Wyrok z dnia 9 maja 1997 r.
I PKN 152/97

W przypadku doręczenia nauczycielowi pisma o rozwiązaniu stosunku
pracy w trybie art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela przed dniem 7 sierpnia 1996 r.,
przepis ten miał zastosowanie w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą
z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz.
396), bez względu na datę rozwiązania stosunku pracy.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer, Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Andrzej
Wasilewski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 1997 r. sprawy z powództwa
Jadwigi S. przeciwko Szkole Podstawowej [...] w S. o przywrócenie do pracy, na skutek
kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych w Białymstoku z dnia 15 stycznia 1997 r. [...]

o d d a l i ł kasację

U z a s a d n i e n i e

Powódka Jadwiga S. była zatrudniona w Szkole Podstawowej [...] w S. na
stanowisku nauczyciela w świetlicy od dnia 19 listopada 1987 r., przy czym pismem
dyrektora szkoły z dnia 10 stycznia 1994 r. powołana została z dniem 1 stycznia 1994 r.
na stanowisko nauczyciela mianowanego. Pismem z dnia 4 czerwca 1996 r. rozwiązano
z powódką stosunek pracy na podstawie art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela, w brzmieniu
ustalonym art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o zmianie ustawy - Karta
Nauczyciela (Dz.U. Nr 53, poz. 252), ze skutkiem na dzień 31 sierpnia 1996 r. Jako
przyczynę rozwiązania stosunku pracy podano zmniejszenie ilości oddziałów w szkole
oraz brak możliwości przydziału wymaganej ilości godzin pracy odpowiadającej
kwalifikacjom powódki. Powódka wystąpiła do Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w
Suwałkach z pozwem o przywrócenie do pracy. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Suwałkach
wyrokiem z dnia 29 października 1996 r. [...] oddalił powództwo, podkreślając w
uzasadnieniu w szczególności, że rozwiązanie stosunku pracy z powódką nie tylko nie
naruszało obowiązujących wymogów formalnych, ale było też zgodne z wymaganiami, o
których mowa w art. 20 Karty Nauczyciela. Od tego wyroku powódka złożyła apelację
do Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku, który
wyrokiem z dnia 15 stycznia 1997 r. [...] apelację oddalił. W uzasadnieniu wyroku Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy w Białymstoku stwierdzono, że nie jest zasadny zarzut
powódki dotyczący nieprawidłowej interpretacji przez Sąd Rejonowy przepisu art. 20
ust. 1 Karty Nauczyciela w związku z art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie
ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396). W szczególności w uzasadnieniu
podkreślono, że Sąd Rejonowy słusznie ustalił, że wspomniana ustawa z 1996 r.
zmieniająca Kartę Nauczyciela weszła w życie z upływem 14 dni od dnia jej ogłoszenia,
a zatem zaczęła obowiązywać z dniem 7 sierpnia 1996 r., podczas gdy stosunek
prawny łączący powódkę z pozwaną Szkołą Podstawową [...] w S. został rozwiązany na
podstawie art. 20 Karty Nauczyciela (w brzmieniu przed wejściem w życie ustawy
nowelizującej z 14 czerwca 1996 r.) bez zachowania terminu wypowiedzenia, w dniu 4
czerwca 1996 r., tzn. w dniu wręczenia powódce pisma wypowiadającego stosunek
pracy, chociaż ze skutkiem na dzień 31 czerwca 1996 r. Równocześnie Sąd
Wojewódzki podkreślił, że w świetle zgromadzonego w toku postępowania materiału
dowodowego można stwierdzić, iż zwolnienie powódki w trybie art. 20 Karty
Nauczyciela było w pełni zgodne z wymaganiami prawnymi, o których mowa w tym
przepisie i nie naruszyło zasad współżycia społecznego.
Pismem z dnia 14 marca 1997 r. powódka wniosła kasację od wyroku Sądu
Wojewódzkiego w Białymstoku, w której domagała się uchylenia zaskarżonego wyroku i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W kasacji zarzuca się wyrokowi
naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, polegającą na niewłaś-
ciwej interpretacji art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta
Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396) i niesłusznym zastosowaniu w danym wypadku art.
20 ust. 1 Karty Nauczyciela w brzmieniu sprzed tej nowelizacji w 1996 r. Ponadto w
kasacji mowa jest o naruszeniu przepisów postępowania, które polega na nie-
wyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności sprawy dotyczących kwalifikacji za-
wodowych powódki i na błędnym ustaleniu, że nie było możliwości dalszego zatrudnie-
nia powódki.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z
dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 3, poz. 19 ze zm.) następuje bez
wypowiedzenia i w dacie ustalonej w piśmie dyrektora szkoły.
Datą dokonania czynności przez dyrektora szkoły jest data doręczenia nauczy-
cielowi pisma informującego go o rozwiązaniu z nim stosunku pracy na podstawie art.
20 ust. 1 Karty Nauczyciela. W konsekwencji należy przyjąć, że w dacie doręczenia
nauczycielowi pisma informującego go o rozwiązaniu stosunku pracy na podstawie art.
20 ust. 1 Karty Nauczyciela, sprawę rozwiązania stosunku pracy z nauczycielem należy
uznać za zakończoną także wtedy, gdy w piśmie takim ustalono, że rozwiązanie
stosunku pracy następuje w dacie późniejszej (art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r.
o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela, Dz.U. Nr 87, poz. 396).
Natomiast zgodność z prawem i skutki prawne czynności prawnej należy oceniać
wedle przepisów obowiązujących w dacie dokonywania danej czynności prawnej.
Oznacza to, że zgodność z prawem i skutki prawne rozwiązania stosunku pracy z
nauczycielem na podstawie art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela należy oceniać wedle stanu
prawnego obowiązującego w dacie doręczenia nauczycielowi pisma dyrektora szkoły
informującego o rozwiązaniu stosunku pracy.
W kontekście rozpoznawanej sprawy powyższe ustalenia oznaczają, że ocena
prawidłowości rozwiązania stosunku pracy z powódką na podstawie art. 20 ust. 1 Karty
Nauczyciela powinna być dokonana wedle stanu prawnego obowiązującego w dniu 4
czerwca 1996 r., tzn. bez uwzględniania zmian wprowadzonych ustawą z dnia 14
czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396).
Podniesiony w kasacji zarzut naruszenia przepisów postępowania nie wskazuje
ani przepisów postępowania, które miałyby zostać naruszone, ani też sposobu ich
naruszenia w toku postępowania w sprawie i dlatego zarzut ten nie był przedmiotem
rozpoznania.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy na podstawie art. 39312 KPC orzekł jak w sentencji.

========================================