Wyrok z dnia 10 listopada 1999 r.
I PKN 355/99

Brak umiejętności organizacyjnych może stanowić uzasadnioną przy-
czynę wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi zatrudnionemu na stano-
wisku kierowniczym, pomimo wysokiej oceny jego kwalifikacji zawodowych.


Przewodniczący: SSN Barbara Wagner (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Kijowski, Walerian Sanetra.

Sąd Najwyższy, rozpoznaniu w dniu 10 listopada 1999 r. sprawy z powództwa
Mariusza S. przeciwko Kazimierzowi W. prowadzącemu Firmę ,,T." w S. o przywró-
cenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 23 lutego 1999 r.
[...]

o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą
w Gdyni wyrokiem z dnia 23 lutego 1999 r. [...] oddalił apelację Mariusza S. od wyro-
ku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Gdańsku z dnia 2 listopada 1998 r. [...], oddala-
jącego powództwo apelującego o przywrócenie do pracy w Firmie ,,T." w S. - Kazi-
mierza W.
Sąd ustalił, że powód został zatrudniony u pozwanego w dniu 12 maja 1997 r.
na podstawie umowy o pracę na okres próbny do 12 lipca 1997 r. na stanowisku zas-
tępcy dyrektora d/s technicznych. Aneksem z dnia 1 lipca 1997 r. umowę tę przedłu-
żono na czas nie określony. Mariusza S. zapoznano z zakresem jego obowiązków na
stanowisku pracy, a także z obowiązkami wynikającymi z wymogów przewidzianych
certyfikatem ISO 9001. Do jego obowiązków należało: nadzorowanie prac działu me-
chanicznego, planowanie remontów, zabezpieczenie w części zamienne, współpraca
z kooperantami w zakresie napraw i remontów, modernizacja maszyn. Powód był
apodyktyczny; podległym pracownikom narzucał zakres prac w sposób bezdyskusyj-
ny. Nie konsultował swoich decyzji ani z Kazimierzem W., ani z kierownikiem działu
handlowo - produkcyjnego, z którym dział techniczny współpracował. Udzielał błęd-
nych informacji co do czasu remontu maszyn. Niektóre maszyny w zakładzie nie
funkcjonowały albo zbyt długo trwała ich naprawa. Powód nie wykonywał zleconych
mu zadań. Nie rozwiązał ,, sprawy trzech zatrudnionych w zakładzie elektryków"
przez opracowanie takiej organizacji ich pracy, by elektryk był obecny w zakładzie
przez cały dzień pracy. Nie wywiązywał się z obowiązku współpracy z działem admi-
nistracyjnym w sprawie zakupu maszyn. Odmawiał przyjmowania adresowanej do
niego imiennie korespondencji. Opuszczał stanowisko pracy bez poinformowania o
tym przełożonego.
W dniu 16 lutego 1997 r. pozwany wypowiedział Mariuszowi S. umowę o
pracę, wskazując jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy ,,niewystarczające
zdolności organizacyjne na zajmowanym stanowisku".
W ocenie Sądu, podana przez pracodawcę przyczyna uzasadnia, stosownie
do art. 45 § 1 KP, wypowiedzenie umowę o pracę. Wypowiedzenia nie muszą uza-
sadniać przyczyny zależne od pracownika, a zwłaszcza przez niego zawinione. Pra-
codawcy przysługuje prawo doboru pracowników, od współpracy z którymi zależy
prawidłowa i harmonijna działalność zakładu. W stosunku do osób na stanowiskach
kierowniczych należy stosować surowsze kryteria w ocenie ich pracy. W rozpozna-
wanej sprawie nie zostały naruszone przepisy regulujące ten sposób rozwiązywania
umów o pracę.

