Wyrok SN - I PKN 326/99
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:I PKN 326/99
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 2001/5/158
Data wydania:1999-10-21

Wyrok z dnia 21 października 1999 r.
I PKN 326/99

Rejestracja jednolitego tekstu zakładowego układu zbiorowego pracy,
powstałego z przekształcenia się z mocy prawa zakładowego systemu wyna-
gradzania, dokonana po upływie 3 miesięcznego terminu przewidzianego w art.
5 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 547 ze zm.) jest prawnie sku-
teczna.


Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Walerian Sanetra, Barbara Wagner.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 października 1999 r. sprawy z po-
wództwa Jana G., Włodzimierza K., Włodzimierza L., Stanisława P., Tomasza G. i
Włodzimierza G. przeciwko Hucie Szkła ,,F." w P.T. o wynagrodzenie za pracę, na
skutek kasacji powodów od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Łodzi z dnia 5 marca 1999 r. [...]

o d d a l i ł kasację i zasądził od każdego z powodów na rzecz pozwanej
kwoty po 250 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

U z a s a d n i e n i e


Powodowie - wymienieni w sentencji wyroku - w sprawie przeciwko Hucie
Szkła ,,F." w P.T. o wynagrodzenie w postaci dodatków stażowych, wnieśli kasację
od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia
5 marca 1999 r. [...]. Zaskarżonym wyrokiem oddalono apelację powodów od wyroku
Sądu pierwszej instancji, oddalającego powództwo. W kasacji zarzucono naruszenie
przepisów porozumienia płacowego z dnia 28 czerwca 1993 r., art. 29 i 37 oraz za-
łącznika nr 10 do zakładowego układu zbiorowego pracy z dnia 26 listopada 1994 r.,
art. 240 § 3, art. 241 § 1 i art. 241 § 5 i 6 KP, a także przepisów postępowania. Zda-
niem strony skarżącej z tych przepisów wynika prawo powodów do dodatku stażo-
wego, poczynając od lat 1994 lub 1995 względnie 1996 (różnie w odniesieniu do
poszczególnych powodów) do 1998 r., to jest do roku wytoczenia powództw. Poz-
wana wniosła o oddalenie kasacji i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego
według norm przepisanych.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Kasacja nie jest uzasadniona.

Według porozumienia z dnia 19 grudnia 1986 r. o wprowadzeniu zakładowego
systemu wynagradzania pracownikom pozwanej przysługiwał dodatek za wieloletnią
pracę (art. 29), zaś szczegółowe zasady jego przyznawania i wypłacania określono w
załączniku nr 10. Następnie dnia 28 czerwca 1993 r. zawarto porozumienie płacowe
między pozwaną a związkami zawodowymi, które przewidywało nowy system wyna-
gradzania, bez dodatków stażowych na stanowiskach pracy zajmowanych przez po-
wodów. Nie spowodowało to obniżenia wynagrodzenia powodów, gdyż inne składniki
(wynagrodzenie akordowe, ryczałt i premia) były odpowiednio wyższe. Zresztą pod
rządem ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych syste-
mów wynagradzania (jednolity tekst: Dz.U. z 1990 r. Nr 69, poz. 407) można było
wprowadzić bez wypowiedzenia warunków płacy zmiany także niekorzystne dla pra-
cownika (art. 20 i art. 21). W istocie rzeczy spór powstał w związku z rejestracją zak-
ładowego układu zbiorowego pracy przez Okręgowego Inspektora Pracy w Łodzi
dnia 21 sierpnia 1995 r. z mocą obowiązującą od dnia 26 listopada 1994 r. Nastąpiło
to na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz.
547 ze zm.). Z przepisów tych wynika, że zawarte przed dniem wejścia w życie
ustawy porozumienie o wprowadzeniu zakładowego systemu wynagradzania prze-
kształca się z mocy prawa w zakładowy układ zbiorowy pracy, który w postaci tekstu
jednolitego podlega rejestracji w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy,
to jest od dnia 26 listopada 1994 r. Mimo znacznego przekroczenia terminu rejestra-
cji, porozumienie z 1986 r. o wprowadzeniu zakładowego systemu wynagradzania
przekształciło się z dniem 26 listopada 1994 r. w zakładowy układ zbiorowy pracy.
Skutek ten następował bowiem z mocy prawa, a przedmiotem rejestracji nie był
układ zbiorowy, lecz jedynie jego tekst jednolity. Rejestracja ta miała zatem głównie
charakter porządkujący. Zarejestrowany tekst jednolity zawiera art. 29 przyznający
dodatek stażowy nie wyłączając go dla stanowisk pracy powodów, a więc w brzmie-
niu zakładowego systemu wynagradzania z dnia 19 grudnia 1986 r. Wbrew twierdze-
niom kasacji nie uzasadnia to jednakże żądań powodów w przedmiocie tego dodat-
ku. Z postanowienia art. 8 ust. 1 zarejestrowanego układu zbiorowego wynika bo-
wiem wprost, iż pracownicy wynagradzani akordowo (co odnosi się do powodów)
wynagradzani są na podstawie porozumienia płacowego z dnia 28 czerwca 1993 r.
lub na podstawie ustalonej ceny jednostkowej pomnożonej przez wykonaną ilość
pracy (czyli bez dodatków stażowych). Nadto załącznikiem nr 2 do zakładowego
układu zbiorowego pracy jest załącznik do porozumienia z dnia 28 czerwca 1993 r.,
nie przewidujący dodatku stażowego dla stanowisk pracy zajmowanych przez powo-
dów. Skoro powodowie bezspornie utracili prawo do spornego dodatku w 1993 r., to
jego przywrócenie wymagałoby jednoznacznej podstawy w postanowieniach zakła-
dowego układu zbiorowego pracy. W sprawie jest jednakże zupełnie odwrotnie.

Zarzuty naruszenia przepisów Kodeksu pracy nie zostały odpowiednio uza-
sadnione (a nawet powołano nieistniejący przepis art. 241 § 6 KP, który to artykuł
został w całości skreślony przez wskazaną wyżej nowelizację z 1994 r.), nie mogą
być zatem rozpoznawane przez Sąd Najwyższy (art. 39311 KPC). W odniesieniu do
zarzutu naruszenia przepisów postępowania nie wskazano podstaw kasacyjnych,
naruszając w ten sposób art. 3933 KPC. Jest to istotny brak kasacji, a wnoszenie o
przeprowadzenie przez Sąd Najwyższy dowodu z zeznań świadka jest całkowicie
bezzasadne. Sąd Najwyższy jest bowiem związany stanem faktycznym ustalonym
przez Sądy obu instancji, jako że wnoszący kasację nie wskazali, naruszenie których
przepisów - ich zdaniem - doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych.

Orzekając o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 98 i art.
105 KPC oddalono kasację powodów na mocy art. 39312 KPC.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] I PKN 693/01   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/205
2002-12-18 
[IA] I PKN 685/01   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/10/168
2002-10-02 
[IA] I PKN 684/01   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/212
2002-09-16 
[IA] I PKN 682/01   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/12/211 Monitor Prawa Pracy 2004/11/14
2002-09-04 
[IA] I PKN 668/01   Wyrok SN
Prawo Pracy 2003/7-8/50 Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2004/3/47
2002-12-18 
  • Adres publikacyjny: