W celu zapewnienia warunków umożliwiających przyspieszenie rozwoju drobnej wytwórczości oraz zagwarantowania pełnej samodzielności, samorządności i samofinansowania jednostek drobnej wytwórczości, na podstawie art. 9 i 25 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1960 r. Nr 18, poz. 111), art. 7 ust. 4, art. 8 ust. 4 i art. 14 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 29, poz. 244), art. 2 i 3 dekretu z dnia 21 września 1950 r. o opodatkowaniu przedsiębiorstw gospodarki uspołecznionej (Dz. U. Nr 44, poz. 399), art. 58 § 2 ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach (Dz. U. z 1961 r. Nr 12, poz. 61 i z 1974 r. Nr 47, poz. 281), art. 1, 2 i 4 dekretu z dnia 3 czerwca 1953 r. o ustalaniu cen, opłat i stawek taryfowych (Dz. U. Nr 31, poz. 122) oraz art. 42 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła (Dz. U. z 1977 r. Nr 4, poz. 20) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Do jednostek drobnej wytwórczości zalicza się:

§ 2. 1. Głównymi zadaniami jednostek drobnej wytwórczości w działalności gospodarczej są:

2. Zadania, o których mowa w ust. 1, wykonywane przez jednostki drobnej wytwórczości będące spółdzielniami pracy inwalidów, spółdzielniami ludowymi i artystycznymi oraz organizacjami społecznymi prowadzącymi działalność gospodarczą powinny być podporządkowane celom społecznym, określonym w statutach tych jednostek.

§ 3. 1. Jednostkom drobnej wytwórczości zapewnia się jednakowe warunki rozwoju i działania.

2. Dla realizacji zasady, o której mowa w ust. 1, zainteresowani ministrowie w sprawach należących do ich zakresu działania wydadzą niezbędne przepisy oraz zapewnią opracowanie projektów aktów prawnych dotyczących:

3. Minister Finansów ustali zakres zwolnień i ulg podatkowych dla nowo tworzonych jednostek drobnej wytwórczości.

§ 4. 1. Zasady systemu ekonomiczno-finansowego uspołecznionych jednostek drobnej wytwórczości określa załącznik do uchwały.

2. Zasady, o których mowa w ust. 1, mogą być również stosowane przez spółdzielnie rzemieślnicze.

§ 5. Przedsiębiorstwa państwowego przemysłu terenowego oraz jednostki przemysłu kluczowego, o których mowa w § 1 pkt 2, prowadzą działalność według zasad, o których mowa w § 4 ust. 1. Pozostałe jednostki drobnej wytwórczości prowadzą działalność według zasad, o których mowa w § 4 ust. 1, na podstawie decyzji swoich organów samorządowych.

§ 6. 1. Samorząd załogi zakładu prowadzącego działalność gospodarczą określoną w § 2, działającego w ramach przedsiębiorstwa państwowego, może na wniosek zatrudnionych wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie wyodrębnienia go w samodzielną jednostkę drobnej wytwórczości. Wydanie decyzji odmawiającej utworzenia takiej jednostki wymaga uzasadnienia.

2. Wyodrębnienie zakładu spółdzielczego następuje w trybie i na zasadach określonych w ustawie o spółdzielniach i ich związkach.

§ 7. Ministrowie i wojewodowie (prezydenci miast stopnia wojewódzkiego) zapewnią warunki do powoływania zakładów drobnej wytwórczości tworzonych m.in. ze środków finansowych ludności. Zakłady te mogą powstawać w formie spółdzielni, spółek osób fizycznych lub spółek osób prawnych i fizycznych.

§ 8. 1. Jednostki drobnej wytwórczości samodzielnie opracowują plany swojej działalności.

2. W narodowych planach społeczno-gospodarczych działalność drobnej wytwórczości ujmowana jest odrębnie i orientacyjnie.

§ 9. Ceny towarów i usług ustalają samodzielnie jednostki drobnej wytwórczości według kryteriów rynkowych, z wyjątkiem podstawowych artykułów żywnościowych, na które ceny ustala, na podstawie odrębnych przepisów, Rada Ministrów.

§ 10. 1. Jednostki drobnej wytwórczości mogą prowadzić działalność eksportową i importową oraz współpracę kooperacyjną z przedsiębiorstwami państw zaliczonych do II obszaru płatniczego. Rozwój współpracy powinien następować szczególnie z państwami, z którymi zawarte są odpowiednie umowy międzypaństwowe.

