Postanowienie z dnia 3 lutego 1998 r.
I PZ 68/97

Radca prawny w granicach wynikających z art. 4 ustawy z dnia 6 lipca
1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.) w brzmieniu nada-
nym przez art. 2 ustawy z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy Prawo o adwo-
katurze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr
75, poz. 471 ze zm.) oraz art. 13 ustawy nowelizującej, jest upoważniony do
wnoszenia kasacji w sprawach z zakresu prawa pracy.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Kazimierz
Jaśkowski, Walerian Sanetra (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 lutego
1998 r. sprawy z powództwa Mirosława K. przeciwko Urzędowi Celnemu w T. o
przywrócenie do pracy, na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Woje-
wódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 23 września
1997 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

U z a s a d n i e n i e

Powód Mirosław K. wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Wojewódzkiego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 września 1997 r. [...], którym Sąd
ten odrzucił jego kasację (wniesioną 17 września 1997 r.)od wyroku tegoż Sądu z
dnia 2 czerwca 1997 r. Powodem takiego rozstrzygnięcia było to, że kasacja została
wniesiona w imieniu powoda przez radcę prawnego nie będącego radcą prawnym
związku zawodowego. Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że
zgodnie z art. 87 § 1 KPC radca prawny nie może być pełnomocnikiem osoby fizycz-

- 2 -

nej i nie może tym samym skutecznie wnieść w jej imieniu kasacji na podstawie art.
3932 § 1 KPC. W zażaleniu kwestionuje się ten pogląd, wskazując na zmianę stanu
prawnego wynikającą z wejścia w życie art. 2 i 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 1997
r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektó-
rych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie jest uzasadnione. Zgodnie ze znowelizowanym art. 4 ust. 1 zdanie 1
ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145 ze zm.)
wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej
podmiotom gospodarczym, jednostkom organizacyjnym oraz osobom fizycznym, z
wyłączeniem spraw rodzinnych, opiekuńczych i karnych. Zgodnie zaś z art. 3932 § 1
KPC kasacja powinna być wniesiona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub
radcą prawnym. W zmienionym stanie prawnym (po wejściu w życie ustawy noweli-
zacyjnej, czyli po 15 września 1997 r.) nie ma już podstaw dla wywodzenia z art. 87
KPC, przy uwzględnieniu przepisów ustawy o radcach prawnych, zasady, iż radca
prawny nie może być pełnomocnikiem osoby fizycznej i w konsekwencji nie może
tym samym wnieść kasacji na jej rzecz.
Podzielić przy tym należy pogląd wypowiedziany w zażaleniu, że art. 465 § 1
KPC (kasację na rzecz pracownika lub ubezpieczonego może wnieść jedynie adwo-
kat, a także radca prawny związku zawodowego lub organizacji zrzeszającej eme-
rytów lub rencistów) musi podlegać wykładni celowościowej i systemowej, a nie tylko
gramatycznej. W świetle zmian wprowadzonych przez ustawę z 22 maja 1997 r. nie
może budzić wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było umożliwienie radcom praw-
nym reprezentowanie osób fizycznych zasadniczo we wszystkich sprawach, w tym
także wnoszenia kasacji do Sądu Najwyższego.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
========================================