Wyrok z dnia 29 lipca 1997 r.
I PKN 217/97

Przywrócenie pracownika do pracy na inne stanowisko niż poprzednio
zajmowane jest niedopuszczalne (art. 45 § 1 KP).

Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Adam Józefowicz, Janusz Łętowski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 1997 r. sprawy z powództwa
Henryka B. przeciwko Zakładom Lotniczym "P.M." Sp. z o.o. w M. o uznanie wypowie-
dzenia umowy o pracę za bezskuteczne, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku
Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 13
lutego 1997 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu-
Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie do ponownego rozpoznania.


U z a s a d n i e n i e

Pozwany Zakład Lotniczy "P.-M." Sp. z o.o. w M. w sprawie z powództwa
Henryka B. o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne wniósł kasację
od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie
z dnia 13 lutego 1997 r. [...] Zaskarżonym orzeczeniem zmieniono wyrok Sądu I
instancji oddalający powództwo w ten sposób, że przywrócono powoda do pracy u
strony pozwanej "na stanowisko konstruktora lub pilota doświadczalnego". W kasacji
postawiono zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego oraz wniesiono o
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi II instancji względnie o jego zmianę i oddalenie apelacji powoda od wyroku
Sądu I instancji. Zdaniem strony wnoszącej kasację zaskarżony wyrok narusza art. 10
w związku z art. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach roz-
wiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy
oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.), co polega na
błędnym ustaleniu Sądu II instancji, iż nie istniały określone w tej ustawie przyczyny
zmniejszenia zatrudnienia, skoro w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 października
1996 r. zwolniono około 80 pracowników, w tym również konstruktorów, do których w
dniu otrzymania wypowiedzenia zaliczał się powód. Nie jest uzasadnione ustalenie
Sądu II instancji, że strona pozwana nie dokonała wszechstronnej oceny pracowników
wytypowanych do zwolnienia. Zarzucono także naruszenie art. 42 § 4 KP polegające na
przyjęciu przez Sąd II instancji, iż pozwany powierzył powodowi pełnienie obowiązków
tylko na okres 3 miesięcy oraz art. 60 KC w związku z art. 300 KP przez uznanie, że
strony nie mogły dokonać zmiany umowy o pracę w drodze porozumienia. Postawiono
także zarzut naruszenia art. 45 § 1 KP przez przywrócenie powoda na inne stanowisko
(pilota doświadczalnego) niż poprzednio zajmowane (konstruktora). W odniesieniu do
naruszenia przepisów procedury zarzucono błędne zastosowanie art. 325 i art. 328
KPC przez zamieszczenie w uzasadnieniu elementów rozstrzygających oraz
obwarowanie części rozstrzygnięcia zawartej w uzasadnieniu warunkiem uzyskania
przez powoda ważnej licencji pilota doświadczalnego.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Zarzuty kasacji są uzasadnione.
Błędny jest pogląd Sądu II instancji o czasowym przeniesieniu powoda na
podstawie art. 42 § 4 KP ze stanowiska pilota doświadczalnego na stanowisko kons-
truktora. We wrześniu 1995 r. poinformowano powoda, że zostanie mu wypowiedziana
umowa o pracę na stanowisku pilota, jeżeli nie znajdzie sobie innej pracy u strony
pozwanej. Z dniem 1 listopada 1995 r. powód został zatrudniony jako konstruktor. Sąd I
instancji trafnie zatem przyjął, iż nastąpiła zmiana umowy o pracę w drodze
porozumienia stron. Powód pracował na nowym stanowisku pracy do upływu okresu
wypowiedzenia, które złożono mu dnia 24 lipca 1996 r. Sąd II instancji w ogóle nie
odniósł się do zastosowanej przez Sąd I instancji konstrukcji zmiany umowy o pracę w
drodze porozumienia stron i przyjął bezpodstawnie, iż Sąd I instancji uznał, że zmiana
umowy o pracę została dokonana przez wypowiedzenie warunków pracy i płacy (art. 42
§ 1-3 KP). Zasadnie zatem kasacja stawia zarzut naruszenia art. 42 KP i art. 60 KC w
związku z art. 300 KP. Tym samym został także naruszony art. 45 § 1 KP, gdyż powód
został przywrócony nie "do pracy na poprzednich warunkach", lecz alternatywnie na
stanowisko konstruktora lub pilota. Z uzasadnienia Sądu II instancji wynika, iż jego
zdaniem powód powinien być początkowo przywrócony na stanowisko konstruktora, a
po uzyskaniu ważnej licencji należy go przenieść na stanowisko pilota. Trafnie
podniesiono w kasacji, że stanowi to naruszenie przepisów art. 325 i art. 328 KPC
wyrażające się w zamieszczeniu w uzasadnieniu elementów rozstrzygających i
pozbawienie sentencji wyroku jednoznaczności.
Sąd II instancji ustalił, odmiennie od Sądu I instancji, że wypowiedzenie powo-
dowi umowy o pracę nie było uzasadnione. Jego zdaniem nie istniały przyczyny
ekonomiczne uzasadniające zwolnienie oraz nie następowało zmniejszenie zatrudnie-
nia. Sąd ten nie wskazał jednak dowodów, na których oparł te ustalenia, a sam nie
prowadził postępowania dowodowego. Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd II
instancji powinien zatem rozważyć kwestię, czy wypowiedzenie było uzasadnione w
aspekcie art. 1 i art. 10 powołanej ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. oraz art. 45 § 1 KP.
Z tych względów na podstawie art. 39313 § 1 KPC orzeczono jak w sentencji.

========================================