71

POSTANOWIENIE

z dnia 29 kwietnia 2003 r.

Sygn. akt Tw 56/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ewa Łętowska - przewodnicząca

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca

Bohdan Zdziennicki,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 16 grudnia 2002 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Sejmiku Województwa Małopolskiego,

p o s t a n a w i a:

1) umorzyć postępowanie;

2) pozostawić zażalenie bez rozpoznania.

UZASADNIENIE:

27 sierpnia 2002 r. do Trybunału Konstytucyjnego został złożony wniosek z 14 sierpnia 2002 r., sporządzony na podstawie uchwały z 5 sierpnia 2002 r. (Nr XLVI/524/02) Sejmiku Województwa Małopolskiego, o stwierdzenie niezgodności: art. 75 ust. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 ze zm.) w brzmieniu nadanym mu przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 83, poz. 749) z art. 2 i 16 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 3 i 4 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. ratyfikowanej przez Rzeczypospolitą Polską i ogłoszonej dnia 25 listopada 1994 r. (Dz. U. Nr 124, poz. 607); art. 75 ust. 4, 5 i 6 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym z art. 16 i 171 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 3, 4 i 8 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego; art. 75 ust. 13 i 14 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym z art. 16 i 171 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 3, 4 i 8 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego oraz z art. 78 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 ze zm.); a także art. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 83, poz. 749) z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

12 września 2002 r. wpłynęła do Trybunału Konstytucyjnego uchwała z 26 sierpnia 2002 r. (Nr XLVII/538/02) Sejmiku Województwa Małopolskiego. Na jej mocy uchylona została uchwała z 5 sierpnia 2002 r. (Nr XLVI/524/02) Sejmiku Województwa Małopolskiego. W związku z tym Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 18 października 2002 r. (sygn. akt Tw 53/02) odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi Sejmiku Województwa Małopolskiego z 14 sierpnia 2002 r.

Wraz z uchwałą z 26 sierpnia 2002 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Sejmiku Województwa Małopolskiego o stwierdzenie niezgodności: art. 75 ust. 3-6 oraz ust. 11, 13 i 14 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym z art. 2, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 2, art. 20, art. 31 ust. 3, art. 166 ust. 1 oraz art. 171 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z Preambułą Konstytucji (w zakresie w jakim odnosi się ona do zasady pomocniczości państwa i dialogu społecznego) oraz z art. 3, 4 i 8 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego; oraz art. 3 ustawy z 7 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto Sejmik Województwa wniósł o wydanie zarządzenia zobowiązującego Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej do przedstawienia w postępowaniu dokumentów i materiałów merytorycznych i studialnych w oparciu, o które procedował Sejm podejmując decyzję o zmianie art. 75 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, a w szczególności opinii prawnych, analiz i symulacji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 16 października 2002 r. wezwano pełnomocnika wnioskodawcy do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych, poprzez doręczenie 4 kopii uchwały z 26 października 2002 r. Sejmiku Województwa Małopolskiego w sprawie wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem (Nr XVLII/538/02) oraz 3 kopii wniosku.

21 października 2002 r. zostało dostarczone Trybunałowi Konstytucyjnemu pismo, w którym wnioskodawca odniósł się do stwierdzonych przez Trybunał braków formalnych wniosku.

Postanowieniem z 16 grudnia 2002 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi, uzasadniając swą odmowę, w zakresie art. 75 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, brakiem legitymacji formalnej do złożenia wniosku o zbadanie zgodności tego przepisu z Konstytucją w trybie abstrakcyjnej kontroli norm. W zakresie art. 3 ustawy z 7 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym Trybunał Konstytucyjny stwierdził oczywistą bezzasadność podniesionego w skardze zarzutu.

2 stycznia 2003 r. do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęło zażalenie na postanowienie z 16 grudnia 2002 r. z wnioskiem o skierowanie sprawy do rozpoznania na rozprawę.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Rozpoznając zażalenie Trybunał Konstytucyjny koncentruje się z zasady na badaniu podniesionych w nim zarzutów, jednakże zobowiązany jest także badać, czy spełnione są wszystkie przesłanki konieczne do rozpatrzenia wniosku lub czy nie wystąpiły przesłanki negatywne wyłączające dalsze postępowanie w tym zakresie.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 sierpnia o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070), Trybunał umarza na posiedzeniu niejawnym postępowanie, jeżeli akt normatywny w zakwestionowanym zakresie utracił moc obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał. Dalsze rozpoznanie sprawy jest możliwe tylko w sytuacji, w której wydanie orzeczenia jest konieczne dla ochrony konstytucyjnych wolności i praw (art. 39 ust. 3).

Przedmiotem wniosku Sejmiku Województwa Małopolskiego w niniejszej sprawie jest art. 75 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 ze zm.) oraz art. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 83, poz. 749). Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 23 stycznia 2003 r. uchwalił ustawę o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. z 17 marca 2003 r. Nr 45, poz. 391), która na podstawie art. 222 w całości uchyliła ustawę z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153 ze zm.). Ustawa ta weszła w życie 31 marca 2003 r. W tych warunkach wobec utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego aktu normatywnego przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny, zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym postępowanie przed Trybunałem podlega umorzeniu.

Trybunał Konstytucyjny stwierdza ponadto, iż w sprawie stanowiącej przedmiot rozpoznania nie zachodzą przesłanki określone w art. 39 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, ponieważ nie dotyczy ona ochrony konstytucyjnych praw lub wolności jednostek. Wnioskodawca kwestionuje bowiem ograniczenie swoich kompetencji jako publicznej osoby prawnej.

Wprawdzie ustawa o Trybunale Konstytucyjnym przewiduje konieczność pozostawienia zażalenia bez rozpoznania tylko w przypadku wniesienia zażalenia po upływie terminu (art. 36 ust. 6), jednakże w sytuacji wystąpienia już na etapie postępowania wstępnego negatywnej przesłanki procesowej jaką jest utrata mocy obowiązującej przez zakwestionowany przepis, czego konsekwencją jest konieczność umorzenia postępowania (art. 39 ust. 1 pkt 3), rozpoznanie wniesionego zażalenia na postanowienie o odmowie nadania biegu wnioskowi staje się bezprzedmiotowe. Tak więc także w tym przypadku konieczne jest pozostawienie zażalenia bez rozpoznania.

Z tych też względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.

3