Komplementariusz w spółce nie musi odpowiadać całym majątkiem

Spółka komandytowa jest formą działalności gospodarczej, która w ostatnim czasie zaczyna być na nowo odkrywana przez przedsiębiorców, a to dzięki jej zaletom bardzo przydatnym w prowadzeniu niektórych rodzajów działalności gospodarczej.

Spółka komandytowa jest spółką osobową, w której występują dwa rodzaje wspólników: komplementariusz, uprawniony do reprezentacji spółki i podejmujący najistotniejsze decyzje, ale odpowiadający całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, oraz komandytariusz, opowiadający za zobowiązania spółki tylko do wysokości określonej w umowie spółki sumy komandytowej. Suma komandytowa może być określona na dowolnym poziomie, nie ma tu żadnych limitów, więc zakres odpowiedzialności komandytariusza może być bardzo ograniczony.

Z punktu widzenia komandytariusza istnieje więc możliwość ograniczenia odpowiedzialności za zobowiązania spółki w sposób bardzo zbliżony do odpowiedzialności wspólnika spółki z o.o., przy tym, że płaci on jedynie jeden raz 19 proc. podatku dochodowego od dochodu spółki osiągniętego w danym miesiącu, z rozliczeniem rocznym. Nie ma, jak to jest w spółce z o.o. obowiązku zapłacenia kolejnego podatku dochodowego od osiągniętego zysku wypłaconego w postaci dywidendy.

Pewnym problemem jest to, że komplementariusz odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, ale i w tym miejscu istnieje rozwiązanie polegające na tym, że tworzy się spółkę z o.o., która wykonuje funkcje komplementariusza. W spółce tej udziałowcami i członkami zarządu są komandytariusze, więc mają oni pełną kontrolę nad działalnością zarówno spółki z o.o. jak i spółki komandytowej. Odpowiedzialność zarządu takiego komplementariusza kształtuje się tak, jak odpowiedzialność zarządu w każdej innej spółce z o.o., więc odpowiada on za zobowiązania spółki (w tym przypadku całej spółki komandytowej), jeżeli nie zgłosi upadłości obu spółek w terminie.

Jak wyżej wspomniano, odpowiedzialność komplementariusza za wszystkie zobowiązania spółki wiąże się z tym, że wyłącznie komplementariusz jest uprawniony do reprezentowania spółki. Nie oznacza to jednak, że komandytariusz nie może prowadzić spraw spółki, zajmować się jej sprawami i pracować na jej rzecz. Umowa spółki może nawet nakładać takie zobowiązania na komandytariusza. Nie wolno mu tylko reprezentować spółki (poza tym, że może od komplementariusza otrzymać pełnomocnictwo i że w takim razie musi wyraźnie zaznaczyć, że występuje jako pełnomocnik), gdyż jeżeli będzie spółkę reprezentować, to jego odpowiedzialność przekształca się w taką odpowiedzialność, jak komplementariusza.

Do spółki komandytowej można wnieść wkład w postaci zarówno wkładów niepieniężnych, jak i pieniężnych. Można - obok wkładów majątkowych, takich, jak te, które można wnieść do spółki z o.o. - wnieść także wkład w postaci pracy lub usług. Istnieje możliwość ustalenia terminu, do jakiego wkłady zostaną wniesione, co oznacza, że z góry można przewidzieć, że np. wkłady wniesie się, kiedy będą one ze względu na planowane funkcjonowanie i rozwój spółki potrzebne.

Podział zysku w spółce odbywa się według wartości wkładów, chyba że umowa spółki będzie stanowić coś innego. Istnieje tu więc duża dowolność, bowiem można wyższym udziałem w zysku wynagrodzić to, że któryś ze wspólników więcej pracuje czy w bardziej wydajny sposób zajmuje się sprawami spółki.

Spółki komandytowe zakłada się zwłaszcza wtedy, gdy trzeba wnieść do nich majątek, którym trzeba zarządzać, a który ma przynosić dochody. Jest to bardzo korzystna forma, albowiem pozwala na ograniczenie odpowiedzialności przy jednoczesnym korzystnym, bo jednorazowym, opodatkowaniu. Nie oznacza to jednak, że działalność inna nie może w tej formie być prowadzona.

Wiele osób przekształca swoje spółki z o.o. w spółki komandytowe, właśnie z powyższych względów. Warto jednak pamiętać o tym, że polskie prawo przewiduje więcej form działalności gospodarczej, więcej rodzajów spółek. Każda z nich może być zastosowana do różnych celów. Przed wyborem formy spółki warto określić, jaki jest nasz główny cel, czemu ma służyć taka a nie inna forma działalności. Należy dokładnie przestudiować wszelkie zasady odnoszące się do funkcjonowania danej spółki, np. co do dziedziczenia wkładu w niej. To pozwoli na dobór formy, jaka będzie optymalna dla planowanej działalności.

Autor jest adwokatem w Celichowscy Służewska-Woźnicka Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych