Polityka wynagradzania zatrudnionych w firmie pracowników w obecnych czasach coraz częściej traktowana jest przez przedsiębiorców jako tajemnica przedsiębiorstwa. Jest to więc informacja o określonej wartości gospodarczej, którą należy zachować w tajemnicy.
Pracodawca ma zatem prawo oczekiwać od pracowników, że zachowają dla siebie dane, dotyczące wysokości otrzymywanej pensji. Nie powinni oni zatem ujawniać wysokości wynagrodzenia ani wobec osób trzecich, niezwiązanych z firmą, a tym bardziej wobec współpracowników.
Pomimo niejako _ ustawowej _ poufności danych dotyczących wynagrodzenia, pracodawca ma prawo zapewnić sobie jeszcze większe bezpieczeństwo zachowania przez tajemnicy. Możliwość taką daje *wprowadzenie wyraźnego zakazu ujawniania wysokości wynagrodzenia. *Zakaz taki może zostać wprowadzony indywidualnie – poprzez umieszczenie odpowiedniej klauzuli poufności w umowie o pracę czy też aneksie do niej, bądź zbiorowo – ustalając odpowiednie zasady w wewnętrznym akcie – np. regulaminie wynagradzania czy regulaminie zakładowym.
[
Wyższa pensja za pracę w nocy ]( http://msp.money.pl/wiadomosci/kadry/artykul/wyzsza;pensja;za;prace;w;nocy,254,0,232190.html )
Zakaz taki może dotyczyć wynagrodzenia pewnej grupy pracowników, bądź całego personelu. Przykładowo, może on zostać ograniczony do poszczególnych stanowisk kierowniczych, nie obejmując przy tym _ szeregowych _ stanowisk produkcyjnych. Klauzula poufności powinna z całą pewnością dotyczyć osób, które z racji zakresu pełnionych obowiązków niejako na co dzień pracują z danymi dotyczącymi zakresu wynagrodzenia, takimi jak wewnętrzna księgowa firmy czy sekretarka, zajmująca się sprawami personalnymi.
Pracodawca, który skutecznie zobowiąże personel do zachowania w tajemnicy informacji o osiąganym wynagrodzeniu, w przypadku złamania zakazu uprawniony będzie do zastosowania środków odpowiedzialności dyscyplinarnej pracowników. Będzie on zatem mógł ukarać danego pracownika karą upomnienia lub nagany. Naruszenie przez pracownika obowiązku zachowania tajemnicy może również z całą pewnością stanowić przyczynę rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem. Rozbieżności zdań istnieją natomiast w kwestii, czy w przypadku takiego naruszenia możliwe jest rozwiązanie stosunku pracy bez zachowania okresu wypowiedzenia, popularnie nazwane _ dyscyplinarką _.
Dyskusyjne jest bowiem, czy naruszenie takiego zakazu można zakwalifikować jako _ ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych _, stanowiące podstawę do zwolnienia dyscyplinarnego.
[
Z czego składa się wynagrodzenie urlopowe? ]( http://prawo.money.pl/aktualnosci/wiadomosci/artykul/z;czego;sklada;sie;wynagrodzenie;urlopowe,94,0,532574.html )
Ważne jest jednak, że sam pracodawca zobowiązany jest zapewnić poufność danych dotyczących wynagrodzenia. W innym przypadku nie może on bowiem skutecznie egzekwować od pracowników wywiązania się z tego obowiązku.
Pamiętać jednak należy, że nie tylko pracownik, ale i pracodawca zobowiązany jest do zachowania w tajemnicy wysokości wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia. Ujawnienie takich informacji może bowiem w pewnych sytuacjach zostać uznane za naruszenie podlegających ochronie prawnej dóbr osobistych pracownika. Stanowisko takie przedstawił m.in. Sąd Najwyższy w uchwale z 16 lipca 1993 r. (I PZP 28/93) wskazując, iż ujawnienie przez pracodawcę bez zgody pracownika wysokości jego wynagrodzenia za pracę może stanowić naruszenie dobra osobistego pracownika w określonych sytuacjach. Sąd wskazał w szczególności na sytuacje, w których ujawnienie danych dotyczących wynagrodzenia wkraczałoby w sferę prywatności pracownika, ujawniając przykładowo fakt potrącenia z wynagrodzenia należności alimentacyjnych. Pracodawca nie ma również prawa do ujawnienia takich danych, jeżeli pracownik w sposób wyraźny, z uzasadnionych przyczyn sprzeciwił się ujawnianiu wysokości jego wynagrodzenia za pracę wobec osób trzecich. Nie dotyczy to
jednak sytuacji, w których do pracodawcy z wnioskiem o udzielenie takiej informacji wystąpią uprawnione do tego organy – takie jak ZUS czy komornik. Sprzeciw pracownika nie będzie miał tu znaczenia, a pracodawca zobowiązany jest do przekazania informacji o wysokości zarobków danemu organowi.
W przypadku uznania przez sąd, iż pracodawca naruszył dobro osobiste pracownika, może on domagać się od pracodawcy zadośćuczynienia, a w przypadku udowodnienia poniesienia szkody majątkowej spowodowanej działaniem pracodawcy – również odszkodowania.
Autorka jest aplikantką radcowską w Kancelarii BSO Prawo & Podatki we Wrocławiu