Postanowienie z dnia 5 lutego 1998 r.
I PZ 71/97


Mylne oznaczenie rodzaju pisma procesowego nie stanowi przeszkody
do nadania biegu procesowego tylko wówczas, gdy dopuszczalne jest rozpoz-
nanie go w trybie właściwym (art. 130 § 1 zdanie drugie KPC).

Przewodniczący SSN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Józef Iwulski, Roman Kuczyński.


Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 lutego
1998 r. sprawy z powództwa Rafała S. przeciwko Wojewódzkiej Kolumnie Transportu
Sanitarnego w P. o odszkodowanie, na skutek zażalenia powoda na postanowienie
Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 2
września 1997 r. [...]


p o s t a n o w i ł:


z m i e n i ć zaskarżone postanowienie i odrzucić zażalenie powoda na
postanowienie Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poz-
naniu z dnia 7 sierpnia 1997 r. [...].

U z a s a d n i e n i e


Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu posta-
nowieniem z dnia 2 września 1997 r. odrzucił kasację, nazwaną przez powoda Rafała
S. zażaleniem, od postanowienia tego Sądu z dnia 7 sierpnia 1997 r. [...],
oddalającego zażalenie powoda na postanowienie Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w
Poznaniu z dnia 27 maja 1997 r. [...] o odmowie przywrócenia powodowi terminu do
złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku tego Sądu Rejo-
nowego z dnia 3 kwietnia 1997 r., wskazując, że zgodnie z art. 393 KPC kasacja nie
przysługuje w sprawach o świadczenie, w których wartość przedmiotu zaskarżenia
jest niższa niż pięć tysięcy złotych, a także w sprawach dotyczących świadectwa

- 2 -

pracy i roszczeń z tym związanych. Do takiej kategorii roszczeń zaliczył roszczenie
odszkodowawcze w kwocie 6000 zł za opóźnione otrzymanie świadectwa pracy
przez powoda.

Postanowienie o odrzuceniu kasacji zaskarżył powód, który w niejasnej i
niezrozumiałej językowo treści złożonego zażalenia kwestionował odrzucenie kasacji.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje.


W rozpoznawanej sprawie Sąd drugiej instancji bezpodstawnie potraktował
jako kasację - pismo z dnia 14 sierpnia 1997 r., nazwane przez powoda zażaleniem,
albowiem na gruncie art. 130 § 1 zdanie drugie KPC - mylne oznaczenie pisma pro-
cesowego nie stanowi przeszkody do nadania mu biegu tylko wówczas, gdy możliwe
i dopuszczalne jest jego rozpoznanie w trybie właściwym. Tymczasem w roz-
poznawanej sprawie powód złożył zażalenie na postanowienie Sądu Wojewódzkiego
oddalające jego wcześniejsze zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego-Sądu
Pracy w Poznaniu z dnia 27 maja 1997 r., odmawiające przywrócenia mu terminu do
złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 3 kwietnia
1997 r. Na takie prawomocne postanowienie Sądu drugiej instancji nie służyło po-
wodowi przecież kolejne zażalenie do tego Sądu lub zażalenie do Sądu Najwyższe-
go, które przysługuje stronie tylko na postanowienie sądu drugiej instancji odrzuca-
jące kasację (art. 39318 KPC). W tej sprawie nie była również dopuszczalna kasacja,
która przysługuje stronie tylko od wyroku lub postanowienia, wydanych przez sąd
drugiej instancji i kończących postępowanie w sprawie (art.392 § 1 KPC), skoro za-
żalenie powoda, wniesione na postanowienie Sądu Wojewódzkiego z dnia 7 sierpnia
1997 r. [...], oddalające zażalenie powoda na postanowienie Sądu Rejonowego-Sądu
Pracy w Poznaniu z dnia 27 maja 1997 r., [...] o odmowie przywrócenia powodowi
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku tego
Sądu Rejonowego z dnia 3 kwietnia 1997 r. - nie kończyło postępowania w sprawie.
Brak uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji nie stał na przeszkodzie
skutecznemu zaskarżeniu tego wyroku w trybie art. 369 § 2 KPC, umożliwiającemu
stronie, która nie zażądała uzasadnienia (lub uchybiła Kodeksowemu terminowi do
zażądania jego doręczenia), zaskarżenie wyroku apelacją w terminie dwutygodnio-

- 3 -

wym od dnia, w którym upłynął termin żądania uzasadnienia (art. 369 § 2 KPC). W
takiej sytuacji bezzasadne było potraktowanie kolejnego zażalenia powoda z dnia 14
sierpnia 1997 r. jako kasacji, która nie przysługiwała powodowi od postanowienia nie
kończącego postępowania w sprawie (a contrario art. 392 § 1 KPC), niezależnie od
innych aspektów ewentualnej niedopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie doty-
czącej świadectwa pracy i roszczeń z tym związanych (art. 393 pkt 6 KPC), jak i nie-
dochowania przymusu adwokacko-radcowskiego (art. 3932 KPC) w sprawie, w której
kasacja już nie przysługiwała z uwagi na charakter prawny zaskarżonego postano-
wienia, nie kończącego postępowania w sprawie.

Mając powyższe na uwadze należało zmienić zaskarżone postanowienie i
odrzucić niedopuszczalne zażalenie powoda z dnia 14 sierpnia 1997 r. na postano-
wienie Sądu Wojewódzkiego z dnia 7 sierpnia 1997 r. [...]
========================================