7/1/B/2007

POSTANOWIENIE

z dnia 17 stycznia 2007 r.

Sygn. akt Tw 23/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marian Grzybowski,

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Miasta Piechowice o stwierdzenie zgodności:

1) art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124, ze zm.);

2) art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124, ze zm.);

3) § 8 ust. 1a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61, poz. 708, ze zm.);

4) § 8 ust. 1b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61, poz. 708, ze zm.)

z art. 92 ust. 1 oraz art. 2 i art. 32 ust. 1 i art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.

UZASADNIENIE

We wniosku z 13 października 2006 r. Rada Miasta Piechowice domagała się zbadania zgodności art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124, ze zm.; dalej: ustawa o pracownikach samorządowych) oraz § 8 ust. 1a i § 8 ust. 1b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61, poz. 708, ze zm.; dalej: rozporządzenie Rady Ministrów) z art. 92 ust. 1 oraz art. 2 i art. 32 ust. 1 i art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji. Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 31 października 2006 r. wezwano wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku przez wskazanie odpowiedniego przepisu prawa wskazującego, że kwestionowany akt normatywny dotyczy spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy; wskazanie podstawy prawnej podpisania wniosku przez Przewodniczącego Rady Miasta Piechowice; uzasadnienie, w jaki sposób art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy o pracownikach samorządowych naruszają art. 2, art. 32 ust. 1, art. 92 ust. 1 oraz art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji; uzasadnienie, w jaki sposób § 8 ust. 1a i § 8 ust. 1b rozporządzenia Rady Ministrów naruszają art. 2, art. 32 ust. 1, art. 92 ust.1 oraz art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji.

W piśmie z 14 listopada 2006 r. wnioskodawca odniósł się do stwierdzonych przez Trybunał braków formalnych.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 36 ust. 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) wnioskodawca został wezwany zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego, wydanym 31 października 2006 r., pod rygorem odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi, do usunięcia braków formalnych wniosku.

Trybunał Konstytucyjny stwierdza, iż wnioskodawca nie wykonał poprawnie zarządzenia sędziego.

Po pierwsze pismo nadesłane celem wykonania zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego sporządzone zostało przez niewłaściwie umocowanego pełnomocnika. Pełnomocnictwo wystawione przez Burmistrza Miasta Piechowice zawiera umocowanie do reprezentowania Gminy Piechowice (podmiotu uprawnionego na mocy art. 191 ust. 1 pkt 3 Konstytucji) wyłącznie przed sądami powszechnymi i tylko w sprawach cywilnych. Trybunał Konstytucyjny nie jest sądem, w szczególności sądem powszechnym, a przedmiotowa sprawa nie ma charakteru sprawy cywilnej. Analiza treści pełnomocnictwa (bez daty jego udzielenia) w żaden sposób nie potwierdza, że jego zakresem objęto reprezentowanie Rady Miasta Piechowice (czy Burmistrza Miasta Piechowice) w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Tym samym tak sformułowane pełnomocnictwo szczególne nie może być podstawą do występowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Po drugie, w odpowiedzi na zarządzenie sędziego, wnioskodawca nie odniósł się do wszystkich istotnych, a wskazanych w zarządzeniu, braków formalnych. W piśmie datowanym na 14 listopada 2006 r. wnioskodawca nie wskazał żądanego w pkt 1 zarządzenia o uzupełnieniu braków, powołania przepisu (przepisów), które uprawdopodobniłyby, że kwestionowany akt dotyczy spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie uzasadnił również sposobu, w jaki art. 20 ust. 2 oraz art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124, ze zm.) naruszają art. 165 ust. 1 i 2 Konstytucji, a także nie uzasadnił, w jaki sposób § 8 ust. 1a oraz § 8 ust. 1b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61, poz. 708, ze zm.) naruszają art. 92 ust.1 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny zwraca uwagę, że uchwała Rady Miasta Piechowice z 4 sierpnia 2006 r. w § 2 wyraźnie wskazuje, iż jej wykonanie powierzono Burmistrzowi Miasta Piechowice. Wniosek skierowany do Trybunału Konstytucyjnego podpisany został przez Przewodniczącego Rady Miasta Piechowice, a więc podmiot nielegitymowany do wykonania wskazanej uchwały. W tym sensie wniosek należy uznać za pochodzący od podmiotu nieposiadającego legitymacji procesowej przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Zgodnie z art. 36 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym powyższe okoliczności stanowią przesłanki odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu w całości.

Trybunał Konstytucyjny zaznacza jednocześnie, iż nienadanie biegu wnioskowi z przyczyn formalno-prawnych (procesowych) nie wyklucza drogi do wystąpienia z poprawnym wnioskiem ponownie.

Mając powyższe na uwadze, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

3