Postanowienie z dnia 19 grudnia 1997 r.
I PZ 45/97

Niedopuszczalna jest kasacja w sprawie dotyczącej sprostowania świa-
dectwa pracy i roszczeń z tym związanych, także wówczas, gdy zakończyła się
umorzeniem postępowania wobec zawarcia ugody, w której pracownik zobo-
wiązał się do zwrotu wynagrodzenia w kwocie niższej niż pięć tysięcy złotych
(art. 393 pkt 1 i 6 KPC).

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Sędziowie
SN: Adam Józefowicz, Kazimierz Jaśkowski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 grudnia
1997 r. sprawy z powództwa Kazimierza J. przeciwko Syndykowi Masy Upadłości
Zakładów Mięsnych SA w G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej
przez pełnomocnika, na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Woje-
wódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 21 marca
1997 r. [...]

p o s t a n o w i ł:

o d d a l i ć zażalenie.

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Poznaniu odrzucił kasację powoda od postanowienia z 20 grudnia
1996 r., którym umorzono postępowanie w sprawie wobec zawarcia ugody. Sąd II
instancji uznał kasację za niedopuszczalną w świetle art. 393 § 1 pkt 6 KPC, ponie-
waż sprawa dotyczyła sprostowania świadectwa pracy i roszczeń z tym związanych.
W zażaleniu na to postanowienie powód (będący radcą prawnym) podniósł
niedopuszczalność zawartej ugody oraz zrzeczenia się w niej wynagrodzenia za

- 2 -

pracę w postaci zobowiązania się do zwrotu wynagrodzenia pobranego za styczeń i
luty 1995 r.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Powód domagał się sprostowania świadectwa pracy przez wpisanie, że pra-
cował od 15 stycznia 1974 do 31 grudnia 1994 r. a stosunek pracy został rozwiązany
w trybie porozumienia stron z przyczyn ekonomicznych, leżących po stronie zakładu
pracy.
W ugodzie zawartej przed Sądem II instancji pozwany cofnął oświadczenie o
rozwiązaniu umowy o pracę w części dotyczącej terminu jej ustania i strony oświad-
czyły, że umowa rozwiązała się 31 grudnia 1994 r. Wobec tego pozwany zobowiązał
się do wydania nowego świadectwa pracy, a powód do zwrotu wynagrodzenia za
styczeń i luty 1995 r. w kwocie 250 zł . Powód oświadczył nadto, że w związku z
ustaniem stosunku pracy z upływem 31 grudnia 1994 r. nie będzie już zgłaszał żad-
nych roszczeń do pozwanego.
W świetle powyższego prawidłowy jest pogląd Sądu II instancji co do tego, że
rozpoznawana sprawa jest sprawą dotyczącą świadectwa pracy i roszczeń z tym
związanych w rozumieniu art. 393 pkt 6 KPC, a zatem kasacja w niej nie przysługuje.
Zakończenie sprawy umorzeniem postępowania z powodu zawarcia ugody nie zmie-
niło jej charakteru. Gdyby nawet przyjąć, że zwrot kwoty 250 zł z tytułu wynagrodze-
nia objętej ugodą wykracza poza "roszczenie związane ze świadectwem pracy", to
wysokość tej kwoty nie pozwala na uznanie, by z tego względu kasacja była dopusz-
czalna (art. 393 pkt 1 KPC).
Z tych względów zażalenie należało oddalić (art. 385 w związku z art. 397 § 2 i
39318 KPC).
========================================