Zbyt hałaśliwe inwestycje mogą być zagrożone

Art. 144 Kodeksu cywilnego przewiduje zakaz szkodliwego oddziaływania na nieruchomości sąsiednie. Właściciel powinien powstrzymać się od działań, które by zakłócały korzystanie z innych nieruchomości ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych - to dwa kryteria oceny, czy oddziaływanie na nieruchomości sąsiednie mieści się w granicach przeciętnej miary, czyli dozwolonego negatywnego oddziaływania. Zdaniem Sądu Najwyższego pojęcia _ przeciętna miara _ nie można definiować wyłącznie przez pryzmat wyników pomiarów natężenia hałasu dokonanych przez biegłego.

Prawo ochrony środowiska stwierdza, że ochrona przed hałasem polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu akustycznego środowiska, w szczególności przez utrzymanie poziomu hałasu poniżej dopuszczalnego lub co najmniej na tym poziomie, jak też poprzez zmniejszanie poziomu hałasu co najmniej do dopuszczalnego, gdy nie jest on dotrzymany.

Szczegółowe przepisy wykonawcze normują, po pierwsze - parametry budynków dla skutecznej ochrony przed immisjami (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r., Dz. U. z 2002 r., Nr 75, poz. 690 ze zm.), po drugie - dopuszczany poziom hałasu (Rozporządzenie Ministra Środowiska z 14 czerwca 2007 r., Dz. U. z 2007 r., Nr 120, poz. 826). W strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców akceptowalny hałas wynosi 55 decybeli w ciągu dnia - w przedziale czasu równym ośmiu najmniej korzystnym godzinom kolejno po sobie następującym oraz 45 decybeli w nocy - w ciągu jednej najmniej korzystnej godziny.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/158/t87198.jpg ) ] (http://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/urzednik;zdecyduje;czy;tu;smierdzi,53,0,806709.html) Urzędnik zdecyduje, czy tu śmierdzi
Powyższe normy administracyjne są jedynie orientacyjnym wskaźnikiem dla inwestora. Sąd Najwyższy stwierdził, że żądanie wstrzymania hałasu nie jest uwarunkowane przekroczeniem obowiązujących w budownictwie norm, które odnoszą się do wytwarzanego zgiełku (wyrok SN z 30 września 2008 r., sygn. II CSK 169/ 08). Zatem zgodność immisji z decyzjami wydanymi przez organy administracji decyzjami jest bez znaczenia. Kryterium _ przeciętnej miary _ stanowi _ odczuwalność dla przeciętnego odbiorcy _. Przy czym należy ją odróżnić od nadwrażliwości.

W praktyce oznacza to stałe narażenie inwestora (wykonawcy) na żądanie zaniechania hałasu, tudzież doprowadzenia go do akceptowalnego poziomu. Pokrzywdzonemu właścicielowi nieruchomości sąsiedniej przysługuje roszczenie o przywrócenie do stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń (art. 222 § 2 k.c.).

Autor jest radcą prawnym, specjalistą prawa energetycznego w Chałas i Wspólnicy Kancelaria Prawna, Oddział w Toruniu