Money.pl

Prawo

Akty prawne

Ujednolicone akty prawne

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie klasyfikacji statków powietrznych
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie klasyfikacji statków powietrznych
Sygnatura:Dziennik Ustaw 2003 nr 139 poz. 1333
Tytuł:Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie klasyfikacji statków powietrznych
Data ogłoszenia:2003-08-08
Data wejscia w życie:2003-08-23
Data ujednolicenia:2007-06-05

1333

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY1)

z dnia 15 lipca 2003 r.

w sprawie klasyfikacji statków powietrznych

Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje:

§ 1. Ustala się klasyfikację statków powietrznych ze względu na:

1) charakterystykę i przeznaczenie statków powietrznych;

2) przeznaczenie operacyjne statków powietrznych;

3) sposób unoszenia się w przestrzeni powietrznej.

§ 2. Ze względu na charakterystykę i przeznaczenie statki powietrzne dzielą się na:

1) statki powietrzne objęte obowiązkiem uzyskania certyfikatu typu oraz świadectwa zdatności do lotu zgodnie z rozporządzeniem (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz. Urz. WE L 240 z 07.09.2002; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 30, z późn. zm.4) );

2) statki powietrzne kategorii specjalnej, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia na lot, w tym:

a) bezpilotowe statki powietrzne -- statki powietrzne bez pilota, nieprzeznaczone do celów sportowych lub rekreacyjnych, zdolne do lotu autonomicznego programowanego lub zdalnie sterowanego,

b) modele latające o masie większej niż 25 kg;

3) ultralekkie statki powietrzne i urządzenia objęte obowiązkiem uzyskania innego niż świadectwo zdatności do lotu dokumentu dopuszczającego do wykonywania lotu, skoku lub użycia, ustanowionym przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. -- Prawo lotnicze:

a) urządzenia latające -- przeznaczone w szczególności do celów sportowych, rekreacyjnych, pokazowych lub edukacyjnych,

b) spadochrony;

4) pozostałe statki powietrzne -- nieobjęte obowiązkiem uzyskania dokumentu zdatności do lotu:

a) modele latające -- niezdolne do uniesienia człowieka, przeznaczone do celów sportowych, rekreacyjnych, pokazowych, kolekcjonerskich lub edukacyjnych:

-- o masie startowej nie większej niż 25 kg -- dla modeli latających cięższych od powietrza,

-- o masie wszystkich składników, bez gazu nośnego, nie większej niż 25 kg -- dla modeli latających lżejszych od powietrza,

b) latawce -- statki powietrzne bez napędu, cięższe od powietrza, unoszące się w opływającym je powietrzu na uwięzi połączonej ze stałym lub ruchomym punktem podłoża, niezdolne do uniesienia człowieka i przeznaczone do celów sportowych, rekreacyjnych, pokazowych lub edukacyjnych.

§ 3. Ze względu na przeznaczenie operacyjne statki powietrzne dzielą się na:

1) statki powietrzne lądowe - przeznaczone do operowania z lotnisk i lądowisk lądowych oraz lądowisk na pokładach statków morskich i budowli morskich;

2) statki powietrzne wodne - przeznaczone do operowania wyłącznie z powierzchni wody:

a) pływakowe - w których pływalność nadają pływaki umocowane do statku powietrznego,

b) łodzie latające - w których pływalność nadaje kadłub o odpowiednim kształcie;

3) amfibie - przeznaczone do operowania z lotnisk i lądowisk lądowych, lądowisk na pokładach statków morskich i budowli morskich oraz do operowania z powierzchni wody:

a) pływakowe - w których pływalność nadają pływaki umocowane do statku powietrznego,

b) łodzie latające - w których pływalność nadaje kadłub o odpowiednim kształcie.

§ 4. Ze względu na sposób unoszenia się w przestrzeni powietrznej statki powietrzne dzielą się na:

1) aerostaty - których sita nośna powstaje wskutek wyporności w otaczającym powietrzu;

2) aerodyny - których siła nośna powstaje w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na przeznaczonych do tego powierzchniach tych statków.