Wyrok ten Mariusz S. zaskarżył kasacją. Wskazując jako jej podstawy naru-
szenie prawa materialnego ,, poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie,
w szczególności art. 45 KP przez przyjęcie, że wypowiedzenie powodowi umowy o
pracę jest uzasadnione, a zatem roszczenie powoda o przywrócenie do pracy poz-
bawione jest podstaw prawnych" oraz ,, nie wyjaśnienie wszystkich istotnych w spra-
wie okoliczności wskutek nie uwzględnienia zgłoszonych przez powoda wniosków
dowodowych", wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do po-
nownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu lub Sądowi Rejonowemu ,,przy
uwzględnieniu kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych", lub
,,o orzeczenie przywrócenia do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku".
W odczuciu skarżącego Sądy nie wyjaśniły dostatecznie okoliczności istotnych
dla rozstrzygnięcia sprawy. ,,Styl pracy powoda przynosił wymierne efekty". O jego
fachowości i zdolnościach organizacyjnych świadczy skrócenie okresu próbnego, a
także pozytywne zaopiniowanie przez pozwanego wniosku o szkolenie na studium
MBA Uniwersytetu G. Zarzut podany na uzasadnienie wypowiedzenia jest nieprecy-
zyjny i nieostry. W zakładzie pozwanego nie było bowiem wewnętrznych aktów orga-
nizacyjnych, które regulowałyby zasady współpracy między kierownikami poszcze-
gólnych jednostek.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Wnoszący kasację nie skonkretyzował zarzutu procesowego, nie wskazał ja-
kie przepisy naruszył Sąd wyrokując w sprawie. Nie określił jaki owe ewentualne
uchybienia mogły mieć wpływ na wynik sprawy, co zgodnie z art. 3931 pkt 2 KPC,
stanowi ustawową przesłankę zasadności kasacji. Ogólne sformułowanie podstawy
kasacyjnej, że Sąd nie wyjaśnił ,,wszystkich istotnych w sprawie okoliczności wskutek
nieuwzględnienia zgłoszonych przez powoda wniosków dowodowych", nie wystarcza
do weryfikacji tego zarzutu w postępowaniu przed Sądem Najwyższym.
Sąd nie ma obowiązku prowadzenia postępowania dowodowego ponad po-
trzebę procesową wynikającą z art. 217 § 2 KPC. W uzasadnieniu zaskarżonego wy-
roku Sąd wskazał jakie okoliczności miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia
sprawy, na podstawie jakich środków dowodowych dokonał ustaleń faktycznych, któ-
rych dowodów nie uwzględnił i dlaczego. Zgłoszone przez powoda wnioski dowodo-
we zmierzały w kierunku wykazania, że posiada on wysokie kwalifikacje zawodowe.
Jednak umiejętności i kwalifikacji zawodowych powoda, co w motywach zaskarżone-
go wyroku znalazło wyraz, nikt nie kwestionował. Zastrzeżenia pracodawcy dotyczyły
braku umiejętności organizacyjnych i pracy zespołowej Mariusza S.
W ustalonym przez Sąd stanie faktycznym, który, wobec niezakwestionowania
go skutecznie przez powoda, należy uznać za niewadliwy i którym związany jest
także Sąd Najwyższy rozpoznając kasację, zarzut naruszenia art. 45 § 1 KP nie jest
usprawiedliwiony. Wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązywania umów o
pracę na czas nie określony. Dlatego zgodzić się należy z poglądami, które Sąd dru-
giej instancji wyraził w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że ,,przyczyna wypowie-
dzenia nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości", ,,pracodawca
ma prawo do zatrudniania pracowników dających najlepszą gwarancję wykonywania
obowiązków w sposób przez niego oczekiwany", zaś od pracowników zatrudnionych
na stanowiskach kierowniczych pracodawca ,,może wymagać prawidłowego organi-
zowania pracy, koordynacji podejmowanych przezeń działań tak z bezpośrednim
przełożonym, jak i podległym pracownikiem kierującym i organizującym pracę zes-
połu ludzi".
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy, stosownie do art. 39312 KPC,
orzekł jak w sentencji.
========================================