Wyrok z dnia 12 czerwca 1997 r.
I PKN 211/97

Bezprawna i świadoma odmowa wykonania polecenia, zagrażająca istot-
nym interesom pracodawcy, uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę bez wypowie-
dzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 KP).

Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra, Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski
(sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 1997 r. sprawy z powództwa
Mariusza F. przeciwko Zespołowi Zakładów Opieki Zdrowotnej Zarządu Służby Zdrowia
MSW w Ł. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 24 lutego 1997
r. [...]

o d d a l i ł kasację.


U z a s a d n i e n i e

Powód Mariusz F. wniósł kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 24 lutego 1997 r. [...] w sprawie przeciwko
Zespołowi Zakładów Opieki Zdrowotnej Zarządu Służby Zdrowia MSW w Ł. o
przywrócenie do pracy. Zaskarżonym wyrokiem Sąd Wojewódzki oddalił apelację po-
woda od wyroku Sądu I instancji oddalającego powództwo. W kasacji postawiono zarzut
naruszenia art. 52 § 1 pkt 1 KP polegającego na błędnym uznaniu, że odmowa
wykonania polecenia przez powoda stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obo-
wiązków pracowniczych, mimo że polecenie wydała osoba nieuprawniona i że jego
wykonanie nie należało do zakresu obowiązków powoda. Zarzucono także naruszenie
przepisów postępowania przez oddalenie wniosku o przesłuchanie jako świadka
przełożonego powoda.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja nie jest uzasadniona.
Zarzut naruszenia przepisów postępowania nie może odnieść skutku, albowiem
nie powołano podstawy kasacyjnej, tj. nie wskazano przepisu prawa procesowego,
który - zdaniem wnoszącego kasację - został naruszony. Przepis art. 3933 KPC stanowi
między innymi, że kasacja powinna zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich
uzasadnienie. Brak tych elementów ma charakter istotny i zgodnie z ustalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego nie może być uzupełniany w trybie art. 130 KPC,
jako że nie jest on brakiem formalnym. Oznacza to zarazem, że skoro w niniejszej
sprawie Sąd Najwyższy nie może badać naruszenia przepisów postępowania, to orzeka
na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Sądy obu instancji.
Zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 52 § 1 pkt 1 KP) nie jest uzasad-
niony. Sądy trafnie przyjęły, że bezprawna odmowa wykonania polecenia dotyczącego
udzielenia pomocy w założeniu choremu kaftana obezwładniającego stanowi
naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego i że to naruszenie ma ciężki
charakter. Powód był sanitariuszem w zespole wyjazdowym karetki pogotowia i do jego
zakresu obowiązków należało między innymi wykonywanie na polecenie czynności
zgodnych z uprawnieniami zawodowymi. Oba Sądy trafnie przyjęły, że wykonywanie
poleceń przełożonych jest podstawowym obowiązkiem pracownika, jeżeli są one
zgodne z prawem (art. 100 § 1 KP). O ciężkości naruszenia tego obowiązku świadczy
świadomość powoda, iż polecenie wydała osoba uprawniona, a odmowa jego
wykonania nastąpiła w okolicznościach zagrożenia życia i zdrowia personelu
medycznego i pacjentów szpitala, co stanowi zarazem zagrożenie istotnych interesów
pracodawcy.
Z tych względów na podstawie art. 39312 KPC orzeczono jak w sentencji.

========================================