POSTANOWIENIE Z DNIA 12 CZERWCA 2007 R.
V KK 179/07


1. Przyjęcie konstrukcji prawnej czynu ciągłego (art. 12 § 1 k.k.)
sprawia, że w sytuacji, gdy wyniki przewodu sądowego nie stwarzają pod-
staw do uznania, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa ciągłego w zakre-
sie zarzucanym mu w akcie oskarżenia, sąd nie uniewinnia go od poszcze-
gólnych fragmentów przestępstwa ciągłego, lecz eliminując te fragmenty z
opisu czynu, w uzasadnieniu wyjaśnia, dlaczego przypisany oskarżonemu
czyn nie obejmuje wszystkich zarzucanych aktem oskarżenia zachowań
składających się na przestępstwo ciągłe.
2. Gdy prawomocnym wyrokiem orzeczona została kara bezwzględ-
nego pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione w warunkach czy-
nu ciągłego, to zgodnie z brzmieniem przepisu art. 523 § 3 k.p.k., od takie-
go orzeczenia oskarżycielowi nie przysługuje kasacja na niekorzyść. Wzru-
szenie tego orzeczenia jest możliwe tylko w drodze kasacji wniesionej
przez podmiot wskazany w art. 521 k.p.k.

Przewodniczący: sędzia SN A. Siuchniński.

Sąd Najwyższy w sprawie Bolesława W. i Adama K., po rozważeniu
na posiedzeniu w dniu 12 czerwca 2007 r., na podstawie zarządzenia
Przewodniczącego Wydziału V Izby Karnej Sądu Najwyższego w kwestii
dopuszczalności w stosunku do skazanego Bolesława W. kasacji, wniesio-
nej przez Prokuratora Okręgowego w O. od wyroku Sądu Okręgowego w
P. z dnia 9 stycznia 2007 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejono-
wego w P. z dnia 18 maja 2006 r.

p o s t a n o w i ł na podstawie art. 523 § 3 k.p.k. w zw. z art. 531 § 1
k.p.k. kasację w części odnoszącej się do Bolesława W. pozostawić bez
rozpoznania jako niedopuszczalną z mocy ustawy.


U Z A S A D N I E N I E

Wyrokiem z dnia 9 stycznia 2007 r. Sąd Okręgowy w P., uznając m.
in. apelację obrońcy oskarżonego Bolesława W. za oczywiście bezzasad-
ną, utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 18
maja 2006 r., skazujący Bolesława W. za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w
zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k. i art. 12 k.k., którym Sąd Rejonowy wymierzył karę 3 lat pozba-
wienia wolności i karę 200 stawek dziennych grzywny, określając wysokość
jednej stawki na kwotę 50 zł.
Powyższy wyrok Sądu odwoławczego kasacją na niekorzyść skaza-
nego zaskarżył Prokurator Okręgowy w O., zarzucając mu rażące narusze-
nie przepisów postępowania karnego, mających wpływ na treść orzecze-
nia, tj. art. 433 § 2 k.p.k., art. 457 § 3 k.p.k. i art. 7 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest niedopuszczalna z mocy ustawy.
Zgodnie bowiem z przepisem art. 523 § 3 k.p.k. kasację na nieko-
rzyść strona może wnieść jedynie w razie uniewinnienia oskarżonego albo
umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 pkt 3 i 4
k.p.k. oraz z powodu niepoczytalności sprawcy. Stosownie zaś do treści §
4 tego przepisu ograniczenia te nie dotyczą tylko kasacji wniesionej z po-
wodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k., jak również wypadku wnie-


sienia kasacji przez Prokuratora Generalnego bądź Rzecznika Praw Oby-
watelskich.
W niniejszej sprawie bezspornym jest, że Bolesław W. został skazany
na karę pozbawienia wolności (bez warunkowego zawieszenia jej wykona-
nia) za zarzucane mu aktem oskarżenia przestępstwo, z tym, że z zarzu-
canego skazanemu przez oskarżyciela publicznego czynu wyeliminowano
niektóre z zarzucanych mu działań. Jednak nie oznacza to, że jest to sytu-
acja równoważna uniewinnieniu i stronie oskarżającej będzie przysługiwało
prawo do wniesienia kasacji na niekorzyść. Czyn ciągły stanowi bowiem
jedno przestępstwo, co przesądza o tym, że nie jest możliwe wydanie
orzeczenia uniewinniającego, co do niektórych tylko działań objętych cią-
głością. Przyjęcie konstrukcji prawnej czynu ciągłego sprawia, że w sytu-
acji, gdy wyniki przewodu sądowego nie stwarzają podstaw do uznania, że
oskarżony dopuścił się przestępstwa ciągłego w zakresie zarzucanym mu
w akcie oskarżenia, sąd nie uniewinnia go z poszczególnych fragmentów
przestępstwa ciągłego, lecz eliminując te fragmenty z opisu czynu, w uza-
sadnieniu wyjaśnia, dlaczego przypisany oskarżonemu czyn nie obejmuje
wszystkich pojedynczych zachowań składających się na przestępstwo cią-
głe. W takiej sytuacji nadal bowiem mamy do czynienia z jednym przestęp-
stwem, za które zostaje orzeczona jedna kara. Zatem gdy prawomocnym
wyrokiem orzeczona została kara bezwzględnego pozbawienia wolności za
przestępstwo popełnione w warunkach czynu ciągłego, to zgodnie z
brzmieniem przepisu art. 523 § 3 k.p.k., od takiego orzeczenie oskarżycie-
lowi nie przysługuje kasacja na niekorzyść. Wzruszenie tego orzeczenia
jest możliwe tylko w drodze kasacji wniesionej przez podmiot wskazany w
przepisie art. 521 k.p.k.