Postanowienie z dnia 19 czerwca 2001 r.
I PZ 33/01

Sposób obliczania miesięcznego terminu do wniesienia kasacji wynika z
ustawy i nie może go zmienić informacja pochodząca od sądu (sekretariatu są-
dowego).


Przewodniczący Prezes SN Walerian Sanetra, Sędziowie SN: Katarzyna
Gonera, Andrzej Kijowski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 czerwca
2001 r. sprawy z powództwa Andrzeja S. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego
,,N.R." w likwidacji w N.R. o odprawę pieniężną bezwarunkową, na skutek zażalenia
wniesionego przez powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z
dnia 22 marca 2001 r. [...]


o d d a l i ł zażalenie.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Apelacyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 22 marca 2001 r. od-
rzucił kasację wniesioną przez powoda Andrzeja S. od wyroku tegoż Sądu Apelacyj-
nego z dnia 6 grudnia 2000 r. [...], w sprawie przeciwko pozwanej Kopalni Węgla
Kamiennego ,,N.R." w likwidacji w N.R. o zapłatę tak zwanej pieniężnej odprawy
bezwarunkowej. W motywach swego postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał, że od-
pis wyroku z dnia 6 grudnia 2000 r. wraz z uzasadnieniem został powodowi doręczo-
ny w dniu 1 lutego 2001 r. W tym też dniu rozpoczął bieg miesięczny termin do wnie-
sienia kasacji (art. 3934 § 1 KPC). Z mocy art. 165 § 1 KPC terminy oblicza się we-
dług przepisów prawa cywilnego. Termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub
latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu
dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - to w ostatnim
dniu tego miesiąca (art. 112 KC). Oznacza to, że miesięczny termin do wniesienia
kasacji upłynął z końcem dnia 1 marca 2001 r., który nie był dniem wolnym od pracy.
Zatem spóźniona jest kasacja, którą powód, działający przez ustanowionego z
urzędu pełnomocnika - radcę prawnego, nadał w Urzędzie Pocztowym W. 15 w dniu
3 marca 2001 r.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła w imieniu powoda jego pełno-
mocnik, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i ,,uwzględnienia kosztów
postępowania zażaleniowego jako części kosztów procesu". W uzasadnieniu swego
żądania stwierdziła, że w piśmie do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. o wy-
znaczenie dla powoda pełnomocnika z urzędu podał Sąd Apelacyjny, że ,,termin do
wniesienia kasacji upływa 3.03.2001 r.". W tym terminie radca prawny się zmieścił,
choć termin był bardzo krótki, a poza tym wyznaczony pełnomocnik przebył w tym
okresie kilkudniową chorobę. Brak zatem ,,podstaw faktycznych i prawnych" do od-
rzucenia kasacji wniesionej w ,,żądanym" przez Sąd terminie, który musi być uznany
za wiążący zarówno dla pełnomocnika, jak też dla Sądu.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zażalenie jest bezzasadne i podlega oddaleniu. Terminy podejmowania czyn-
ności procesowych są zgodnie z art. 165 § 1 KPC obliczane według przepisów prawa
cywilnego. Miesięczny termin na wniesienie kasacji, biegnący od dnia doręczenia
orzeczenia stronie skarżącej (art. 3934 § 1 KPC), należy zatem obliczać według za-
sad określonych w art. 112 KC. Znaczy to, że termin do wniesienia kasacji od wyroku
Sądu drugiej instancji, który orzeczenie swoje wraz z uzasadnieniem doręczył stronie
skarżącej w dniu 1 lutego 2001 r., minął w dniu 1 marca 2001 r., a więc w dacie od-
powiadającej początkowemu dniowi terminu. Innymi słowy, sposób obliczania termi-
nów oznaczonych w miesiącach (tak samo w latach czy tygodniach) ma ustawowy
charakter i nie może go zmienić jakakolwiek informacja pochodząca od sądu, czy
sekretariatu sądowego. Profesjonalny zastępca procesowy powinien wobec tego po-
dobne informacje, zwłaszcza odnoszące się do miesiąca lutego, starannie weryfiko-
wać.

Brak wspomnianej staranności w pomocy prawnej udzielonej skarżącemu
przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu sam przez się uzasadniałby nieza-
sądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego. Wniosek o zasądzenie
kosztów przedmiotowego postępowania zażaleniowego nie mógł jednak być rozpo-
znany z braku oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części,
jak tego wymaga § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia
1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców
prawnych (Dz.U. Nr 154, poz. 1013 ze zm.).

Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39319 w związku z
art. 397 § 2 i art. 385 KPC orzekł jak w sentencji.
========================================