§ 5. Aerostaty, o których mowa w § 4 pkt 1, dzielą się na:

1) balony - statki powietrzne bez napędu, lżejsze od powietrza, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na czynnik zapewniający wyporność:

- balony gazowe - w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza,

- balony na ogrzane powietrze - w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest ogrzane powietrze,

-- balony, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza i ogrzane powietrze,

b) ze względu na sposób operowania:

- wolne - zdolne do lotu swobodnego w otaczającym powietrzu,

- na uwięzi - umocowane do stałego lub ruchomego punktu podłoża;

2) balony wolne z napędem -- balony wolne z zamontowanym zespołem napędowym, umożliwiającym lot poziomy, wznoszący lub zniżanie w masie powietrza, z liczbą miejsc dla pilota i pasażerów nie większą niż 5, które dzieli się, ze względu na czynnik zapewniający wyporność, w sposób następujący:

-- balony wolne z napędem -- gazowe, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza,

-- balony wolne z napędem -- na ogrzane powietrze, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest ogrzane powietrze,

-- balony wolne z napędem -- mieszane, w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza i ogrzane powietrze;

3) sterówce - statki powietrzne z napędem, lżejsze od powietrza, zdolne w ograniczonych warunkach otoczenia do lotu całkowicie sterowanego, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na czynnik zapewniający wyporność:

- sterówce gazowe - w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza,

- sterówce na ogrzane powietrze - w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest ogrzane powietrze,

-- sterowce -- w których czynnikiem zapewniającym wyporność jest gaz lżejszy od powietrza i ogrzane powietrze,

b) (uchylony).

§ 6. Aerodyny, o których mowa w § 4 pkt 2, dzielą się na:

1) stałopłaty - statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego przeznaczonych do tego celu powierzchniach (powierzchniach nośnych), które pozostają stałe w danych warunkach lotu;

2) przemiennopłaty - statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływań aerodynamicznych na jego powierzchniach nośnych, które mogą być przestawiane zależnie od warunków lotu;

3) wiropłaty - statki powietrzne cięższe od powietrza, wytwarzające siłę nośną głównie w wyniku oddziaływania powietrza z jednym lub większą liczbą wirników o osiach zasadniczo pionowych, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na charakterystyki ogólne:

- wiropłaty o stałym położeniu osi wirników,

- wiropłaty o zmiennym położeniu osi wirników,

- wiropłaty kategorii specjalnej,

b) ze względu na swą konstrukcję:

- śmigłowce,

- wiatrakowce,

- wiroszybowce;

4) samoloty - stałopłaty z napędem, niebędące szybowcami z napędem pomocniczym ani motoszybowcami, które dzieli się w sposób następujący :

a) ze względu na charakterystyki ogólne:

- samoloty ultralekkie (mikroloty) - samoloty o masie startowej nie większej niż 495 kg,

- samoloty bardzo lekkie kategorii normalnej - samoloty o masie startowej nie większej niż 750 kg,

- samoloty lekkie kategorii normalnej - samoloty o masie startowej nie większej niż 5 700 kg,

-- samoloty lekkie kategorii użytkowej w rozumieniu wymagań CS -- 23 ,,Samoloty kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego", wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/14/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie specyfikacji certyfikacyjnych, obejmujących przepisy zdatności do lotu i akceptowalne sposoby spełnienia dla samolotów kategorii normalnej, użytkowej, akrobacyjnej i transportu lokalnego wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w tiret czwartym,

- samoloty transportowe - samoloty o masie startowej większej niż 5 700 kg i nie większej niż 8 618 kg,

- samoloty transportowe duże - samoloty o masie startowej większej niż 8 618 kg,

- samoloty kategorii specjalnej, b) ze względu na przeznaczenie:

- szkolne,

- sportowe,

- pasażerskie,

- towarowe,

- rolnicze,

- gaśnicze,

- medyczne,

- ratownicze;

5) szybowce - stałopłaty bez napędu, przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwu miejscowe,

c) szybowce kategorii specjalnej;

6) szybowce z napędem pomocniczym - stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do utrzymania ich w ustalonym locie poziomym, lecz niewystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) szybowce z napędem pomocniczym kategorii specjalnej;

7) motoszybowce - stałopłaty przeznaczone głównie do celów sportowych, rekreacyjnych i edukacyjnych, wyposażone w napęd pomocniczy wystarczający do zapewnienia im samodzielnego startu i wznoszenia, które dzieli się w sposób następujący:

a) jednomiejscowe,

b) dwumiejscowe,

c) motoszybowce kategorii specjalnej;

8) śmigłowce - wiropłaty z napędzanym wirnikiem, które dzieli się w sposób następujący:

a) ze względu na charakterystyki ogólne:

-- śmigłowce małe kategorii A,

-- śmigłowce małe kategorii B,

-- śmigłowce duże kategorii A,

-- śmigłowce duże kategorii B

w rozumieniu przepisów ,,CS-Definicje" wprowadzonych do stosowania decyzją nr 2003/11/RM Dyrektora Wykonawczego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie definicji i skrótów stosowanych w specyfikacjach certyfikacyjnych dla wyrobów, części i wyposażenia wydaną na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w pkt 4 lit. a tiret czwarte,

-- śmigłowce bardzo lekkie -- o masie startowej nie większej niż 600 kg,

-- śmigłowce kategorii specjalnej,

b) ze względu na charakterystyki osiągowe:

- śmigłowce I klasy osiągowej - śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do lądowania na opuszczonym miejscu startu lub do bezpiecznego kontynuowania lotu,

- śmigłowce II klasy osiągowej - śmigłowce, które w przypadku awarii silnika są zdolne do bezpiecznego kontynuowania lotu, z wyjątkiem przypadku, gdy awaria silnika wystąpi przed określonym punktem po starcie lub po określonym punkcie przed lądowaniem, jeżeli awaria ta stworzy konieczność awaryjnego lądowania,

- śmigłowce III klasy osiągowej - śmigłowce, których awaria silnika w każdym punkcie trajektorii lotu stwarza konieczność lądowania awaryjnego,

c) ze względu na przeznaczenie:

- szkolne,

- sportowe,

- pasażerskie,

- towarowe,

- rolnicze,

- gaśnicze,

- medyczne,

- ratownicze;

9) wiatrakowce - wiropłaty z napędem niebędące śmigłowcami;

10) wiroszybowce (żyroszybowce) - wiropłaty bez napędu;

11) skrzydłowce (ornitoptery) - statki powietrzne o napędzanych powierzchniach nośnych niebędących wirnikami;

12) mięśnioloty - statki powietrzne z napędem, napędzane siłą mięśni pilota lub załogi;

13) spadochrony -- urządzenia cięższe od powietrza, które wskutek oddziaływania powietrza na ich powierzchnie wytwarzają siłę aerodynamiczną częściowo równoważącą ciężar całkowity (własny i podwieszony) i zmniejszają ich prędkość opadania, które dzieli się w sposób następujący:

a) spadochrony osobowe -- spadochrony przeznaczone do wykonywania skoków:

-- główne -- przewidziane jako zasadniczy środek spowalniania opadania osób,

-- zapasowe -- przeznaczone do spowalniania opadania osób w razie niezadziałania lub nieprawidłowego zadziałania spadochronu głównego,

-- ratownicze -- przeznaczone do ratowania załogi i innych osób znajdujących się na pokładzie statku powietrznego,

b) spadochrony innego przeznaczenia -- spadochrony nieprzeznaczone do wykonywania skoków:

-- spadochronowe systemy ratownicze -- przeznaczone do ratowania statków powietrznych i innych urządzeń lub ich części z załogą lub bez,

-- towarowe -- przeznaczone do spowalniania opadania rzeczy,

-- inne, niesklasyfikowane, w tym także spadochrony wynoszone w powietrze za pomocą holowania;

14) paralotnie -- urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych pozbawionych elementów zapewniających im sztywność;

15) paralotnie z napędem -- paralotnie wyposażone w zespół napędowy, przeznaczone do startu pieszego;

16) motoparalotnie -- paralotnie wyposażone w zespół napędowy i podwozie;

16a) paraplany -- motoparalotnie o masie pustego statku powietrznego powyżej 70 kg, wyposażone w skrzydło, nieprzeznaczone do startu pieszego;

17) lotnie -- urządzenia latające bez napędu, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;

18) lotnie z napędem -- urządzenia latające z zespołem napędowym, o powierzchniach nośnych zamocowanych do elementów zapewniających im sztywność, przeznaczone do startu pieszego;

19) motolotnie -- urządzenia latające mające ruchome powierzchnie nośne, w których podstawowym sposobem sterowania jest przemieszczanie środka masy względem płata, wyposażone w podwozie i co najmniej jeden zespół napędowy;

§ 7. 1. Wykaz klas i kategorii statków powietrznych określonych w § 2-6 stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Statki powietrzne określone w § 5 i 6 pkt 1 i 3-10 należą do klasyfikacji podstawowej statków powietrznych.

3. Schemat klasyfikacji podstawowej statków powietrznych stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Infrastruktury: M. Pol

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 15 lipca 2003 r. (poz. 1333)

Załącznik 1

Załącznik 2


1)  Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165).