Pytanie: Byłem dzisiaj jako oskarżony o przestępstwo z art. 216 kk (publiczne zniewagi za pomocą środków masowego komunikowania się) na rozprawie pojednawczej. Oskarżycielka prywatna nie stawiła się. W piśmie żąda m.in. nawiązki, przeprosin i wpłaty na rzekomo cel społeczny w postaci pewnej fundacji (której jest prezesem...). Stanowczo odmówiłem spełnienia jej żądań. Moje zniewagi pod jej adresem były niczym innym jak odpowiedzią na publiczne pomawianie mnie przez nią, zniesławianiem, kłamliwe oskarżenia (w tym słane do prokuratury) choć ja do tej pory nie wystąpiłem przeciwko niej jako oskarżyciel prywatny. Rozumiem, że skoro nie zgodziłem się na jej żądania, to teraz sąd wyznaczy rozprawę główną. Wiem, też, że sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli uzna, ze zostałem sprowokowany do tych obelg jej postępowaniem. A jak wygląda sprawa, nazwijmy "skompensowania" wzajemnych czynów na szkodę strony przeciwnej? Ja twierdzę, że ona wyrządziła mi więcej szkód szkalowaniem mnie iż ja wyrządziłem jej. Do
którego momentu mam poruszyć skutecznie tę kwestię. Czy powinienem bezzwłocznie wystąpić z powództwem przeciwko niej, na podstawie art. 212 kk? Sądem właściwym miejscowo może okazać się w tej sprawie inny sąd. Czy może na rozprawie głównej będę mógł przedstawić "do kompensaty" moje krzywdy?
Odpowiedź: Zgodnie z art. 497 kodeksu postępowania karnego oskarżony może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wnieść przeciwko oskarżycielowi...
