74/7/A/2011

POSTANOWIENIE

z dnia 5 września 2011 r.

Sygn. akt P 1/10

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Zbigniew Cieślak - przewodniczący

Maria Gintowt-Jankowicz - sprawozdawca

Mirosław Granat

Wojciech Hermeliński

Stanisław Rymar,

na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 września 2011 r., na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417 z 2009 r. Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654),

p o s t a n a w i a:

sprostować oczywistą omyłkę w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. akt P 1/10 (niepublikowane), w ten sposób, że w części II uzasadnienia w zdaniu piątym słowa: „jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 76 Konstytucji” zastąpić słowami „jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 76 Konstytucji”.

UZASADNIENIE

Trybunał Konstytucyjny działając z urzędu, na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), postanowił sprostować oczywistą omyłkę, zaistniałą w II części uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. akt P 1/10.

W części II uzasadnienia stanowiącej relację z rozprawy w dniu 11 lipca 2011 r. odnośnie modyfikacji stanowiska Prokuratora Generalnego omyłkowo wpisano dotychczasową treść wniosku o uznanie zaskarżonego przepisu za zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 76 Konstytucji. Skoro wniosek Prokuratora Generalnego został zmodyfikowany, to nie mógł stanowić powtórzenia dotychczasowego stanowiska. Zgodnie z wypowiedzią prokuratora Wojciecha Sadrakuły zawartą w protokole rozprawy w uzasadnieniu wyroku winno być wpisane, że zaskarżony przepis „jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 76 Konstytucji”.

Wobec powyższego zdanie piąte części II uzasadnienia otrzyma brzmienie: „Przedstawiciel Prokuratora Generalnego zmodyfikował wcześniejsze stanowisko i wniósł o stwierdzenie, że art. 194 ustawy o funduszach, w związku z art. 244 § 1 i art. 252 k.p.c. w zakresie w jakim nadaje moc dokumentu urzędowego księgom rachunkowym funduszu sekurytyzacyjnego oraz wyciągom z tych ksiąg w odniesieniu do wierzytelności nabytych od banku w odniesieniu do praw i obowiązków w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 76 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 20 Konstytucji”.

O oczywistości omyłki świadczy treść protokołu rozprawy z dnia 11 lipca 2011 r. Omyłka nie zmienia sensu rozstrzygnięcia ani jego uzasadnienia, dotyczy tylko informacji o zmianie stanowiska uczestnika postępowania zgłoszonej w toku rozprawy.

2