Wyrok z dnia 7 grudnia 1999 r.
I PKN 390/99

Wysokość premii może być określona proporcjonalnie do faktycznych
zarobków poszczególnych pracowników uczestniczących w podziale funduszu
premiowego.


Przewodniczący: SSN Barbara Wagner (sprawozdawca), Sędziowie SN: Józef
Iwulski, Andrzej Kijowski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 1999 r. sprawy z powództwa
Jana G. przeciwko ,,S." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B. o wynagro-
dzenie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia
14 kwietnia 1999 r. [...]


u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w
Warszawie do ponownego rozpoznania, pozostawiając mu rozstrzygnięcie o kosz-
tach postępowania kasacyjnego.

U z a s a d n i e n i e

Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 kwietnia 1999 r. [...] oddalił
apelację Jana G. od wyroku Sądu Wojewódzkiego -Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych w Warszawie z dnia 16 lipca 1998 r. [...], zasądzającego od ,,S." Spółki z
o.o. w B. na rzecz apelującego kwotę 1.915, 92 zł z odsetkami od dnia 19 grudnia
1997 r. i oddalającego powództwo w pozostałej części.
Powód od 1991 r. do 31 października 1997 r. był prezesem Zarządu pozwanej
Spółki. U strony pozwanej obowiązywał ,,Regulamin zasad wynagradzania i ustalania
środków na wynagrodzenia w Spółce z o.o. ,,S.", wprowadzony uchwałą Rady Nad-
zorczej z dnia 27 czerwca 1995 r. z mocą obowiązującą od 1 września 1995 r. Pre-
mia ukształtowana została w tym regulaminie jako fakultatywny składnik wynagro-
dzenia za pracę. Przysługiwała w razie dodatniego wyniku finansowego i była ustala-
na na podstawie zamknięć rocznych. W dniu 18 lipca 1996 r. uchwalone zostały
przez Radę Nadzorczą ,, Zasady przyznawania i wypłacania premii i prowizji za po-
prawę rentowności w Spółce z o.o. ,,S."". Premia była naliczana proporcjonalnie do
wysokości zarobków poszczególnych pracowników zatrudnionych na stanowiskach
kierowniczych. Miała charakter uznaniowy, a jej wysokość dla prezesa Zarządu zat-
wierdzał przewodniczący Rady Nadzorczej. W grudniu 1997 r. dokonano ostatecz-
nego podziału premii za rok 1996. Powodowi przyznano premię w wysokości 1.915,
92 zł, zaś uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 8 kwietnia 1998 r. za rok 1997 - 3.800 zł.
W ocenie Sądu, regulamin nie zawiera warunków premiowania, ani nie określa
zasad ustalania wysokości świadczenia. Nie wyznacza wysokości funduszu pre-
miowego. Skoro zaś przepisy płacowe nie określają w sposób poddający się obiek-
tywnej kontroli przesłanek przyznawania premii i określenia jej wysokości, to świad-
czenie to ma charakter nagrody, a roszczenie o nie powstaje po jego przyznaniu. Z
tego względu roszczenie powoda przekraczające wysokość przyznanej premii nie
zasługiwało na uwzględnienie.
Jan G. zaskarżył ten wyrok kasacją. Wskazując jako jej podstawy: naruszenie
przepisów prawa materialnego ,, przez błędną wykładnię obowiązujących w pozwanej
spółce ,,S." przepisów prawnych dotyczących zasad wynagradzania, polegającą w
szczególności na uznaniu, iż przepisy te nie określają zasad tworzenia i wysokości
funduszu premiowego oraz zasad podziału premii", wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku oraz poprzedzającego go wyroku Sądu pierwszej instancji i zasądzenie na
jego rzecz kwoty 24.180, 08 zł lub o ich uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi
pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
Skarżący wywodził, że premia ma charakter regulaminowy. Regulamin zasad
wynagradzania określa w § 4 wysokość funduszu premiowego. Zasady przyznawa-
nia i wypłacania premii i prowizji określają, w punkcie 1, reguły podziału należnej pra-
cownikom premii. W konsekwencji wynagrodzeniowego charakteru dochodzonego
świadczenia, odsetki od żądanych kwot powinny być liczone od lipca 1997 r., a nie
od przyznania premii przez Radę Nadzorczą.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zasady wynagradzania w Spółce uchwala oraz wynagrodzenie członków Za-
rządu określa, zgodnie z § 26 umowy spółki, Rada Nadzorcza. Regulamin zasad wy-
nagradzania i ustalania środków na wynagrodzenia w Spółce z o.o. ,,S." - zatwier-
dzony uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 27 czerwca 1995 r., z mocą obowiązującą od
1 września 1995 r. stanowi, że: Składnikiem wynagrodzenia osób zatrudnionych na
stanowiskach kierowniczych w Spółce, płatnym z Funduszu Wynagrodzeń, jest mię-
dzy innymi premia (§ 2 ust. 1 lit. c). Premię ustala się ,, przez odjęcie od Funduszu
Wynagrodzeń wypłaconych składników wynagrodzeń i składek ZUS" (§ 4 ust. 1);
ostateczna wysokość premii ustalana jest na podstawie zamknięć rocznych; warun-
kiem przyznania premii jest dodatni wynik finansowy (§ 4 ust. 2). Fundusz Wynagro-
dzeń tworzy się w wysokości 30% zrealizowanej marży (§ 3 ust. 1).
W ,,Zasadach przyznawania i wypłacania premii i prowizji za poprawę rentow-
ności w Spółce z o.o. ,,.S"", zatwierdzonych przez Radę Nadzorczą w dniu 18 lipca
1996 r. - akcie płacowym wykonawczym do regulaminu zasad wynagradzania, pos-
tanowiono, iż: premię ,,rozlicza się" proporcjonalnie do wysokości faktycznych zarob-
ków poszczególnych pracowników wypłaconych z Funduszu Wynagrodzeń (ust. 1) ;
premia ma charakter uznaniowy, a wypłacana jest ,, za zaangażowanie i dobre wyniki
pracy" (ust. 2). Proporcja wynagrodzeń poszczególnych pracowników wynika ze
zróżnicowanych według stanowiska pracy ,, współczynników wysokości wynagrodze-
nia zasadniczego" (§ 1 ust. 2 lit. a regulaminu zasad wynagradzania).
Z przedstawionej regulacji wynika wniosek odmienny do przyjętego przez Sąd
drugiej instancji - świadczenie przewidziane w § 2 ust. 1 lit. c regulaminu zasad wy-
nagradzania i nazwane premią poddaje się kontroli zarówno co do warunków jego
przyznawania, jak i ustalania wysokości. Można ustalić wielkość funduszu premiowe-
go ( § 4 ust. 1 regulaminu) i dokonać jego podziału ( ust. 1 Zasad). Premia przysłu-
guje za zaangażowanie i dobre wyniki pracy (ust. 2 Zasad), ale jest przyznawana
jeżeli wynik finansowy Spółki jest dodatni (§ 4 ust. 2 regulaminu). Ma charakter
uznaniowy, ale rozliczana jest proporcjonalnie do wysokości faktycznych zarobków
poszczególnych pracowników (ust. 2 Zasad).
Premia mogła być od roku 1996 wypłacana w wysokości zaliczkowej ,,do wy-
sokości 50% naliczeń", a jej ostateczna wysokość ustalana była ,,na podstawie zam-
knięć rocznych" (§ 4 ust. 2 regulaminu). Powód kwestionował wysokość ,, drugiej
raty" premii przyznanej za 1996 r. oraz wypłaconego świadczenia za 1997 r. Sąd,
błędnie oceniając charakter prawny dochodzonego świadczenia, nie dokonał meryto-
rycznej kontroli zasadności roszczeń Jana G.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, stosownie do art. 39313 KPC,
orzekł jak w sentencji.
========================================