W związku ze zbliżającym się terminem zgłaszania przez pracodawcę pracowników do ubezpieczenia chorobowego, upływającym jak co roku 30 listopada, warto przypomnieć, że liczba osób, za które odprowadzane są składki decyduje o zasadach ustalania zasiłków chorobowych w przyszłym roku.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest wyłącznie właściwy do ustalenia prawa i wysokości zasiłków wobec ubezpieczonych:
- którzy prowadzą pozarolniczą działalność lub mają status osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność,
- którzy są duchownymi,
- którzy podlegają ubezpieczeniu chorobowemu w Polsce z tytułu zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego.
W przypadku, gdy pracodawca zgłasza do ubezpieczenia chorobowego nie więcej niż 20 ubezpieczonych, wówczas to Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustala prawo do zasiłków określonych w cytowanej ustawie oraz ich wysokość.
Właściwość płatnika składek (pracodawcy)
Zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt) 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego - w razie choroby i macierzyństwa prawo do zasiłków oraz ich wysokość ustalają płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe (pracodawca w stosunku do pracowników, zleceniodawca, korzystający z pracy wolontariusza itp.), którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych. Liczbę ubezpieczonych ustala się według stanu na dzień 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego.
W stosunku do płatników składek, którzy na ten dzień nie zgłaszali nikogo do ubezpieczenia chorobowego (np. pracodawca, który jeszcze nikogo nie zatrudniał, ponieważ dopiero rozpoczynał działalność) - według stanu na pierwszy miesiąc, w którym dokonali takiego zgłoszenia.
Od liczby osób zgłoszonych do ubezpieczenia na dzień 30 listopada zależy, czy pracodawcę obciąża obowiązek ustalania prawa i wysokości zasiłku chorobowego.
Podstawa wymiaru oraz wysokość zasiłku
Czytaj więcej [ ( http://static1.money.pl/i/h/78/251726.jpg ) ] (http://prawo.money.pl/aktualnosci/okiem-eksperta/artykul/zatrudnienie;pracownika;na;terytorium;dwoch;panstw,20,0,1194004.html) *Zatrudnienie w kilku krajach - co ze składkami? * Pracownik zatrudniony na terytorium danego państwa UE, w zakresie ubezpieczeń społecznych podlega ustawodawstwu tego państwa.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy albo z faktycznego okresu zatrudnienia za pełne kalendarzowe miesiące, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe lub wypadkowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne.
Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi natomiast przeciętny miesięczny przychód, od którego opłacana jest składka na ubezpieczenie chorobowe lub wypadkowe, za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy. Gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu, pod uwagę bierze się pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie.
Co do zasady wysokość zasiłku chorobowego wynosi 80 proc. wynagrodzenia lub przychodu stanowiącego podstawę jego wymiaru. Jeżeli jednak niezdolności do pracy spowodowana jest:
- wypadkiem przy pracy, w drodze do pracy lub z pracy;
- choroba zawodową;
- przypada na okres ciąży;
- poddaniem się przez ubezpieczonego niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów lub zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;
wówczas zasiłek chorobowy przysługuje w wysokości 100 proc. podstawy wymiaru.
Wynagrodzenie za czas choroby a zasiłek chorobowy
Czytaj więcej [ ( http://static1.money.pl/i/h/59/251707.jpg ) ] (http://prawo.money.pl/aktualnosci/okiem-eksperta/artykul/zadaniowy;czas;pracy;kiedy;mozna;stosowac,253,0,1182461.html) *Ten system pracy nie wyklucza nadgodzin * Powinien być stosowany przy pracach, przy których nie można z góry wymierzyć potrzebnego czasu do wykonania typowych zadań.
Zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za pierwsze 33 dni (14 dni - w przypadku osób, które ukończyły 50 rok życia) niezdolności do pracy w ciągu roku kalendarzowego, spowodowanej chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną. Natomiast za czas niezdolności do pracy z powodu choroby trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego (w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego), pracownikowi przysługuje nie wynagrodzenie za pracę, lecz zasiłek chorobowy.
Zgodnie z przedstawionym wyżej wywodem zasiłek chorobowy wypłaca albo pracodawca albo Zakład Ubezpieczeń Społecznych, w zależności od liczby osób zgłoszonych do ubezpieczenia na dzień 30 listopada.
| Czytaj więcej w Money.pl | |
|---|---|
| Odwołanie pracownika z urlopu. Kiedy zasadne? Odwołanie z urlopu jest decyzją pracodawcy i stanowi dla pracownika polecenie służbowe. Niewykonanie go może być uznane za ciężkie naruszenie obowiązków. | |
| Więcej zwolnień grupowych? To mogą firmy Pracownikowi, zwolnionemu z pracy w ramach zwolnienia grupowego, przysługuje odprawa pieniężna. Jej wysokość zależy od stażu pracy. | |
| Tego urlopu pracodawca może odmówić? Rozpoczęcie urlopu na żądanie przed udzieleniem go przez pracodawcę może być uznane za nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy, stanowiącą ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych. |
Elżbieta Celichowska jest radcą prawnym, a Barbara Klimczyk - prawnikiem w Celichowski Spółka Partnerska Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych