na podstawie art.

- 3 -

385 KPC w związku z art. 39313 i 397 § 2 KPC.
========================================