Dnia 25. września 2010 roku wchodzi w życie ustawa z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze.
Ustawa ma na celu uporządkowanie regulacji dotyczących skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jako orzeczenia prejudycjalnego w stosunku do roszczenia o naprawienie szkody jaka została wyrządzona przez wydanie prawomocnego orzeczenia, o której mowa w art. 4171 § 2 Kodeksu cywilnego.
Obecnie, po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 kwietnia 2008 r., (sygn. akt SK 77/06) mamy sytuację, w której, strona poszkodowana - niezależnie od wysokości szkody i rangi orzeczenia, którego wydaniem ją wyrządzono - jest zmuszona przed wytoczeniem powództwa o odszkodowanie uzyskać prejudykat przewidziany w art. 4241 i n. kodeksu postępowania cywilnego.
W wyniku wprowadzanych zmian zostanie zachowana konieczność uzyskania prejudykatu w postaci rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego tylko w odniesieniu do prawomocnych orzeczeń korzystających z powagi rzeczy osądzonej wydanych w postępowaniach zapewniających wszechstronne granice prawidłowości rozstrzygnięcia, a w związku z tym mających najwyższą wartość jurysdykcyjną oraz pozostających pod szczególną ochroną prawa, a z drugiej - zamanifestuje i wyraźnie podkreśli możliwość domagania się odszkodowania bez konieczności uzyskania prejudykatu w tych wszystkich wypadkach prawomocnych orzeczeń, w których skarga do Sądu Najwyższego nie przysługuje (tak: Uzasadnienie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze (druk sejmowy nr 2525))
.