75

WYROK Z DNIA 30 KWIETNIA 2002 R.
WK 16/02

Nadzwyczajne złagodzenie kary za przestępstwo określone w art. 338 § 2
k.k. następuje według zasady przewidzianej w art. 60 § 7 k.k., a nie w art. 60 §
6 pkt 3 k.k., gdyż jest ono zagrożone alternatywnie karami wymienionymi w
art. 32 pkt 2 i 3 k.k.

Przewodniczący: sędzia SN płk E. Matwijów.
Sędziowie SN: płk M. Buliński (sprawozdawca), płk Z.
Stefaniak.
Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: ppłk J.
Ciepłowski.

Sąd Najwyższy w sprawie Michała S., skazanego z art. 338 § 2 k.k., po
rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2002 r. kasacji wniesionej przez
Zastępcę Prokuratora Generalnego - Naczelnego Prokuratora Wojskowego na
korzyść skazanego, od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w W. z dnia 8
października 2001 r.

u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Wojskowemu Sądowi
Garnizonowemu w W. do ponownego rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e :

Wojskowy Sąd Garnizonowy w W. wyrokiem z dnia 8 października 2001 r.
skazał Michała S. za popełnienie przestępstwa określonego w art. 338 § 2 k.k. przy
zastosowaniu art. 320 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 3 k.k. na karę grzywny w
wymiarze 15 stawek dziennych po 10 złotych każda.
Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 7 listopada 2001 r.
Kasację na korzyść skazanego wniósł Zastępca Prokuratora Generalnego -
Naczelny Prokurator Wojskowy, zarzucając temuż wyrokowi ,,rażące naruszenie
prawa materialnego, mające istotny wpływ na treść wyroku, polegające na błędnym
zastosowaniu wobec oskarżonego Michała S. art. 60 § 6 pkt 3 k.k. i skazanie go na
karę grzywny w sytuacji, gdy został on uznany za winnego popełnienia
przestępstwa z art. 338 § 2 k.k., a więc zagrożonego alternatywnie karami:
ograniczenia wolności, aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności, co
obligowało sąd do przyjęcia jako podstawy prawnej nadzwyczajnego złagodzenia
kary art. 60 § 7 k.k., nakazującego odstąpienie od wymierzenia kary i orzeczenie
środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 2-8 k.k.".
Na tej podstawie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Zastępcy Prokuratora Generalnego - Naczelnego Prokuratora
Wojskowego jest zasadna. Niezrozumiałe jest stanowisko sądu pierwszej instancji,
polegające na powołaniu art. 60 § 6 pkt 3 k.k. do określenia zakresu
nad
c ajnego łagod enia kar
stos nk do c n określonego
art 338 § 2
k.k.
Artykuł 60 § 6 pkt 3 k.k. stanowi, iż ,,§ 6. Nadzwyczajne złagodzenie kary
polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo
kary łagodniejszego rodzaju według następujących zasad:
1) ...,
2) ...,
3) jeżeli czyn stanowi występek, przy czym dolną granicą ustawowego
zagrożenia jest kara pozbawienia wolności niższa od roku, sąd wymierza grzywnę
albo karę ograniczenia wolności".
Rzecz jednak w tym, iż art. 338 § 2 k.k. określa, że za jego popełnienie sprawca
podlega karze ograniczenia wolności, aresztu wojskowego do roku albo
pozbawienia wolności do roku, a zatem czyn ten jest zagrożony alternatywnie tymi
karami.
W takich okolicznościach należało nadzwyczajne złagodzenie kary oprzeć na
przepisie art. 60 § 7 k.k., określającym, że jeżeli czyn zagrożony jest alternatywnie
karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 k.k., nadzwyczajne złagodzenie kary
polega na odstąpieniu od wymierzenia kary i orzeczeniu środka karnego
wymienionego w art. 39 pkt 2-8 k.k.
Mając to na uwadze, należało zaskarżony wyrok uchylić i sprawę przekazać
sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.