2. Uspołecznione jednostki drobnej wytwórczości mogą tworzyć przedsiębiorstwa eksportowo-importowe działające na rzecz tych jednostek.

3. Minister Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrem Finansów na wniosek zainteresowanych uspołecznionych jednostek drobnej wytwórczości udziela zgody na samodzielne prowadzenie działalności eksportowo-importowej, jeżeli zostały zapewnione warunki rozwoju eksportu.

4. Przepisy § 16 zasad stanowiących załącznik do uchwały stosuje się do zakładów rzemieślniczych.

§ 11. 1. Jednostki drobnej wytwórczości mogą dokonywać zakupów bezpośrednio w zakładach produkcyjnych, organizacjach obrotu zaopatrzeniowego i rynkowego, u producentów rolnych oraz prowadzić skup surowców, materiałów i urządzeń pochodzenia krajowego i zagranicznego od ludności na potrzeby produkcyjne i usługowe.

2. Jednostki drobnej wytwórczości mogą dokonywać w przedsiębiorstwach przemysłu kluczowego bezpośrednich zakupów surowców odpadowych i wtórnych oraz nie wykorzystanych maszyn i urządzeń, bez pośrednictwa specjalistycznych jednostek zajmujących się ich rozprowadzaniem, na zasadach określonych przez Ministra Gospodarki Materiałowej.

3. Organy administracji państwowej i organizacje obrotu zaopatrzeniowego rozdzielające materiały i surowce zapewnią w planach rozdziałów jednostkom drobnej wytwórczości odpowiednie wielkości materiałów i surowców niezbędnych dla stworzenia warunków umożliwiających przyspieszenie ich rozwoju.

4. W zależności od potrzeb jednostki drobnej wytwórczości mogą tworzyć wojewódzkie, regionalne lub branżowe jednostki zaopatrzeniowe w formie dobrowolnych zrzeszeń.

§ 12. 1. Minister Finansów ustali w terminie do dnia 30 czerwca 1981 r. zasady:

2. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w terminie do dnia 30 czerwca 1981 r. wprowadzi uproszczoną sprawozdawczość statystyczną dla jednostek drobnej wytwórczości.

§ 13. Do jednostek drobnej wytwórczości działających według przepisów uchwały nie stosuje się przepisów:

§ 14. Tracą moc:

§ 15. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1981 r.

§ 1. 1. Jednostki drobnej wytwórczości samodzielnie opracowują plany swojej działalności.

2. Jednostki drobnej wytwórczości prowadzą swoją działalność na zasadach rozrachunku gospodarczego, pokrywając wydatki z osiąganych przychodów, z uwzględnieniem celów społecznych określonych w ich statutach.

§ 2. 1. Jednostka drobnej wytwórczości dokonuje samodzielnie wyboru jednego z dwóch rozwiązań dotyczących tworzenia funduszów i kształtowania wynagrodzeń.

2. Zasady tworzenia funduszów i kształtowania wynagrodzeń według rozwiązania A określają przepisy § 3-5.

3. Zasady tworzenia funduszów i kształtowania wynagrodzeń według rozwiązania B określają przepisy § 6 i 7.

§ 3. 1. Przez dochód brutto jednostki drobnej wytwórczości rozumie się jej przychód ze sprzedaży wyrobów, towarów i usług wraz z otrzymanymi dotacjami, pomniejszony o poniesione koszty (z wyłączeniem kosztów osobowych) oraz należny podatek obrotowy i dodatnie różnice budżetowe, skorygowany o saldo strat i zysków nadzwyczajnych.

2. Właściwy organ finansowy może wyrazić zgodę na uwzględnienie przy obliczaniu dochodu brutto jednostki drobnej wytwórczości również różnicy zapasów produkcji (wyrobów gotowych i produkcji nie zakończonej) oraz rozliczeń międzyokresowych.

3. Dochód brutto jednostki podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Stawkę podatku dochodowego, określoną procentem jego udziału w dochodzie brutto, ustala się w wysokości 20%.

4. Minister Finansów może zastosować ulgi w podatku dochodowym, w tym również z tytułu oprocentowania wniesionych wkładów członków spółdzielni.

5. Dochód brutto pomniejszony o podatek dochodowy jest dochodem jednostki podlegającym podziałowi na:

6. Propozycje podziału dochodu przedstawia kierownik jednostki (zarząd spółdzielni), a zatwierdza samorząd załogi (samorząd spółdzielni).

7. W jednostkach drobnej wytwórczości, wchodzących w skład organizacji społecznych prowadzących działalność gospodarczą, wielkość wpłat z dochodu na cele ustalone w ust. 5 pkt 3 określa zarząd stowarzyszenia.

§ 4. 1. Fundusz wynagrodzeń może być zasilany z funduszu rezerwowego.

2. Fundusz rezerwowy służy również do zasilania innych funduszy tworzonych w tej jednostce drobnej wytwórczości.

§ 5. 1. W razie gdy środki funduszu wynagrodzeń i funduszu rezerwowego, a także bieżący dochód jednostki drobnej wytwórczości, nie wystarczają na sfinansowanie roszczeń wynikających z umów o pracę, umów o dzieło i regulaminów nagradzania pracowników:

2. Jeżeli państwowa jednostka drobnej wytwórczości nie będzie mogła spłacić kredytu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, na wniosek banku i z jego udziałem właściwy organ administracji państwowej zmienia kierownika jednostki oraz zapewnia opracowanie programu uzdrowienia działalności jednostki.

3. W razie nieskuteczności działań, o których mowa w ust. 2, właściwy organ administracji państwowej podejmuje decyzję o likwidacji jednostki drobnej wytwórczości.

§ 6. 1. Zyskiem brutto jednostki drobnej wytwórczości jest kwota stanowiąca różnicę między wartością sprzedaży według cen realizacji a kosztem własnym tej sprzedaży, skorygowana o saldo strat i zysków nadzwyczajnych. Różnica ta podlega zwiększeniu o dotacje przedmiotowe i zmniejszeniu o podatek obrotowy oraz dodatnie różnice budżetowe.

2. Zysk brutto zwiększa się (zmniejsza) o skutki stosowanych obciążeń z tytułu rozliczeń finansowych w eksporcie i imporcie, dopłaty z tytułu eksportu oraz dotacji.

3. Zysk brutto podlega opodatkowaniu progresywnym podatkiem dochodowym.

4. Stawki progresywnego podatku dochodowego ustala Minister Finansów, z tym że przy uzyskaniu rentowności poniżej 3% zysk jest wolny od opodatkowania, a powyżej 15% rentowności stawka podatku wynosi 60%. Podatek liczy się w sposób składany, oddzielnie dla każdego przedziału rentowności. Procent rentowności określa się przez ustalenie stosunku zysku brutto do kosztów przerobu. Za koszty przerobu w działalności handlowej przyjmuje się koszty handlowe.

5. Minister Finansów może stosować ulgi w podatku dochodowym, jeżeli udział wartości usług stanowi ponad 30% wartości łącznej sprzedaży produkcji i usług, z tytułu oprocentowania wniesionych wkładów członków spółdzielni oraz inne ulgi.

6. Zysk brutto pomniejszony o podatek dochodowy stanowi zysk netto (a w spółdzielniach czystą nadwyżkę), który podlega podziałowi na:

7. Samorząd załogi (a w spółdzielniach samorząd spółdzielni) zatwierdza regulamin udziału pracowników w zysku.

8. Propozycje podziału zysku przedstawia kierownik jednostki, a zatwierdza samorząd załogi.

9. Zasady podziału czystej nadwyżki w spółdzielniach i tworzenia funduszów określają organy samorządu zgodnie z przepisami ustawy o spółdzielniach i ich związkach.

10. W organizacjach społecznych wielkość wpłat z zysku ustalonych w ust. 6 pkt 4 określa zarząd stowarzyszenia.

§ 7. 1. W razie poniesienia straty przez państwową jednostkę drobnej wytwórczości, na wniosek banku i z jego udziałem, właściwy organ administracji państwowej zmienia kierownika jednostki oraz zapewnia opracowanie programu uzdrowienia działalności jednostki.

2. W razie nieskuteczności działań, o których mowa w ust. 1, właściwy organ administracji państwowej podejmuje decyzję o likwidacji jednostki drobnej wytwórczości.

§ 8. 1. Kierownik jednostki drobnej wytwórczości w uzgodnieniu z samorządem załogi i związkami zawodowymi ustala płace podstawowe (na podstawie taryfikatora płac) oraz zasady premiowania, nagrody, dodatki itp., a także udział pracowników w zysku netto jednostki (w spółdzielni - czystej nadwyżce).

2. O wysokości płacy zasadniczej i premii oraz udziału kierownika jednostki drobnej wytwórczości w zysku decyduje samorząd załogi w porozumieniu ze związkami zawodowymi.

§ 9. 1. Prawidłowość wykazanego dochodu brutto lub zysku podlega weryfikacji.

