Pytanie: W związku z tym, że zameldowana w moim mieszkaniu osoba wyszła z domu i nie wróciła (wiem, iż została aresztowana) przez cztery miesiące, na podstawie art. 15 ust. 2 Ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych wystąpiłem z wnioskiem o wymeldowanie. Po kolejnych pięciu miesiącach otrzymałem z Urzędu Miasta decyzję odmowną. Uzasadnieniem był fakt, iż osoba ta nie opuściła trwale mieszkania dobrowolnie (mimo iż aresztowanie nastąpiło poza mieszkaniem), brak tej woli dodatkowo przejawiając pozostawieniem w mieszkaniu pewnych swoich rzeczy. Przytoczono wyrok NSA z 28 czerwca 1990 r., sygn akt SA/Wr 78/90, publ. w OSPiKA nr 11-12 z 1991 r. poz. 263. W chwili obecnej rozważam złożenie odwołania od tej decyzji. Czy rzeczywiście "dobrowolność trwałego opuszczenia" jest warunkiem koniecznym dla pozytywnej decyzji organy administracji o wymeldowania w trybie administracyjnym osoby, która opuściła mieszkanie na okres ponad 3 miesiące?
Odpowiedź: Jakkolwiek przepis art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności nie wymienia dobrowolności opuszczenia lokalu jako warunku wymeldowania osoby, to jednak w orzecznictwie...
