Postanowienie z dnia 11 kwietnia 2003 r.
I PK 558/02

Ocena zastosowania przepisów zawierających klauzule generalne
(zwroty niedookreślone) zależy od całokształtu występujących w sprawie oko-
liczności i dlatego nie może służyć do ogólnego ujęcia zagadnienia prawnego
w rozumieniu art. 393 § 1 k.p.c.

Sędzia SN Józef Iwulski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 kwietnia
2003 r. sprawy z powództwa Jana B. przeciwko ,,H.M." Spółce z o.o. w W. o 226.590
złotych, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w War-
szawie z dnia 13 września 2002 r. [...]

o d m ó w i ł przyjęcia kasacji do rozpoznania i zasądził od strony pozwanej
na rzecz powoda koszty postępowania kasacyjnego w kwocie 6.000 zł (sześć tysię-
cy), odstępując od obciążenia strony pozwanej tymi kosztami w pozostałym zakresie.

U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 13 września 2002 r. [...] Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił
apelację pozwanej ,,H.M." Spółki z o.o. w W. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2001 r. [...], zasą-
dzającego na rzecz powoda Jana B. kwotę 226.590,00 zł z odsetkami tytułem jedno-
razowej gratyfikacji związanej z wypowiedzeniem przez pracodawcę terminowej
umowy o pracę.
Wyrok ten kasacją zaskarżyła strona pozwana. Jako okoliczności uzasadnia-
jące rozpoznanie kasacji pozwana wskazała: 1) naruszenie prawa przez oddalenie
apelacji, w sytuacji gdy nie była ona bezzasadna i uznanie, że ,,przyznana w umowie
o pracę gratyfikacja na rzecz powoda w wysokości 70.000 dolarów amerykańskich
bez ekwiwalentu świadczenia pracy, nie narusza treści art. 13 Kodeksu pracy i zasad
współżycia społecznego, a tym samym nie można uznać, że w świetle art. 58 § 2 Ko-
deksu cywilnego w zw. z art. 300 Kodeksu pracy jest nieważna" oraz 2) istnienie
istotnego zagadnienia prawnego dotyczącego wykładni art. 13 i 18 k.p. oraz art. 58 §
2 k.c. w związku z art. 300 k.p., sprowadzającego się do pytania, czy zasada godzi-
wego wynagrodzenia oraz zasady współżycia społecznego odnoszą się także do wy-
nagrodzeń ustalanych na rzecz kadry menedżerskiej na wypadek rozwiązania sto-
sunku pracy i w czasie kiedy nie jest już świadczona praca w spółkach prywatnych ?
Powód w odpowiedzi na kasację wniósł o odmowę przyjęcia jej do rozpozna-
nia (względnie oddalenie) oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w kwo-
cie 12.000 zł.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 393 k.p.c., jeżeli zaskarżone orzeczenie w sposób oczywisty nie
narusza prawa ani nie zachodzi nieważność postępowania (§ 2), Sąd Najwyższy
może odmówić przyjęcia kasacji do rozpoznania, gdy w sprawie nie występuje
istotne zagadnienie prawne, nie istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych bu-
dzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie są-
dów, a ponadto gdy kasacja jest oczywiście bezzasadna (§ 1).
Okolicznością uzasadniającą rozpoznanie kasacji jest sytuacja, w której za-
skarżone orzeczenie w sposób oczywisty narusza prawo. Występuje ona wówczas,
gdy widoczna jest bez pogłębionej analizy sprzeczność wykładni lub stosowania
prawa z jego brzmieniem albo powszechnie pojętymi regułami interpretacji (postano-
wienie z dnia 26 lutego 2001 r., I PKN 15/01, OSNAPiUS 2002 nr 20, poz. 494). W
tym znaczeniu powołana przez stronę pozwaną okoliczność nie występuje, a nawet
nie jest tak określona, skoro twierdzi się, że doszło do naruszenia prawa, a nie do
jego oczywistego naruszenia.
Zagadnienie prawne wskazane przez stronę pozwaną dotyczy przepisów za-
wierających klauzule generalne odwołujące się do zasad współżycia społecznego
(zasad prawa pracy) lub zwrotów niedookreślonych (godziwe wynagrodzenie). Roz-
strzygnięcie kwestii dotyczącej zastosowania w sprawie takich przepisów zależy od
całokształtu występujących w niej konkretnych okoliczności, indywidualnie ocenia-
nych i dlatego nie może służyć do uogólniającego ujęcia zagadnienia prawnego (por.
uchwała SN z dnia 17 stycznia 1974 r., III PZP 34/73, LEX nr 7384). Na tak sformuło-
wane zagadnienie prawne (jak słusznie podnosi powód w odpowiedzi na kasację)
należy odpowiedzieć, że wskazane przepisy w ogólności ,,odnoszą się" do rozpozna-
nej sprawy w tym znaczeniu, że podlegało to rozważeniu (co też Sądy obu instancji
uczyniły). Kwestia odmowy udzielenia ochrony prawnej roszczeniu powoda, a więc
zastosowania tych przepisów w konkretnym stanie faktycznym sprawy, zależała od
zindywidualizowanej oceny, a to oznacza, że tak sformułowane zagadnienie prawne
w sprawie nie występuje.
Sąd Najwyższy ocenił, że w sprawie nie zachodzą okoliczności wymienione w
art. 393 § 1 k.p.c., zwłaszcza wskazane przez skarżącego. Po rozważeniu przesła-
nek określonych w art. 393 § 2 k.p.c., Sąd Najwyższy uznał za uzasadnioną odmowę
przyjęcia kasacji do rozpoznania, o czym orzekł na podstawie tych przepisów w
związku z art. 3937 § 1 k.p.c. O zasądzeniu kosztów postępowania kasacyjnego
orzeczono na mocy art. 98 § 1 k.p.c., a w części odstępującej od obciążania nimi
strony pozwanej, na podstawie art. 102 k.p.c.
========================================