2. Tworzenie dodatkowych funduszów obciążających koszty wymaga zgody Ministra Finansów.

§ 10. 1. Minister Finansów ustala zwolnienia i ulgi w podatku dochodowym od zysku w celu zapewnienia rozwoju działalności szczególnie preferowanej.

2. Niezależnie od ulg, o których mowa w § 3 ust. 4 i § 6 ust. 5, wojewoda (prezydent miasta stopnia wojewódzkiego) może przyznawać jednostkom drobnej wytwórczości rozliczających się z budżetem terenowym dodatkowe ulgi i zwolnienia.

§ 11. W zakresie podatku obrotowego, różnic budżetowych, podatku od funduszu płac oraz dotacji przedmiotowych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy.

§ 12. 1. Fundusz rozwoju jednostki drobnej wytwórczości powstaje w całości z odpisów amortyzacyjnych oraz z podziału dochodu (zysku) jednostki. Fundusz rozwoju służy do finansowania przyrostu środków obrotowych oraz inwestycji.

2. Fundusz zasobowy spółdzielni powstaje z podziału dochodu (czystej nadwyżki), a fundusz inwestycyjny - z odpisów amortyzacyjnych i z podziału dochodu (czystej nadwyżki). Fundusz zasobowy służy do finansowania przyrostu środków obrotowych, a fundusz inwestycyjny - do finansowania inwestycji.

§ 13. W jednostkach spółdzielczych oprocentowanie wkładów członkowskich nie może przekroczyć więcej niż o 3 punkty najwyższego, długoterminowego oprocentowania wkładów ludności, stosowanego przez Narodowy Bank Polski.

§ 14. 1. Bank może udzielać jednostkom drobnej wytwórczości kredytów na finansowanie środków obrotowych. Warunkiem uzyskania kredytów jest posiadanie pokrycia środków obrotowych funduszami własnymi co najmniej w wysokości 40%.

2. W razie wystąpienia w jednostce drobnej wytwórczości straty zmniejsza ona fundusze własne w obrocie (w przedsiębiorstwie państwowym fundusz statutowy w części przeznaczonej na finansowanie środków obrotowych, a w spółdzielni fundusze zasobowy i udziałowy oraz inne fundusze w kolejności ustalonej w statucie, w części przeznaczonej na finansowanie środków obrotowych).

3. W razie obniżenia się stanu pokrycia środków obrotowych funduszami własnymi poniżej ustalonego minimum bank może uzależnić dalsze kredytowanie jednostki drobnej wytwórczości od podjęcia rozwiązań zapewniających poprawę jej wyników finansowych.

§ 15. Utrzymuje się w mocy dotychczas obowiązujące zasady tworzenia i wykorzystania funduszu statutowego w przedsiębiorstwach państwowych oraz funduszów zasobowego i udziałowego w spółdzielczości.

§ 16. 1. Jednostki drobnej wytwórczości zawierają transakcje importowe, eksportowe i kooperacyjne bezpośrednio lub (i) za pośrednictwem przedsiębiorstw handlu zagranicznego.

2. Sprzedaż towarów i usług za granicę może odbywać się na rachunek własny jednostki handlu zagranicznego lub na rachunek własny jednostki drobnej wytwórczości.

3. Jednostki drobnej wytwórczości mają prawo do otwierania w bankach rachunków dewizowych, na które przekazują środki dewizowe, określone w ust. 5 i 6, uzyskane z eksportu.

4. Jednostki drobnej wytwórczości mogą dokonywać między sobą rozliczeń dewizowych za zgodą banku.

5. Jednostka drobnej wytwórczości może uzyskać w banku kredyt dewizowy na poczet przyszłych wpływów z eksportu, na warunkach określonych przez bank.

6. Jednostka drobnej wytwórczości z tytułu zrealizowanego eksportu uzyskuje prawo do nabycia i wydatkowania środków dewizowych w wysokości 20% wartości wykonanego eksportu brutto oraz 30% osiągniętego przyrostu eksportu w stosunku do roku ubiegłego w zakresie i według zasad określonych przez Ministra Finansów.

7. Organy administracji państwowej ujmują w planach limity i środki dewizowe na import dla jednostek drobnej wytwórczości zgodnie z obowiązującymi zasadami.

§ 17. 1. Jednostki drobnej wytwórczości samodzielnie podejmują decyzje o inwestycjach. Inwestycje nie są limitowane. Źródłem finansowania inwestycji są środki własne. Bank może udzielić kredytu na następujących warunkach:

2. Wysokość oprocentowania kredytów określają odrębne przepisy.